บทอ่านจากหนังสือบุตรสิรา                                                    บสร 44:1,6-13

          เราจงสรรเสริญบุคคลเรืองนามเถิด คือบรรพบุรุษของเราตามลำดับชั่วอายุคน บางคนเป็นเศรษฐีมีอำนาจ ดำเนินชีวิตอยู่ในบ้านอย่างสงบ คนเหล่านี้ทุกคนได้รับเกียรติจากผู้คนร่วมสมัย เป็นความภูมิใจในสมัยของตน เขาบางคนทิ้งชื่อเสียงไว้ให้ชนรุ่นหลังคิดถึง และสรรเสริญเขาจนถึงวันนี้ แต่บางคนไม่มีผู้ใดระลึกถึงเลย เขาสูญไปเหมือนไม่เคยเกิดมา เหมือนไม่เคยมีชีวิต ทั้งตัวเขาและบุตรหลานต่อจากเขา แต่บรรพบุรุษของเราเป็นผู้มีเมตตา คุณงามความดีของเขาไม่มีวันถูกลืม มรดกมีค่ายังคงอยู่กับเชื้อสายของเขา คืออยู่กับลูกหลาน เชื้อสายของเขาซื่อสัตย์ต่อพันธสัญญา ลูกหลานต่อมาก็ซื่อสัตย์ตามแบบเขาด้วย เชื้อสายของเขาจะดำรงอยู่ตลอดไป ความรุ่งเรืองจะไม่ถูกลบล้างเลย

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมาระโก                                        มก 11:11-26

           เวลานั้น พระเยซูเจ้าเสด็จเข้ากรุงเยรูซาเล็ม เข้าไปในพระวิหาร เมื่อทอดพระเนตรสิ่งต่างๆ โดยรอบแล้ว พระองค์ก็เสด็จออกไปยังหมู่บ้านเบธานี พร้อมกับอัครสาวกสิบสองคน ขณะนั้นเป็นเวลาค่ำแล้ว

          วันรุ่งขึ้น ขณะที่พระเยซูเจ้าเสด็จออกจากหมู่บ้านเบธานีพร้อมกับบรรดาศิษย์ พระองค์ทรงรู้สึกหิว เมื่อทอดพระเนตรแต่ไกล ทรงเห็นมะเดื่อเทศต้นหนึ่งมีใบ จึงเสด็จเข้าไปทอดพระเนตรว่ามีผลหรือไม่ ทรงพบแต่ใบ เพราะมิใช่ฤดูมะเดื่อเทศ พระองค์จึงตรัสแก่มะเดื่อเทศต้นนั้นว่า “ตั้งแต่นี้ต่อไป อย่าให้ใครได้กินผลของเจ้าอีกเลย” บรรดาศิษย์ได้ยินพระวาจานี้

          พระเยซูเจ้าเสด็จไปยังกรุงเยรูซาเล็มพร้อมกับบรรดาศิษย์ เมื่อเสด็จเข้าสู่พระวิหาร พระองค์ทรงขับไล่บรรดาคนซื้อขายในพระวิหาร ทรงคว่ำโต๊ะของคนแลกเงิน และม้านั่งของคนขายนกพิราบ พระองค์ไม่ทรงยอมให้ใครแบกสัมภาระเดินผ่านพระวิหาร พระองค์ตรัสสอนประชาชนว่า “มีเขียนไว้ในพระคัมภีร์มิใช่หรือว่า บ้านของเราจะได้ชื่อว่าบ้านแห่งการอธิษฐานภาวนาสำหรับนานาชาติ แต่ท่านทั้งหลายกลับมาทำให้เป็นซ่องโจร” เมื่อบรรดามหาสมณะและบรรดาธรรมาจารย์ได้ยินเรื่องนี้ ก็หาช่องทางที่จะกำจัดพระองค์ แต่เขากลัวพระองค์ เพราะประชาชนกำลังประทับใจในคำสั่งสอนของพระองค์ ครั้นถึงเวลาเย็น พระองค์ก็เสด็จออกจากเมืองพร้อมกับบรรดาศิษย์

           เช้าวันรุ่งขึ้น ขณะที่บรรดาศิษย์ผ่านมา ได้เห็นต้นมะเดื่อเทศเหี่ยวเฉาไปจนถึงราก เปโตรจำได้จึงทูลพระเยซูเจ้าว่า “พระอาจารย์เจ้าข้า ดูซิ ต้นมะเดื่อเทศที่พระองค์ทรงสาปแช่งนั้นเหี่ยวเฉาไปแล้ว” พระเยซูเจ้าจึงตรัสกับบรรดาศิษย์ว่า “จงมีความเชื่อในพระเจ้าเถิด เราบอกความจริงกับท่านว่า ถ้าผู้ใดบอกภูเขาลูกนี้ว่า ‘จงยกตัวขึ้น และทิ้งตัวลงไปในทะเลเถิด’ โดยไม่มีใจสงสัย แต่เชื่อว่าสิ่งที่เขาพูดนั้นจะเป็นจริง มันก็จะเป็นเช่นนั้น ดังนั้น เราบอกท่านทั้งหลายว่า ทุกสิ่งที่ท่านวอนขอในการอธิษฐานภาวนา จงเชื่อว่าท่านจะได้รับ และท่านก็จะได้รับ ขณะที่ท่านยืนอธิษฐานภาวนา ถ้าท่านมีเรื่องบาดหมางกับผู้ใด จงให้อภัย เพื่อว่าพระบิดาของท่านผู้สถิตในสวรรค์จะทรงอภัยความผิดให้ท่านด้วย”

ข้อคิด

     พระองค์เรียกร้องให้ชีวิตของเราต้องเปลี่ยนแปลงเกิดผล เราได้รับพระคุณพระพรหรือตะลันต์ มากมาย เช่น วันเวลา ความรู้ ความสามารถ หรือทรัพย์สิ่งของ เราอย่าได้เอาสิ่งเหล่านี้ฝังดินไว้ แตให้รู้จักเป็นดังผู้จัดการที่ดี ใช้สิ่งที่เราได้รับจากพระเจ้าให้เกิดประโยชน์เพื่อตัวเราเอง และเพื่อความรัก รับใช้ต่อเพื่อนพี่น้องรู้จักแบ่งปัน มองคนอื่นเป็นเพื่อนพี่น้องของเรา สิ่งที่กั้นเราไม่ให้ชีวิตเกิดผลคือ ความเห็นแก่ตัว มองเห็นแต่ตัวเอง คิดถึงแต่ตนเอง