บทอ่านจากหนังสือปฐมกาล                                      ปฐก 28:10-22ก
     ในครั้งนั้น ยาโคบออกจากเบเออร์เชบา เดินทางมุ่งหน้าไปฮาราน เขามาถึงที่แห่งหนึ่ง ก็หยุดพักแรมที่นั่น เพราะดวงอาทิตย์ตกแล้ว เขาเอาหินก้อนหนึ่งมาหนุนศีรษะ แล้วนอนที่นั่น เขาฝันเห็นบันไดอันหนึ่งทอดจากพื้นดินขึ้นไปสู่ท้องฟ้า และทูตสวรรค์ของพระเจ้าเดินขึ้นลงบนบันไดนั้น องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงยืนอยู่ข้างเขา ตรัสว่า “เราคือ องค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของอับราฮัม บิดาของท่าน พระเจ้าของอิสอัค แผ่นดินที่ท่านนอนอยู่นี้เราจะให้ท่านและลูกหลานของท่าน ลูกหลานของท่านจะมีมากมายเหมือนฝุ่นผงบนแผ่นดิน ท่านจะแผ่ขยายออกไปทางทิศตะวันตก ทิศตะวันออก ทิศเหนือและทิศใต้ บรรดาเผ่าพันธุ์ทั้งสิ้นทั่วแผ่นดินจะได้รับพรเพราะท่านและเพราะลูกหลานของท่าน เราอยู่กับท่าน เราจะพิทักษ์รักษาท่านทุกแห่งที่ท่านไปและจะนำท่านกลับมายังแผ่นดินนี้ เราจะไม่ทอดทิ้งท่าน จนกว่าเราจะได้ทำสิ่งที่เราสัญญาไว้กับท่าน” ยาโคบตื่นขึ้น แล้วพูดว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้าประทับอยู่ ณ ที่นี้แน่ แต่ข้าพเจ้าไม่รู้” เขากลัวมาก พูดว่า “สถานที่แห่งนี้น่าเกรงขาม จะต้องเป็นที่ประทับของพระเจ้าและเป็นประตูสวรรค์แน่ทีเดียว” ยาโคบลุกขึ้นแต่เช้าตรู่ เอาก้อนหินที่ใช้หนุนศีรษะมาตั้งเป็นเสาศักดิ์สิทธิ์ แล้วเทน้ำมันบนยอดเสานั้นเพื่อถวายแด่พระเจ้า เขาเรียกสถานที่นั้นว่าเบธเอล ก่อนหน้านี้เมืองนั้นชื่อลูส
แล้วยาโคบกล่าวปฏิญาณว่า “ถ้าพระเจ้าทรงอยู่กับข้าพเจ้า และทรงพิทักษ์รักษาข้าพเจ้าในการเดินทางครั้งนี้ ประทานอาหารให้กิน และเสื้อผ้าให้สวมใส่ จนข้าพเจ้ากลับถึงบ้านของบิดาอย่างปลอดภัย องค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงเป็นพระเจ้าของข้าพเจ้า หินก้อนนี้ซึ่งข้าพเจ้าตั้งเป็นเสาศักดิ์สิทธิ์ จะเป็นที่ประทับของพระเจ้า

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมัทธิว                             มธ 9:18-26
     ขณะที่พระเยซูเจ้ากำลังตรัสอยู่นั้น หัวหน้าคนหนึ่งเข้ามากราบพระบาท ทูลว่า “บุตรหญิงของข้าพเจ้าเพิ่งสิ้นใจ เชิญพระองค์เสด็จไปปกพระหัตถ์เหนือเขาเถิด เขาจะได้มีชีวิต” พระเยซูเจ้าทรงลุกขึ้นเสด็จตามเขาไปพร้อมกับบรรดาศิษย์
     ขณะนั้น หญิงคนหนึ่งเป็นโรคตกเลือดมาสิบสองปีแล้ว เข้ามาข้างหลังสัมผัสฉลองพระองค์ นางคิดว่า “ถ้าฉันเพียงสัมผัสฉลองพระองค์เท่านั้น ฉันก็จะหายจากโรค” พระเยซูเจ้าทรงหันมาเห็นเข้า จึงตรัสว่า “ลูกเอ๋ย ทำใจดี ๆ ไว้ ความเชื่อของท่าน ช่วยท่านให้รอดพ้นแล้ว” หญิงนั้นก็หายจากโรคนับแต่เวลานั้น เมื่อพระเยซูเจ้าเสด็จมาถึงบ้านของหัวหน้าคนนั้น ทรงเห็นคนเป่าขลุ่ย และผู้คนกำลังชุลมุนวุ่นวาย จึงตรัสว่า “ออกไปเถิด เด็กหญิงคนนี้ยังไม่ตาย เพียงแต่นอนหลับไปเท่านั้น” พวกนั้นต่างหัวเราะเยาะพระองค์ เมื่อคนกลุ่มนั้นถูกไล่ออกไปข้างนอกแล้ว พระองค์จึงเสด็จเข้าไป ทรงจับมือเด็กหญิง เด็กนั้นก็ลุกขึ้น ข่าวเรื่องนี้จึงแพร่ออกไปทั่วแคว้นนั้น

ข้อคิด
     ยาโคบ ตระหนักแน่แก่ใจว่า พระเจ้าทรงอยู่กับท่าน ทรงพิทักษ์รักษาท่าน ประทานอาหารและทุกสิ่งให้ท่าน ท่านจึงยำเกรงพระเจ้า และปฏิญาณจะนมัสการพระ-เจ้าตลอดชีวิตของท่าน หัวหน้าโรงธรรมคนนั้นก็มีความเชื่อและมั่นใจในองค์พระเยซูเจ้า และหญิงที่เป็นโรคตกเลือดคนนั้น ก็เต็มไปด้วยความเชื่อและมั่นใจในพระองค์ บุตรหญิงของหัวหน้าโรงธรรมได้รับการปลุกให้กลับมีชีวิตใหม่เพียงเพราะเขาได้สัมผัสฉลองพระองค์ของพระเยซูเจ้า นี่แหละ ความเชื่อในพระเจ้า ย่อมทำให้ผู้ยำเกรงพระองค์ได้รับความรอดพ้นจากพยันตรายทั้งมวล ข้าแต่พระเจ้าโปรดประทานความเชื่ออันมั่นคงแก่ข้าพเจ้าเทอญ