บทอ่านจากจดหมายนักบุญเปาโลอัครสาวกถึงชาวโรม     รม 4:1-8
     พี่น้อง มีสิ่งใดที่เราจะพูดได้เกี่ยวกับอับราฮัม บรรพบุรุษผู้ซึ่งเราสืบเชื้อสายตามธรรมชาติ ถ้าอับราฮัมเป็นผู้ชอบธรรมเพราะกิจการที่เขากระทำ เขาย่อมมีเหตุผลที่จะภูมิใจได้ แต่ไม่ใช่เฉพาะพระพักตร์พระเจ้า พระคัมภีร์ไม่ได้กล่าวไว้หรือว่า อับราฮัมมีความเชื่อในพระเจ้า และนี่ก็นับได้ว่าเป็นความชอบธรรมสำหรับเขา เมื่อคนหนึ่งทำงาน ค่าจ้างที่ได้รับจากงานนั้นก็ไม่นับเป็นบุญคุณ แต่เป็นสิทธิที่พึงได้ เมื่อไม่ได้มองที่ความประพฤติ คนที่มีความเชื่อในผู้ที่บันดาลให้คนชั่วกลับเป็นผู้ชอบธรรม ความเชื่อนี้เองนับว่าเป็นความชอบธรรม กษัตริย์ดาวิดก็ตรัสไว้เช่นเดียวกันนี้ พระองค์ทรงเรียกบางคนว่าเป็นผู้มีความสุข ถ้าพระเจ้าประทานความชอบธรรมให้ผู้นั้นโดยไม่คำนึงถึงสิ่งที่เขาได้กระทำ โดยตรัสว่า เป็นความสุขของผู้ที่ได้รับการอภัยความผิด ผู้ซึ่งบาปของเขาถูกลบล้าง เป็นความสุขของผู้ที่พระเจ้าไม่ทรงถือโทษ

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญลูกา                                ลก 12:1-7
     เวลานั้น ขณะที่ประชาชนนับพัน ๆ คนพากันเบียดเสียดจนเกือบจะเหยียบกัน พระเยซูเจ้าทรงเริ่มตรัสกับบรรดาศิษย์ก่อนว่า “จงระวังเชื้อแป้งของบรรดาชาวฟาริสี คือความหน้าซื่อใจคดของเขา ไม่มีสิ่งใดที่ปิดบังไว้จะไม่ถูกเปิดเผย ไม่มีสิ่งใดที่ซ่อนเร้นจะไม่มีใครรู้ เพราะฉะนั้น สิ่งที่ท่านกล่าวในที่มืดจะมีผู้ได้ยินในที่แจ้ง สิ่งที่ท่านกระซิบที่หูภายในห้องจะถูกประกาศบนดาดฟ้าของบ้าน
     เรากล่าวแก่ท่านที่เป็นมิตรของเราว่า อย่าเกรงกลัวผู้ที่ฆ่าได้แต่กายและหลังจากนั้นก็ไม่อาจทำอะไรได้อีก เราจะชี้ให้ท่านเห็นว่าท่านต้องเกรงกลัวผู้ใด จงเกรงกลัวผู้ที่ฆ่าแล้วยังมีอำนาจโยนท่านลงไปในนรกด้วย ใช่แล้ว เราบอกท่านทั้งหลาย จงเกรงกลัวผู้นี้เถิด นกกระจอกห้าตัวราคาขายสองบาทมิใช่หรือ แม้กระนั้นไม่มีนกสักตัวเดียวที่พระเจ้าทรงลืม ผมทุกเส้นบนศีรษะของท่านถูกนับไว้หมดแล้ว อย่าเกรงกลัวเลย ท่านมีค่ามากกว่านกกระจอกจำนวนมาก

ข้อคิด
     ความหน้าซื่อใจคดของชาวฟาริสี เป็นการใช้ความเฉลียวฉลาดในทางที่ผิด และเป็นดังเชื้อแป้งที่แม้จะมีไม่มาก แต่ก็สามารถทำให้แป้งที่มีปริมาณมากกว่า ฟูขึ้นได้ ดังนั้น ขอให้เราดำเนินชีวิตด้วยความยำเกรงพระเจ้า เพื่อให้เชื้อแป้งในชีวิตของเราเป็นความเชื่อ ความหวัง และความรักในพระเจ้า ที่จะทำให้ความดีในชีวิตของเราฟูขึ้นอยู่เสมอ