บทอ่านจากหนังสืออพยพ                                           อพย 14:21-15:1
     ในครั้งนั้น โมเสสยื่นมือไปเหนือทะเล องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงบันดาลให้ลมตะวันออกพัดแรงตลอดคืน ทำให้น้ำทะเลไหลกลับไป และทำให้ทะเลกลับเป็นพื้นดินแห้ง น้ำแยกจากกัน ชาวอิสราเอลก็เดินบนพื้นดินแห้งกลางทะเล โดยมีน้ำอยู่ด้านขวาและด้านซ้าย เป็นเหมือนกำแพง ชาวอียิปต์ไล่ตามชาวอิสราเอลลงไปในทะเล พร้อมกับม้าทั้งหมดของพระเจ้าฟาโรห์ รถศึกและผู้ขับขี่
ก่อนรุ่งเช้า องค์พระผู้เป็นเจ้าทอดพระเนตรดูกองทัพอียิปต์จากเสาเพลิงและเสาเมฆ ทรงบันดาลให้กองทัพอียิปต์เกิดโกลาหลขึ้น ทรงกระทำให้ล้อรถศึกฝืด จนแล่นไปแทบไม่ไหว ชาวอียิปต์จึงพูดกันว่า “เราจงหนีชาวอิสราเอลไปกันเถิด เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงสู้รบกับเราแทนพวกเขา”
     องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับโมเสสว่า “จงยื่นมือไปเหนือทะเลเถิด น้ำทะเลจะไหลกลับมาท่วมชาวอียิปต์ทั้งรถศึกและผู้ขับขี่” โมเสสยื่นมือไปเหนือทะเล ครั้นรุ่งเช้า น้ำทะเลก็ไหลกลับมาที่เดิม ชาวอียิปต์พากันหนี แต่กลับเข้าไปหากระแสน้ำ องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงกวาดชาวอียิปต์ลงกลางทะเล น้ำไหลกลับท่วมรถศึก ผู้ขับขี่ กับกองทัพทั้งหมดของพระเจ้าฟาโรห์ที่ไล่ตามชาวอิสราเอลลงไปในทะเล ไม่มีผู้ใดรอดชีวิตเลย แต่ชาวอิสราเอลเดินผ่านทะเลไปบนพื้นดินแห้งมีน้ำอยู่ด้านขวาและด้านซ้าย เป็นเหมือนกำแพง
     ในวันนั้น องค์พระผู้เป็นเจ้าได้ทรงช่วยชาวอิสราเอลให้รอดพ้นเงื้อมมือของชาวอียิปต์ ชาวอิสราเอลเห็นชาวอียิปต์ตายอยู่ที่ชายทะเล ชาวอิสราเอลเห็นพระอานุภาพยิ่งใหญ่ซึ่งองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงสำแดงต่อชาวอียิปต์ ประชากรทั้งปวงจึงมีความยำเกรงองค์พระผู้เป็นเจ้า มีความเชื่อในพระองค์ และมีความเชื่อในโมเสสผู้รับใช้ของพระองค์
แล้วโมเสส กับชาวอิสราเอล จึงร้องเพลงบทนี้ถวายแด่องค์พระผู้เป็นเจ้า

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมัทธิว                             มธ 12:46-50
     เวลานั้น ขณะที่พระเยซูเจ้ากำลังตรัสกับประชาชน พระมารดาและพระญาติของพระองค์ มายืนอยู่ข้างนอก ต้องการพูดกับพระองค์ พระองค์จึงตรัสถามผู้ที่มาทูลนั้นว่า “ใครเป็นมารดา ใครเป็นพี่น้องของเรา” แล้วทรงยื่นพระหัตถ์ชี้บรรดาศิษย์ ตรัสว่า “นี่คือมารดาและพี่น้องของเรา เพราะผู้ที่ปฏิบัติตามพระประสงค์ของพระบิดาของเราผู้สถิตในสวรรค์ ผู้นั้นเป็นพี่น้องชายหญิงและเป็นมารดาของเรา”

ข้อคิด
     พระเจ้าทรงสร้างมนุษย์ให้มีพระฉายาของพระองค์ และพระฉายานี้คือ DNA ของพระองค์ในมนุษย์แต่ละคน ดังนั้น ก่อนที่แต่ละคนถือกำเนิดมา เขาเป็นลูกของพระเจ้า แล้วนั้นมีพ่อแม่เป็นผู้ให้เกิดในแง่ของความเป็นมนุษย์ ความผูกพันพ่อ-แม่-ลูกจึงมีแค่ในสายเลือดในโลกนี้ ในขณะที่ความผูกพันของพระเจ้ากับมนุษย์มีตั้งแต่แรกเริ่ม ต่อเนื่องมาในโลก แล้วต่อยอดไปถึงชีวิตหน้า ดังนั้น พระเยซูเจ้าจึงทรงยืนยันว่าในฐานะที่พระองค์ทรงเป็นพระบุตรพระเจ้า ความสัมพันธ์ของพระองค์ไม่หยุดอยู่แค่มารดาและพี่น้องของพระองค์ แต่เลยไปถึงทุกคนที่เป็นลูกพระเจ้าและมี DNA ของพระองค์ และนั่นคือพระประสงค์ของพระเจ้า ทุกครั้งที่เราทำตามพระประสงค์นี้ เราเป็นพี่น้องกับพระเยซูเจ้า