บทอ่านจากหนังสือพงษ์กษัตริย์ ฉบับที่หนึ่ง                      1 พกษ 19:4-8
      ส่วนเอลียาห์เดินทางเข้าไปในถิ่นทุรกันดารเป็นระยะทางเดินหนึ่งวัน เขาไปนั่งใต้พุ่มไม้ คิดอยากตาย อธิษฐานว่า “ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า เพียงเท่านี้ก็พอแล้ว โปรดเอาชีวิตของข้าพเจ้าไปเถิด ข้าพเจ้าไม่ดีกว่าบรรพบุรุษของข้าพเจ้าเลย” เขานอนแล้วหลับไปใต้พุ่มไม้ ทันใดนั้น ทูตสวรรค์มาแตะตัวเขาและพูดว่า “จงลุกขึ้นและกินเถิด” เขามองเห็นขนมปังปิ้งบนก้อนหินร้อนและเหยือกน้ำอยู่ใกล้ศีรษะ มีเขาก็กินและดื่ม แล้วนอนต่อไป ทูตสวรรค์ขององค์พระผู้เป็นเจ้ากลับมาแตะตัวเขาอีก พูดว่า “จงลุกขึ้นและกินเถิด เพราะท่านยังต้องเดินทางอีกไกลมาก” เอลียาห์จึงลุกขึ้นกินและดื่ม อาหารนี้ทำให้เขามีกำลังเดินได้สี่สิบวันสี่สิบคืนจนถึงโฮเรบ ภูเขาของพระเจ้า

บทอ่านจากจดหมายนักบุญเปาโลอัครสาวกถึงชาวเอเฟซัส       อฟ 4:30-5:2
       พี่น้อง จงอย่าทำให้พระจิตเจ้าต้องเศร้าหมอง พระเจ้าได้ประทานพระองค์เป็นตราประทับให้ท่านแล้วสำหรับวันแห่งการไถ่กู้ ท่านทั้งหลายจงอยู่ห่างไกลจากความขมขื่น ความขัดข้อง ความโกรธ การขู่ตะคอกและการด่าแช่งกัน ตลอดจนความไม่ดีไม่งามทั้งหลาย แต่งจงมีใจโอบอ้อมอารี มีเมตตาต่อกัน ให้อภัยกันดังที่พระเจ้าทรงให้อภัยแก่ท่านในองค์พระคริสตเจ้าเถิด
ท่านทั้งหลายจงทำตามแบบฉบับของพระเจ้า ประดุจบุตรสุดที่รักของพระองค์ จงดำเนินชีวิตในความรักดังที่พระคริสตเจ้าทรงรักเราและทรงมอบพระองค์เพื่อเรา เป็นเครื่องบูชาอันหอมฟุ้งถวายแด่พระเจ้า

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญยอห์น                              ยน 6:41-51
       เวลานั้น ชาวยิววิจารณ์ไม่เห็นด้วยกับพระเยซูเจ้า ที่ได้ตรัสว่า ‘เราเป็นปังซึ่งลงมาจากสวรรค์’ เขาพูดกันว่า ‘คนคนนี้ไม่ใช่ เยซู บุตรของโยเซฟหรือ เรารู้จักทั้งบิดาและมารดาของเขาดี แล้วเขาพูดได้อย่างไรว่า “เราลงมาจากสวรรค์?”’ พระเยซูเจ้าตรัสตอบเขาว่า ‘เลิกวิจารณ์กันเสียทีเถิด ไม่มีใครมาหาเราได้ นอกจากพระบิดาผู้ทรงส่งเรามาจะทรงชักนำเขา และเราจะทำให้เขากลับคืนชีพในวันสุดท้าย มีเขียนไว้ในหนังสือของบรรดาประกาศกว่า ทุกคนจะได้รับคำสอนจากพระเจ้า ทุกคนที่ได้ฟังพระบิดา และเรียนรู้จากพระองค์ ก็มาหาเรา ไม่มีใครได้เห็นพระบิดา นอกจากผู้ที่มาจากพระเจ้า
        เราบอกความจริงแก่ท่านทั้งหลายว่าผู้ที่เชื่อในเรา ก็มีชีวิตนิรันดร เราเป็นปังแห่งชีวิต บรรพบุรุษของท่านทั้งหลายได้กินมานนาในถิ่นทุรกันดาร แล้วยังตาย แต่ปังที่ลงมาจากสวรรค์เป็นอย่างนี้ คือผู้ที่กินปังนี้แล้วจะไม่ตาย เราเป็นปังทรงชีวิต ที่ลงมาจากสวรรค์ ใครที่กินปังนี้จะมีชีวิตอยู่ตลอดไป และปังที่เราจะให้นี้ คือเนื้อของเราเพื่อให้โลกมีชีวิต’”

ข้อคิด
       ในบทอ่านที่ 1 ประกาศกเอลียาห์เหนื่อยล้าและหิวโหย จากการหนีการตามล่าของราชินีเจเซเบล (หลังจากที่ได้ทำลายบรรดาปุโรหิตของพระบาอัลที่เจเซเบลนับถือ)จนตนเองอยากจะตายเสียที แต่พระเจ้าทรงเลี้ยงดูโดยให้เทวดานำขนมปังและน้ำมาให้ จากนั้น “อาหารนี้ทำให้เขามีกำลังเดินได้สี่สิบวันสี่สิบคืนจนถึงภูเขาโฮเรบ” “สี่สิบวันสี่สิบคืน” เป็นเรื่องน่าอัศจรรย์ ประกาศกเอลียาห์มีกำลังเดินทางได้ไกล มิใช่ด้วยกำลังจากอาหารฝ่ายกายเท่านั้น จึงสามารถทำให้ท่านเดินทางได้ไกลเช่นนี้ แต่เป็นเพราะพละกำลังฝ่ายวิญญาณที่ได้รับมาจากพระเจ้าต่างหาก ตราบใดที่เรามนุษย์มีพระเจ้าอยู่ด้วย และพระองค์ทรงหล่อเลี้ยงเราด้วยอาหารจากสวรรค์ เรามนุษย์จะสามารถเดินทางแห่งชีวิตได้ไกลจนถึงสวรรค์ หรือปฏิบัติสิ่งต่างๆได้อีกมากมายเกินกว่าที่เราคิดเสียอีก พระเยซูเจ้าตรัสในพระวรสารวันนี้ว่า “เราเป็นปังทรงชีวิต ที่ลงมาจากสวรรค์ ใครกินปังนี้จะมีชีวิตอยู่ตลอดไป และปังที่เราให้นี้ คือเนื้อของเราเพื่อให้โลกมีชีวิต” หากเราคริสตชนรับศีลมหาสนิทอย่างดีอย่างศรัทธาแล้ว จุดหมายปลายทางย่อมชัดเจนเหลือเกิน และเราจะมีพละกำลังเพียงพอที่จะไปถึงจุดหมายนั้น