บทอ่านจากจดหมายถึงชาวฮีบรู                                  ฮบ 12:4-7,11-15
     พี่น้อง ในการต่อสู้กับบาป ท่านยังมิได้ต้านทานจนถึงกับต้องหลั่งเลือดเลย ท่านลืมคำเตือนที่พระเจ้าตรัสกับท่านในฐานะที่เป็นบุตรแล้วหรือ ลูกเอ๋ย อย่าดูถูกการเฆี่ยนตีสั่งสอนขององค์พระผู้เป็นเจ้า อย่าท้อถอยเมื่อพระองค์ทรงตำหนิเจ้า เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเฆี่ยนตีสั่งสอนผู้ที่พระองค์ทรงรัก และทรงเฆี่ยนตีทุกคนที่ทรงรับไว้เป็นบุตร
ท่านจงอดทนรับการเฆี่ยนตีสั่งสอนเถิด พระเจ้าทรงกระทำต่อท่านเยี่ยงกระทำต่อบุตร มีบุตรคนใดบ้างที่บิดาไม่เฆี่ยนตีสั่งสอน เป็นความจริงที่ว่า ขณะที่ถูกเฆี่ยนตีสั่งสอน ไม่มีความน่ายินดี มีแต่ความทุกข์ แต่ให้ผลเป็นสันติและเป็นความชอบธรรมแก่ผู้ที่ยอมรับการเฆี่ยนตีสั่งสอน เป็นการฝึกฝนตนเอง ดังนั้น ท่านทั้งหลายจงทำให้มือที่อ่อนเปลี้ยและหัวเข่าที่สั่นเทามีกำลังมั่นคงขึ้น จงเดินให้ตรงทาง เพื่อว่าขากะเผลกจะได้ไม่ต้องพิการ แต่จะหายเป็นปกติ
     จงพยายามอยู่อย่างสันติกับทุกคน จงมีความศักดิ์สิทธิ์ซึ่งจำเป็นเพื่อจะได้เห็นพระเจ้า จงระวังอย่าให้มีผู้ใดขาดพระหรรษทานของพระเจ้า และอย่าให้มีรากแห่งความขมขื่นใดๆ งอกขึ้นมาก่อความวุ่นวายซึ่งอาจจะเป็นพิษแก่คนจำนวนมาก

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมาระโก                               มก 6:1-6
     เวลานั้น พระเยซูเจ้าเสด็จออกจากที่นั่นกลับไปยังถิ่นกำเนิดของพระองค์ บรรดาศิษย์ติดตามไปด้วย ครั้นถึงวันสับบาโต พระองค์ทรงเริ่มสั่งสอนในศาลาธรรม ผู้ฟังจำนวนมากต่างประหลาดใจ และพูดว่า “เขาเอาเรื่องทั้งหมดนี้มาจากไหน ปรีชาญาณที่เขาได้รับมานี้คืออะไร อะไรคืออัศจรรย์ที่สำเร็จด้วยมือของเขา คนนี้เป็นช่างไม้ ลูกนางมารีย์ เป็นพี่น้องของยากอบ โยเสท ยูดาและซีโมนไม่ใช่หรือ พี่สาวน้องสาวของเขาก็อยู่ที่นี่กับพวกเรามิใช่หรือ” คนเหล่านั้นรู้สึกสะดุดใจและไม่ยอมรับพระองค์ พระเยซูเจ้าตรัสแก่เขาว่า “ประกาศกย่อมไม่ถูกเหยียดหยามนอกจากในถิ่นกำเนิด ท่ามกลางวงศ์ญาติ และในบ้านของตน” พระองค์ทรงทำอัศจรรย์ที่นั่นไม่ได้ นอกจากทรงปกพระหัตถ์รักษาผู้เจ็บป่วยบางคนให้หายจากโรคภัย พระองค์ทรงแปลกพระทัยที่เขาเหล่านั้นไม่มีความเชื่อ

ข้อคิด
     คำว่า ปาฏิหาริย์และคำว่าพระเมตตาของพระเจ้านั้นมีนัยเหมือนกัน หากมองจากสายตาของคนไม่มีความเชื่อเขาก็จะใช้คำว่าปาฏิหาริย์เพราะเขาเห็นเพียงปรากฏการณ์แปลกๆ หากมองด้วยสายตาของผู้ความเชื่อในพระเจ้า ปรากฏการณ์นั้นคือพระมตตาของพระองค์ จิตใจของผู้ไม่มีความเชื่อมักจะเต็มไปด้วยอคติความสงสัย การไม่ยอมรับ และมันก็ได้เกิดขึ้นที่นาซาเร็ธ พระองค์ทำอะไรไม่ได้มากเพราะจิตใจของเขาไม่เชื่อและยังเต็มไปด้วยการไม่ยอมรับ นั่นหมายความว่าเขาจะพลาดโอกาสที่จะได้รับพระเมตตาของพระเจ้าเพียงเพราะอคติที่มีอยู่ในใจ เราชาวคริสต์จึงไม่ควรแสวงหาปาฏิหาริย์ แต่ควรตั้งจิตแสวงหาพระเมตตาของพระองค์ เพราะจะทำให้จิตของเราเข้าถึงพระองค์ได้โดยตรง ไม่มีอะไรขวางกั้น เป็นจิตที่ยอมรับ จิตที่ถ่อมตนและกตัญญู