บทอ่านจากหนังสือโทบิต                                        ทบต 12:1,5-15,20

         เมื่องานแต่งงานผ่านไปแล้ว โทบิตเรียกโทบียาห์บุตรชายมาพบ พูดว่า “ลูกเอ๋ย อย่าลืมจ่ายเงินตอบแทนผู้ร่วมเดินทางไปกับลูก ลูกควรเพิ่มเงินให้เขามากกว่าที่ตกลงกันไว้” โทบียาห์จึงเรียกราฟาเอลมาพูดว่า “ท่านจงรับครึ่งหนึ่งของทรัพย์สินทั้งหมดที่ท่านนำกลับมาเป็นค่าตอบแทน แล้วจงไปเป็นสุขเถิด”

      ราฟาเอลจึงเรียกเขาทั้งสองคนไปพูดเป็นการส่วนตัวว่า “จงถวายพระพรแด่พระเจ้า และประกาศต่อหน้าผู้มีชีวิตทุกคนว่าพระองค์ทรงกระทำสิ่งดีทั้งหลายแก่ท่าน เพื่อมนุษย์ทุกคนจะได้สรรเสริญและถวายพระพรแด่พระนามพระองค์ จงประกาศอย่างเหมาะสมให้ทุกคนรู้จักกิจการที่พระเจ้าทรงกระทำ และอย่าเหนื่อยหน่ายที่จะขอบพระคุณพระองค์ การรักษาความลับของกษัตริย์เป็นสิ่งที่ดี แต่การเปิดเผยและประกาศกิจการของพระเจ้าเป็นการสมควรอย่างยิ่ง จงทำดีไว้เถิด แล้วความชั่วร้ายจะไม่มากล้ำกรายท่าน

          การอธิษฐานภาวนาจากใจจริง และการให้ทานด้วยใจกว้างมีค่ามากกว่าความร่ำรวยที่ได้มาอย่างอยุติธรรม การให้ทานดีกว่าการสะสมทองคำ การให้ทานช่วยให้พ้นจากความตายและช่วยชำระบาปทุกชนิด ผู้ที่ให้ทานจะมีชีวิตที่สมบูรณ์ ผู้ทำบาปและทำความอยุติธรรมเป็นศัตรูแก่ชีวิตของตน”

          “ข้าพเจ้าจะแสดงความจริงทุกอย่างแก่ท่าน จะไม่ปิดบังสิ่งใดไว้เลย ข้าพเจ้าเคยบอกท่านแล้วว่าการรักษาความลับของกษัตริย์เป็นสิ่งที่ดี แต่การเปิดเผยกิจการของพระเจ้าเป็นการสมควร จงรู้เถิดว่าเมื่อท่านและนางซาราห์กำลังอธิษฐานภาวนา ข้าพเจ้าก็นำคำอธิษฐานภาวนาของท่านไปถวายแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงพระสิริรุ่งโรจน์ เพื่อพระองค์จะได้ทรงระลึกถึงท่าน ข้าพเจ้าทำเช่นเดียวกันเมื่อท่านฝังศพผู้ตาย ท่านไม่ได้ลังเลที่จะลุกขึ้นจากโต๊ะอาหารเพื่อไปฝังศพ พระเจ้าทรงส่งข้าพเจ้ามาทดสอบความเชื่อของท่าน และในเวลาเดียวกัน พระองค์ทรงส่งข้าพเจ้ามารักษาท่าน และรักษานางซาราห์บุตรสะใภ้ ข้าพเจ้าคือราฟาเอล หนึ่งในบรรดาทูตสวรรค์เจ็ดองค์ ซึ่งเฝ้าอยู่ตลอดเวลาเฉพาะพระพักตร์องค์พระผู้เป็นเจ้าผู้ทรงพระสิริรุ่งโรจน์”

           บัดนี้ จงถวายพระพรแด่องค์พระผู้เป็นเจ้าบนแผ่นดิน และขอบพระคุณพระเจ้าเถิด ข้าพเจ้ากำลังจะกลับไปหาพระองค์ผู้ทรงส่งข้าพเจ้ามา จงบันทึกทุกสิ่งที่เกิดขึ้นกับท่าน” แล้วราฟาเอลก็อันตรธานไป

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมาระโก                            มก 12:38-44

           เวลานั้น พระเยซูเจ้าตรัสกับประชาชนขณะที่ทรงสั่งสอนว่า “จงระวังบรรดาธรรมาจารย์ที่ชอบสวมเสื้อยาวเดินไปมา พอใจให้คนทั้งหลายคำนับตามลานสาธารณะ พอใจนั่งแถวหน้าในศาลาธรรม พอใจนั่งที่หัวโต๊ะในงานเลี้ยง คนพวกนี้กินบ้านของหญิงม่าย และอธิษฐานภาวนายืดยาวเพื่อให้คนมอง คนเหล่านี้จะรับโทษหนักกว่าผู้อื่น”

           ขณะที่พระองค์ประทับนั่งตรงหน้าตู้ทาน ทอดพระเนตรเห็นประชาชนใส่เงินลงในตู้ทาน คนมั่งมีหลายคนใส่เงินจำนวนมาก หญิงม่ายยากจนคนหนึ่งเข้ามา เอาเหรียญทองแดงสองเหรียญใส่ลงในตู้ทาน พระองค์จึงทรงเรียกบรรดาศิษย์เข้ามาตรัสว่า “เราบอกความจริงแก่ท่านทั้งหลายว่า หญิงม่ายยากจนคนนี้ได้ทำทานมากกว่าทุกคนที่ได้ใส่เงินลงในตู้ทาน เพราะทุกคนเอาเงินที่เหลือใช้มาทำทาน แต่หญิงคนนี้ขัดสนอยู่แล้ว ยังนำเงินทั้งหมด นำทุกอย่างที่มีอยู่สำหรับเลี้ยงชีวิตมาทำทาน”

ข้อคิด
     ประเด็นที่ชวนคิด คือ เรื่องเงินถวายพระเจ้า จากเศษเงินของเศรษฐี กับเงินที่เหลือเพื่อชีวิตของหญิงม่าย "ทุกคนเอาเงินที่เหลือใช้มาทำทาน แต่หญิงคนนี้ขัดสนอยู่แล้ว ยังนำเงินทั้งหมด นำทุกอย่างที่มีอยู่สำหรับเลี้ยงชีวิตมาทำทาน" แน่นอน พระเยซูเจ้าสอนให้เรารู้จักทำบุญทำทาน รู้จักให้-แบ่งปัน แต่พระองค์ไม่เน้นที่จำนวนปริมาณ พระองค์ต้องการเน้นที่จิตใจมากกว่า คือทำทุกอย่างด้วยความรักต่อพระเจ้า และต่อเพื่อนมนุษย์ ด้วยจิตใจที่บริสุทธิ์ และด้วยใจกว้างตามความเหมาะสม ตามความสามารถของตน