บทอ่านจากหนังสืออพยพ                                            อพย 11:10-12:14

        ในครั้งนั้น โมเสสและอาโรนได้ทำปาฏิหาริย์เหล่านี้ทั้งหมดเฉพาะพระพักตร์กษัตริย์ฟาโรห์ แต่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงบันดาลให้พระทัยของกษัตริย์ฟาโรห์ดื้อดึง ไม่ทรงยอมปล่อยให้ชาวอิสราเอลออกไปจากแผ่นดินของพระองค์

        องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับโมเสสและอาโรนในแผ่นดินอียิปต์ว่า “เดือนนี้จะเป็นเดือนแรกสำหรับท่านทั้งหลาย เป็นเดือนเริ่มต้นปี ท่านทั้งสองคนจงบอกชุมชนชาวอิสราเอลทั้งหมดว่า วันที่สิบเดือนนี้ แต่ละคนต้องเลือกลูกแกะหรือลูกแพะตัวหนึ่งสำหรับครอบครัวของตน หนึ่งตัวต่อหนึ่งครอบครัว แต่ถ้าครอบครัวเล็กเกินไป กินลูกแกะไม่หมด จงเชิญเพื่อนบ้านที่อยู่ใกล้เคียงมากินด้วยตามจำนวนคน การเลือกลูกแกะนั้น จงคำนึงว่า แต่ละคนกินได้เท่าไร ลูกแกะนั้นต้องไม่มีตำหนิ เป็นตัวผู้อายุหนึ่งปี จะเลือกลูกแพะแทนลูกแกะก็ได้ จงจับมันเลี้ยงไว้จนถึงวันที่สิบสี่ของเดือนนี้ แล้วให้ชุมชนของชาวอิสราเอลทั้งหมดฆ่าลูกแกะนั้นในตอนเย็น เอาเลือดทากรอบด้านข้างและด้านบนของประตูบ้านที่จะกินลูกแกะนั้น คืนนั้น จงย่างเนื้อสัตว์นั้น แล้วกินกับขนมปังไร้เชื้อและผักรสขม อย่ากินเนื้อดิบหรือเนื้อต้ม แต่จงย่างไฟทั้งหัว ขาและเครื่องใน อย่าให้มีส่วนใดเหลืออยู่จนกระทั่งเช้า ถ้ายังมีส่วนใดเหลือ ก็ให้เผาไฟเสีย ท่านทั้งหลายจงกินโดยพร้อมที่จะเดินทาง คือคาดสะเอว สวมรองเท้า และถือไม้เท้า ท่านจงกินอย่างเร่งรีบ นี่เป็นปัสกาขององค์พระผู้เป็นเจ้า ในคืนนั้น เราจะผ่านเข้าไปทั่วแผ่นดินอียิปต์ และประหารชีวิตบุตรคนแรกทั้งหมดในแผ่นดินอียิปต์ ทั้งของคนและสัตว์ เราจะลงโทษเทพเจ้าทั้งหมดของอียิปต์ เราคือองค์พระผู้เป็นเจ้า เลือดที่กรอบประตูจะเป็นเครื่องหมายว่าเป็นบ้านที่ท่านทั้งหลายอาศัยอยู่ เมื่อเราเห็นเลือด เราจะผ่านเลยไป ท่านจะพ้นจากภัยพิบัติที่ทำลาย ขณะที่เราลงโทษแผ่นดินอียิปต์ วันนี้จะเป็นวันที่ท่านทั้งหลายต้องจดจำไว้ ท่านต้องถือเป็นวันฉลองถวายพระเกียรติแด่องค์พระผู้เป็นเจ้า ท่านต้องฉลองเช่นนี้เป็นกฎถาวรชั่วลูกชั่วหลาน”

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมัทธิว                                           มธ 12:1-8

         ครั้งหนึ่ง พระเยซูเจ้าเสด็จผ่านนาข้าวสาลีในวันสับบาโต บรรดาศิษย์รู้สึกหิว จึงเด็ดรวงข้าวมากิน เมื่อชาวฟาริสีสังเกตเห็นดังนั้น จึงทูลพระองค์ว่า “ดูซิ ศิษย์ของท่านกำลังทำสิ่งต้องห้ามในวันสับบาโต” พระองค์ตรัสตอบว่า “ท่านไม่ได้อ่านในพระคัมภีร์หรือว่า กษัตริย์ดาวิดและผู้ติดตามได้ทำสิ่งใดเมื่อหิวโหย พระองค์เสด็จเข้าไปในพระนิเวศของพระเจ้า เสวยขนมปังที่ตั้งถวายพร้อมกับบรรดาผู้ติดตาม ขนมปังนั้นผู้ใดจะกินไม่ได้ นอกจากบรรดาสมณะเท่านั้น ท่านไม่ได้อ่านในธรรมบัญญัติหรือว่า ในวันสับบาโตนั้น บรรดาสมณะในพระวิหารย่อมละเมิดวันสับบาโตได้โดยไม่มีความผิด เราบอกท่านทั้งหลายว่า ที่นี่มีสิ่งยิ่งใหญ่กว่าพระวิหารเสียอีก ถ้าท่านเข้าใจความหมายของข้อความที่ว่า ‘เราพอใจความเมตตากรุณา มิใช่พอใจเครื่องบูชา’ ท่านคงจะไม่กล่าวโทษผู้ไม่มีความผิด เพราะบุตรแห่งมนุษย์เป็นนายเหนือวันสับบาโต”

ข้อคิด
     จะทำสิ่งใดให้ทำด้วยความรักวันสำคัญที่สุดของคริสตชนและของชาวอิสราเอลคือ... "วันปัสกา" เป็นงานฉลองใหญ่ประจำปี เพราะวันนี้เป็นวันที่พระเป็นเจ้าแสดงความรักด้วยการสิ้นพระชนม์และถูกฝังไว้ และพระเจ้าทรงโปรดให้มีชีวิตใหม่ความรักทำให้ทุกเรื่องมีทางออก มีความหวังสำหรับดำเนินชีวิตต่อไป พระวรสารวันนี้ บันทึกเรื่องราววันประกาศอิสรภาพของชาวอิสราเอล และอีกเรื่องหนึ่ง เป็นเรื่องเล็กๆ ที่บรรดาศิษย์เด็ดรวงข้าวมากินในวันสับบาโต แต่ทั้งสองเรื่องต้องการจะสื่อพลังของความรักที่แก้ไขปัญหาของชาวอิสราเอลและของบรรดาศิษย์ที่ใกล้ชิดพระองค์... ความรักเป็นเรื่องราวที่ไม่จบสิ้น ผู้ที่เริ่มต้นรู้จักรักคนอื่นก็เป็นเครื่องหมายว่าเขามีวุฒิภาวะเป็นผู้ใหญ่มากขึ้นและมีพระเจ้าประทับอยู่กับเขา