บทอ่านจากหนังสือปฐมกาล                                       ปฐก 1:20-2:4ก
     พระเจ้าตรัสว่า “น้ำจงผลิตสิ่งที่มีชีวิตจำนวนมาก นกจงโผบินใต้แผ่นฟ้าเหนือแผ่นดิน” และก็เป็นเช่นนั้น พระเจ้าทรงสร้างสัตว์ทะเลขนาดใหญ่ สิ่งมีชีวิตแต่ละชนิดที่แหวกว่ายอยู่ในน้ำ รวมทั้งนกมีปีกทุกชนิด พระเจ้าทรงเห็นว่าดี พระเจ้าทรงอวยพรสัตว์เหล่านี้ว่า “จงมีลูกมาก และเพิ่มจำนวนขึ้นจนเต็มทะเล นกจงทวีจำนวนบนแผ่นดิน” มีเวลาค่ำ มีเวลาเช้า นับเป็นวันที่ห้า
     พระเจ้าตรัสว่า “แผ่นดินจงผลิตสัตว์ทุกชนิด ทั้งสัตว์เลี้ยง สัตว์เลื้อยคลาน และสัตว์ป่า” และก็เป็นเช่นนั้น พระเจ้าทรงสร้างสัตว์ป่า สัตว์เลี้ยง และสัตว์เลื้อยคลานทุกชนิดบนพื้นดิน พระเจ้าทรงเห็นว่าดี
พระเจ้าตรัสว่า “เราจงสร้างมนุษย์ขึ้นตามภาพลักษณ์ของเรา ให้มีความคล้ายคลึงกับเรา ให้เป็นนายปกครองปลาในทะเล นกในท้องฟ้า สัตว์เลี้ยง สัตว์ป่า และสัตว์เลื้อยคลานบนพื้นดิน”
พระเจ้าทรงสร้างมนุษย์ตามภาพลักษณ์ของพระองค์
พระองค์ทรงสร้างเขาตามภาพลักษณ์ของพระเจ้า
พระองค์ทรงสร้างให้เป็นชายและหญิง
     พระเจ้าทรงอวยพรเขาทั้งสองคนและตรัสว่า “จงมีลูกมาก และทวีจำนวนขึ้นจนเต็มแผ่นดิน จงปกครองแผ่นดิน จงเป็นนายเหนือปลาในทะเล นกในอากาศ และสัตว์ทุกชนิดที่เคลื่อนไหวอยู่บนแผ่นดิน” พระเจ้ายังตรัสอีกว่า “ดูซิ เราให้ข้าวทุกชนิดซึ่งอยู่บนแผ่นดิน และผลไม้ที่มีเมล็ดเป็นอาหารสำหรับท่าน ส่วนบรรดาสัตว์ป่า นกในท้องฟ้า และสัตว์เลื้อยคลานทุกชนิดบนแผ่นดิน เราให้หญ้าเขียวเป็นอาหาร” และก็เป็นเช่นนั้น พระเจ้าทรงเห็นว่าทุกสิ่งที่ทรงสร้างนั้นดีมาก มีเวลาค่ำ มีเวลาเช้า นับเป็นวันที่หก
     ฟ้า แผ่นดิน และสิ่งประดับทั้งปวงก็สำเร็จบริบูรณ์ ในวันที่เจ็ดพระเจ้าทรงเสร็จสิ้นจากงานที่ทรงกระทำ พระองค์ทรงหยุดพักในวันที่เจ็ดจากงานทั้งหมดที่ทรงกระทำ พระเจ้าทรงอวยพรวันที่เจ็ดและทรงทำให้วันนั้นเป็นวันศักดิ์สิทธิ์ เพราะในวันนั้นพระองค์ทรงพักจากงานทั้งปวงที่ทรงกระทำในการเนรมิตสร้าง
นี่คือประวัติความเป็นมาของฟ้าและแผ่นดิน เมื่อพระเจ้าทรงเนรมิตสร้าง

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมาระโก                            มก 7:1-13
     เวลานั้น ชาวฟาริสีและธรรมาจารย์บางคนจากกรุงเยรูซาเล็มมาเฝ้าพระเยซูเจ้าพร้อมกัน เขาสังเกตว่าศิษย์บางคนของพระองค์กินอาหารด้วยมือที่ไม่สะอาด คือไม่ได้ล้างมือก่อน เพราะชาวฟาริสีและชาวยิวโดยทั่วไปย่อมถือขนบธรรมเนียมของบรรพบุรุษ เขาไม่กินอาหารโดยมิได้ล้างมือตามพิธีก่อน เมื่อกลับจากตลาด เขาจะไม่กินอาหารเว้นแต่จะได้ทำพิธีชำระตัวก่อน เขายังถือขนบธรรมเนียมอื่นๆ อีกมาก เช่น การล้างถ้วย จานชามและภาชนะทองเหลือง ชาวฟาริสีและธรรมาจารย์จึงทูลถามพระองค์ว่า “ทำไมศิษย์ของท่านไม่ปฏิบัติตามขนบธรรมเนียมของบรรพบุรุษ และทำไมเขาจึงกินอาหารด้วยมือที่ไม่สะอาด” พระองค์ตรัสตอบว่า “ประกาศกอิสยาห์ได้พูดอย่างถูกต้องถึงท่าน คนหน้าซื่อใจคด ดังที่เขียนไว้ในพระคัมภีร์ว่า
     ประชาชนเหล่านี้ให้เกียรติเราแต่ปาก แต่ใจของเขาอยู่ห่างไกลจากเรา เขานมัสการเราอย่างไร้ความหมาย เขาสั่งสอนบัญญัติของมนุษย์เหมือนกับเป็นสัจธรรม
ท่านทั้งหลายละเลยบทบัญญัติของพระเจ้ากลับไปถือขนบธรรมเนียมของมนุษย์” แล้วพระองค์ทรงเสริมว่า “ท่านช่างชำนาญในการละเลยบทบัญญัติของพระเจ้า เพื่อถือขนบธรรมเนียมของท่านเองเสียจริงๆ เช่นโมเสสกล่าวว่า จงนับถือบิดามารดา และใครด่าบิดาหรือมารดา จะต้องรับโทษถึงตาย แต่ท่านกลับสอนว่า ‘ถ้าใครคนหนึ่งพูดกับบิดาหรือมารดาว่า ทรัพย์สินที่ลูกนำมาช่วยเหลือพ่อแม่ได้นั้นเป็นคอร์บัน คือของถวายแด่พระเจ้า’ ท่านก็อนุญาตให้เขาไม่ต้องช่วยเหลือบิดามารดาอีกต่อไป ท่านใช้ขนบธรรมเนียมที่ท่านสอนต่อๆ กันมาทำให้พระวาจาของพระเจ้าเป็นโมฆะ ท่านยังปฏิบัติเช่นนี้อีกมากมาย”

ข้อคิด

     พระวรสารวันนี้เห็นชัดว่าพระเยซูเจ้าไม่พอใจในท่าทีของพวกฟาริสีที่มาพบพระองค์ พวกเขามาด้วยท่าทีของผู้คุมกฎเกณฑ์ทางศาสนา อันที่จริงบัญญัติและกฎเป็นสิ่งที่ดี แต่สิ่งที่ทำให้พระเยซูเจ้าขุ่นใจคือ ท่าทีดูหมิ่นศิษย์ที่พระองค์ทรงรัก มองว่าพวกเขาสกปรก บ้านนอกคอกนา เข้ามาในกรุงเยรูซาเล็มก็ไม่ถือกฎ พระองค์จึงสอนให้พวกเขายึดจิตตารมณ์ของกฎเป็นหลัก ไม่ใช่เอากฎมาอ้างเพื่อรังแกคนอื่น คนเรานั้นพื้นเพไม่เท่ากันเป็นเรื่องธรรมดา คนยากจนมักจะทำผิดมาตรฐานเสมอ กฎมีไว้เพื่อนำมนุษย์ไปสู่การพัฒนาทั้งกายและจิตใจถ้ากฎถูกนำมาบิดเบือนและสร้างผลประโยชน์เพื่อตัวเอง ย่อมไม่ถูกต้อง ยิ่งบิดเบือนกฎของพระเจ้าพระเยซูเจ้าจึงอดไม่ได้ที่จะตำหนิฟาริสีในวันนี้