ลักษณะ ๔ ความผิดฐานแจ้งเท็จ

มาตรา ๑๓๙๐ วรรค ๑ บุคคลซึ่งกล่าวหา ผู้รับฟังการสารภาพบาปต่อผู้ใหญ่ฝ่ายพระศาสนจักร ด้วยข้อความอันเป็นเท็จ ถึงความผิดที่กล่าวไว้ในกฎหมายมาตรา ๑๓๘๗ ต้องโทษเป็นผู้ต้องห้ามโดยอัตโนมัติ และถ้าเป็นสมณะต้องโทษถูกแขวนด้วย

วรรค ๒ บุคคลซึ่งกล่าวหาอย่างอื่นถึงความผิดด้วยข้อความที่เป็นการใส่ความต่อผู้ใหญ่ฝ่ายพระศาสนจักร หรือทำลายชื่อเสียงดีงามของผู้อื่นด้วยวิธีอื่น สามารถต้องถูกลงทัณฑ์ด้วยโทษที่เหมาะสม ไม่เว้นโทษของพระศาสนจักร

วรรค ๓ ผู้ใส่ความ สามารถถูกบังคับให้ทำการชดใช้ความเสียหายที่เหมาะสมด้วย

มาตรา ๑๓๙๑ บุคคลต่อไปนี้สามารถต้องถูกลงทัณฑ์ด้วยโทษที่เหมาะสม ตามความหนักเบาของความผิด

๑.บุคคลที่สร้างเอกสารปลอมสาธารณะฝ่ายพระศาสนจักร หรือเปลี่ยน ทำลายหรือซ่อนเร้นเอกสารจริง หรือใช้เอกสารเท็จ หรือที่ถูกสับเปลี่ยน

๒.บุคคลที่ใช้เอกสารอื่นที่เท็จ หรือที่ถูกสับเปลี่ยนในเรื่องฝ่ายพระ ศาสนจักร

๓.บุคคลซึ่งยืนยันความเท็จในเอกสารสาธารณะฝ่ายพระศาสนจักร

Can.1390 $1. One who falsely accuses a confessor before an ecclesiastical superior of the offense mentioned in can.1387 incurs an automatic (latae sententiae) interdict; and if a cleric, also a suspension.

$2. One who furnishes an ecclesiastical superior with any other calumnious denunciation of an offense or who otherwise injures the good reputation of another person can be punished with a just penalty, even including a censure.

$3. A calumniator can be coerced also to make suitable reparation.

Can.1391 The following can be punished with a just penalty in accord with the seriousness of the offense:

1. one who fabricates a false public ecclesiastical document, or changes, destroys or conceals an authentic document, or uses a false or changed document;

2. one who uses another false or changed document in an ecclesiastical matter;
3.one who states a falsehood in a public ecclesiastical document.