บทอ่านจากหนังสือกิจการอัครสาวก                              กจ 28:11-16,30-31
     สามเดือนต่อมา เราโดยสารเรือลำหนึ่งซึ่งมาจากเมืองอเล็กซานเดรียมาจอดพักในฤดูหนาวที่เกาะ หัวเรือเป็นรูปเทพเจ้าคัสเตอร์และโพลักซ์ เรามาถึงเมืองซีราคิวส์และพักอยู่ที่นั่นสามวัน จากนั้นเราแล่นเรือเลียบฝั่งมาถึงเมืองเรยีอุม วันรุ่งขึ้นลมใต้พัดมา เราจึงมาถึงเมืองปูเตโอลีภายในสองวัน ที่นั่นเราพบพี่น้องบางคนซึ่งเชิญเราให้ไปพักอยู่กับเขาหนึ่งสัปดาห์ แล้วเราจึงออกเดินทางไปกรุงโรม บรรดาพี่น้องที่กรุงโรมรู้ว่าเรากำลังเดินทางไป จึงมาพบเราที่เมืองฟอรุมอัปปีและหมู่บ้านสามโรงแรม เมื่อเปาโลเห็นเขา ก็ขอบคุณพระเจ้าและมีกำลังใจดีขึ้น เรามาถึงกรุงโรม เปาโลได้รับอนุญาตให้อยู่ตามลำพังโดยมีทหารคนหนึ่งเป็นผู้ควบคุม
เปาโลพักอยู่ในบ้านเช่าเป็นเวลาสองปีเต็มและต้อนรับทุกคนที่มาเยี่ยม ประกาศพระอาณาจักรของพระเจ้าและสอนความจริงเรื่องพระเยซูคริสต์องค์พระผู้เป็นเจ้าอย่างกล้าหาญโดยไม่มีอุปสรรคใดๆ

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมัทธิว                              มธ 14:22-33
     ทันทีหลังจากนั้น พระเยซูเจ้าทรงสั่งให้บรรดาศิษย์ลงเรือข้ามทะเลสาบล่วงหน้าพระองค์ไปในขณะที่พระองค์ทรงจัดให้ประชาชนกลับ เมื่อทรงลาประชาชนแล้ว พระองค์ก็เสด็จขึ้นไปบนภูเขาเพื่อทรงอธิษฐานภาวนาตามลำพัง ครั้นเวลาคํ่า พระองค์ทรงอยู่ที่นั่นเพียงพระองค์เดียว ส่วนเรืออยู่ห่างจากฝั่งหลายร้อยเมตร กำลังแล่นโต้คลื่นอย่างหนักเพราะทวนลม
     เมื่อถึงยามที่สี่ พระองค์ทรงดำเนินบนทะเลไปหาบรรดาศิษย์ เมื่อบรรดาศิษย์เห็นพระองค์ทรงดำเนินอยู่บนทะเลดังนั้น ต่างตกใจมากกล่าวว่า “ผีมา” และส่งเสียงอื้ออึงด้วยความกลัว
     ทันใดนั้นพระเยซูเจ้าตรัสแก่เขาว่า “ทำใจให้ดี เราเอง อย่ากลัวเลย” เปชีวิตเป็นของประทานจากพระผู้เป็นเจ้า พระองค์ทรงมอบให้เราแต่ละคนดูแลเอาใจใส่พร้อมกับทรงประทานสิ่งของช่วยเหลือ เพื่อให้ชีวิตอยู่ในครรลองของความถูกต้อง แม้สิ่งของเหล่านั้น เราอาจจะไม่คุ้นเคยใช้สอย เพราะต้องการประสบการณ์การเรียนรู้ แต่พระองค์ได้มอบโอกาสผ่านทางระเบียบของธรรมชาติที่ทรงมอบให้ในจิตใจของแต่ละคน เป็นมโนธรรมหรือธรรมะในใจเพื่อบอกว่า อะไรถูกอะไรผิด สิ่งปลูกสร้างด้วยฝีมือมนุษย์แม้ปรากฏภายนอกเข้มแข็ง แต่หากใจไม่มีพื้นฐานชีวิตพระผู้เป็นเจ้าประทับด้วย การเสื่อมสลายย่อมเกิดขึ้นเร็วและพิสูจน์ว่า เป็นเพียงวัตถุธาตุเท่านั้นโตรทูลตอบว่า “พระเจ้าข้า ถ้าเป็นพระองค์ ก็จงสั่งให้ข้าพเจ้าเดินบนนํ้าไปหาพระองค์เถิด”
พระองค์ตรัสว่า “มาเถิด” เปโตรจึงลงจากเรือ เดินบนนํ้าไปหาพระเยซูเจ้า แต่เมื่อเห็นว่าลมแรง เขาก็กลัวและเริ่มจมลง แล้วร้องว่า “พระเจ้าข้า ช่วยข้าพเจ้าด้วย”
     ทันใดนั้นพระเยซูเจ้าทรงยื่นพระหัตถ์จับเขา ตรัสว่า “ท่านช่างมีความเชื่อน้อยจริง สงสัยทำไมเล่า” เมื่อพระองค์เสด็จขึ้นมาประทับในเรือพร้อมกับเปโตรแล้ว ลมก็สงบ คนที่อยู่ในเรือจึงเข้ามากราบนมัสการพระองค์ ทูลว่า “พระองค์เป็นพระบุตรของพระเจ้าอย่างแท้จริง”

ข้อคิด

      ชีวิตเป็นของประทานจากพระผู้เป็นเจ้า พระองค์ทรงมอบให้เราแต่ละคนดูแลเอาใจใส่พร้อมกับทรงประทานสิ่งของช่วยเหลือ เพื่อให้ชีวิตอยู่ในครรลองของความถูกต้อง แม้สิ่งของเหล่านั้น เราอาจจะไม่คุ้นเคยใช้สอย เพราะต้องการประสบการณ์การเรียนรู้ แต่พระองค์ได้มอบโอกาสผ่านทางระเบียบของธรรมชาติที่ทรงมอบให้ในจิตใจของแต่ละคน เป็นมโนธรรมหรือธรรมะในใจเพื่อบอกว่า อะไรถูกอะไรผิด สิ่งปลูกสร้างด้วยฝีมือมนุษย์แม้ปรากฏภายนอกเข้มแข็ง แต่หากใจไม่มีพื้นฐานชีวิตพระผู้เป็นเจ้าประทับด้วย การเสื่อมสลายย่อมเกิดขึ้นเร็วและพิสูจน์ว่า เป็นเพียงวัตถุธาตุเท่านั้น