บทอ่านจากหนังสือปรีชาญาณ                                     ปชญ 6:1-11

       กษัตริย์ทั้งหลาย จงฟังให้เข้าใจเถิด บรรดาผู้ปกครองทั่วแผ่นดิน จงเรียนรู้เถิด ท่านทั้งหลายผู้ทรงอำนาจเหนือประชาชนมากหลาย และภูมิใจที่ปกครองชนชาติจำนวนมาก จงเงี่ยหูฟังเถิด อำนาจปกครองของท่านมาจากองค์พระผู้เป็นเจ้า อานุภาพของท่านมาจากพระเจ้าสูงสุด พระองค์จะทรงทดสอบการกระทำของท่าน และจะทรงพิจารณาเจตจำนงของท่าน แม้ท่านเป็นผู้บริหารพระอาณาจักรของพระองค์ แต่ถ้าท่านมิได้ปกครองอย่างถูกต้อง มิได้ปฏิบัติตามกฎหมาย และมิได้ปฏิบัติตามพระประสงค์ของพระเจ้า พระองค์ก็จะเสด็จมาเผชิญหน้าท่านอย่างน่ากลัวโดยรวดเร็ว เพราะผู้ทรงอำนาจเหนือผู้อื่นจะถูกพระองค์ทรงพิพากษาอย่างเคร่งครัด ผู้ต่ำต้อยสมควรได้รับพระเมตตา แต่ผู้ทรงอำนาจจะถูกพิจารณาคดีอย่างเคร่งครัด พระองค์ผู้ทรงอำนาจปกครองมวลมนุษย์จะไม่ทรงยำเกรงผู้ใด จะไม่ทรงคำนึงถึงความยิ่งใหญ่ใดๆ เพราะพระองค์ทรงสร้างทั้งผู้ใหญ่และผู้น้อย และทรงเอาพระทัยใส่ดูแลทุกคนเท่าเทียมกัน แต่ทรงสอบสวนตรวจตราผู้ทรงอำนาจอย่างเคร่งครัด ผู้ทรงอำนาจทั้งหลาย ข้าพเจ้าจึงพูดกับท่าน เพื่อท่านจะได้เรียนรู้ปรีชาญาณและไม่หลงผิด ผู้ปฏิบัติตามบทบัญญัติศักดิ์สิทธิ์อย่างเลื่อมใสศรัทธา ก็จะได้รับความศักดิ์สิทธิ์ และผู้ที่เรียนรู้ธรรมบัญญัติจะได้รับการปกป้องจากข้อกล่าวหา ดังนั้น ท่านจงกระตือรือร้นและตั้งใจฟังคำของข้าพเจ้า จงแสวงหา แล้วท่านจะได้รับความรู้

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญลูกา                                    ลก 17:11-19

        ขณะที่พระเยซูเจ้าเสด็จไปยังกรุงเยรูซาเล็มนั้น พระองค์เสด็จผ่านแคว้นสะมาเรียและกาลิลี เมื่อเสด็จเข้าไปในหมู่บ้านแห่งหนึ่ง คนโรคเรื้อนสิบคนเข้ามาเฝ้าพระองค์ ยืนอยู่ห่างๆ ร้องตะโกนว่า “พระเยซู พระอาจารย์ โปรดสงสารพวกเราเถิด” พระองค์ทอดพระเนตรเห็นจึงตรัสกับเขาว่า “จงไปแสดงตนแก่บรรดาสมณะเถิด” ขณะที่เขากำลังไป เขาก็หายจากโรค คนหนึ่งในสิบคนนี้ เมื่อพบว่าตนหายจากโรคแล้ว ก็กลับมา พลางร้องตะโกนสรรเสริญพระเจ้า ซบหน้าลงแทบพระบาท ขอบพระคุณพระองค์ เขาผู้นี้เป็นชาวสะมาเรีย พระเยซูเจ้าจึงตรัสว่า “ทั้งสิบคนหายจากโรคมิใช่หรือ อีกเก้าคนอยู่ที่ใด ไม่มีใครกลับมาถวายพระเกียรติแด่พระเจ้า นอกจากคนต่างชาติคนนี้หรือ” แล้วพระองค์ตรัสกับเขาว่า “จงลุกขึ้น ไปเถิด ความเชื่อของท่านทำให้ท่านรอดพ้นแล้ว”

ข้อคิด

     ชาวสะมาเรียถูกหยาดหยามจากชาวยิว  แต่นักบุญลูกากลับเชิดชูให้เป้นตัวอย่างของบุคคลที่มีความกตัญญ  เขาเป้นคนเดียวที่กลับมาขอบคุณพระเจ้า  เมื่อพบว่าตนเองหายจากโรคเรื้อน  ในชีวิตของเรา  เราได้รับสิ่งดีๆมากมาย  จงอย่าลืมที่จะขอบคุณพระเจ้าทุกวัน  เหตุว่าสิ่งดีต่างๆที่เกิดขึ้นในชีวิตเรา  มิใช่เป็นเพราะคุณงามความดีของตัวเองเลย  หากแต่เป็นเพราะความรักของพระเจ้า  ที่ทรงเอาพระทัยใส่เราต่างหาก