บทอ่านจากจดหมายนักบุญยอห์นอัครสาวก ฉบับที่หนึ่ง        1 ยน 1:1-4

         พี่น้องที่รักยิ่ง เราประกาศเรื่องราวเกี่ยวกับพระวจนาตถ์แห่งชีวิต ซึ่งเป็นอยู่แล้วตั้งแต่แรกเริ่ม เราได้ฟัง เราได้เห็นด้วยตาของเรา เราได้เฝ้ามอง และเราได้สัมผัสด้วยมือของเรา ชีวิตนั้นได้ปรากฏ เราได้เห็นและได้เป็นพยาน เราประกาศให้ท่านทั้งหลายรู้ถึงชีวิตนิรันดรซึ่งอยู่กับพระบิดา และปรากฏให้เราเห็น สิ่งที่เราได้เห็นและได้ฟังนี้ เราประกาศให้ท่านทั้งหลายรู้ด้วย เพื่อท่านจะได้สนิทสัมพันธ์กับเรา ความสนิทสัมพันธ์นี้คือความสนิทสัมพันธ์กับพระบิดา และกับพระบุตรของพระองค์ คือพระเยซูคริสตเจ้า เราเขียนเรื่องนี้ถึงท่าน เพื่อความปีติยินดีของเราจะได้สมบูรณ์

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญยอห์น                                 ยน 20:2-8

         เช้าตรู่วันต้นสัปดาห์ มารีย์ชาวมักดาลาจึงวิ่งไปหาซีโมนเปโตรกับศิษย์อีกคนหนึ่งที่พระเยซูเจ้าทรงรักบอกว่า “เขานำองค์พระผู้เป็นเจ้าไปจากพระคูหาแล้ว พวกเราไม่รู้ว่าเขานำพระองค์ไปไว้ที่ไหน”

         เปโตรกับศิษย์คนนั้นจึงออกไป มุ่งไปยังพระคูหา ทั้งสองคนวิ่งไปด้วยกัน แต่ศิษย์คนนั้นวิ่งเร็วกว่าเปโตร จึงมาถึงพระคูหาก่อน เขาก้มลงมองเห็นผ้าพันพระศพวางอยู่บนพื้น แต่ไม่ได้เข้าไปข้างใน ซีโมนเปโตรซึ่งตามไปติดๆ ก็มาถึง เข้าไปในพระคูหาและเห็นผ้าพันพระศพวางอยู่ที่พื้น รวมทั้งผ้าพันพระเศียรซึ่งไม่ได้วางอยู่กับผ้าพันพระศพ แต่พับแยกวางไว้อีกที่หนึ่ง ศิษย์คนที่มาถึงพระคูหาก่อนก็เข้าไปข้างในด้วย เขาเห็นและมีความเชื่อ

ข้อคิด

     มารีย์ชาวมักดาลาออกจากบ้านแต่เช้าตรู่ มุ่งไปที่พระคูกา  เมื่อเห็นประตูพระคูหาเปิด ไม่มีพระองค์อยู่ในนั้น  เธอน่าจะดีใจ เพราะพระองค์ทำตามที่บอกไว้ล่วงหน้าว่าจะทรงกลับคืนชีพ  มารีย์ผิดหวังเพราะเธอตั้งใจมาพบพระองค์ที่สิ้นพระชนม์  ไม่ใช่พระองค์ที่ทรงกลับคืนชีพ เปโตรกับศิษย์ที่พระเยซูเจ้าทรงรักไปเห็นพระคูหาว่างเปล่าเช่นกัน มีแต่ศิษย์ที่พระเยซูเจ้าทรงรักได้เห็นและได้เชื่อ  เป็นการตอกย้ำว่าเมื่อเชื่อต้องมีความรักเป็นที่ตั้ง 

    ความรักทให้เห็นได้มากว่าสายตามองเห็น  ในขณะที่ตามองเห็นพระคูหาว่างเปล่า ความรักบอกได้ทันทีว่าพระองค์น่าเชื่อถือและทำตามที่ตรัสไว้ล่วงหน้า “ศิษย์ที่พระเยซูเจ้าทรงรัก” เป็นชื่อที่เปิดไว้ให้เราแต่ละคนใส่ชื่อของเราเข้าไปในฐานะศิษย์ที่พระองค์ทรงรัก