บทอ่านจากจดหมายนักบุญเปาโลอัครสาวกถึงชาวโรม                       รม 8:12-17

       พี่น้องทั้งหลาย เราไม่มีภารกิจใดๆ ที่จะต้องดำเนินชีวิตตามธรรมชาติฝ่ายต่ำ ถ้าท่านดำเนินชีวิตตามธรรมชาติฝ่ายต่ำ ท่านก็จะตาย แต่ถ้าท่านกำจัดกิจการตามธรรมชาติฝ่ายต่ำ ด้วยเดชะพระจิตเจ้า ท่านก็จะมีชีวิต

       ทุกคนที่มีพระจิตของพระเจ้าเป็นผู้นำ ย่อมเป็นบุตรของพระเจ้า ท่านทั้งหลายไม่ได้รับจิตการเป็นทาสซึ่งมีแต่ความหวาดกลัวอีก แต่ได้รับจิตการเป็นบุตรบุญธรรม ซึ่งทำให้เราร้องออกมาว่า “อับบา พระบิดาเจ้าข้า” พระจิตเจ้าทรงเป็นพยานยืนยันร่วมกับจิตของเราว่า เราเป็นบุตรของพระเจ้า เมื่อเราเป็นบุตร เราก็เป็นทายาทด้วย เป็นทายาทของพระเจ้าและเป็นทายาทร่วมกับพระคริสตเจ้า ถ้าเรารับการทรมานร่วมกับพระองค์ เราก็จะรับพระสิริรุ่งโรจน์ร่วมกับพระองค์ด้วย

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญลูกา                                                   ลก 13:10-17

        ขณะนั้น พระเยซูเจ้าทรงสั่งสอนอยู่ในศาลาธรรมแห่งหนึ่งในวันสับบาโต สตรีคนหนึ่งถูกปีศาจสิง เจ็บป่วยมาสิบแปดปีแล้ว หลังค่อม ยืดตัวตรงไม่ได้เลย เมื่อพระเยซูเจ้าทอดพระเนตรเห็น จึงทรงเรียกนางเข้ามาและตรัสว่า “นางเอ๋ย เธอพ้นจากความพิการของเธอแล้ว” พระองค์ทรงปกพระหัตถ์เหนือนาง ทันใดนั้น นางก็ยืดตัวตรงและถวายพระเกียรติแด่พระเจ้า

        แต่หัวหน้าศาลาธรรมรู้สึกขัดเคืองที่พระเยซูเจ้าทรงรักษาโรคในวันสับบาโต จึงกล่าวแก่ประชาชนว่า “วันที่ทำงานได้มีถึงหกวัน จงมารับการรักษาโรคในวันเหล่านั้นเถิด อย่ามาในวันสับบาโตเลย” องค์พระผู้เป็นเจ้าจึงตรัสตอบว่า “เจ้าคนหน้าซื่อใจคด เจ้าแต่ละคนมิได้แก้โคหรือลาจากรางหญ้า พาไปกินน้ำในวันสับบาโตดอกหรือ หญิงผู้นี้เป็นบุตรหญิงของอับราฮัม ซึ่งซาตานล่ามไว้เป็นเวลาสิบแปดปีแล้ว ไม่สมควรที่จะถูกแก้จากพันธนาการนี้ในวันสับบาโตด้วยหรือ” เมื่อพระองค์ตรัสดังนี้แล้ว ผู้ต่อต้านทุกคนของพระองค์รู้สึกอับอาย ขณะที่ประชาชนต่างชื่นชมยินดีเมื่อเห็นการอัศจรรย์ทั้งหลายที่ทรงกระทำ

ข้อคิด

     สังคมสมัยนี้อยู่ยาก  ไม่ใช่เพราะว่ามีคนชั่วมากกว่าคนดี  แต่เป็นเพราะคนดีไม่กล้ายืนหยัดในการทำความดี  ไม่เชื่อมั่นในการทำความดี  และไม่กล้าแสดงตนหรือทำในเรื่องที่ถูกต้อง  เพียงเพราะคนส่วนใหญ่อาจไม่เห็นดีด้วย  ซึ่งหลายครั้งก็ปฏิเสธไม่ได้ว่า  เราแต่ละคนก็อาจเคยละเลยที่จะทำดี  วันนี้พระเยซูเจ้าเป็นต้นแบบให้เห็นว่า การทำดีอยู่เหนือเวลา  อยู่เหนือกฎเกณฑ์ อยู่เหนือความคิดและสายตาของคนอื่น  ไม่เกรงกลัวว่าใครจะตำหนิหรือจับผิดพระองค์  เพราะมั่นใจในความดี  และเหนืออื่นใดคือความรักที่มีต่อคนที่ต่ำต้อย  คนที่ถูกเบียดเบียนและถูดตัดขาดจากสังคม  และพระศาสนจักรเองก็เชิญชวนเราว่า “เราต้องมี ความกล้าหาญ ที่จะให้เสียงแก่ผู้ที่ถูกเลือกปฏิบัติเนื่องจากความพิการของพวกเรา” (FT 98 ) ขอพระเยซูเจ้าเสริมแรงกำลังเราแต่ละคนในการทำความดี  เพื่อเราจะเป็นลูกของพระเจ้าอย่างแท้จริง