บทอ่านจากหนังสือวิวรณ์                                         วว 14:1-3,4ข-5
     ข้าพเจ้าเห็นภาพนิมิต ลูกแกะทรงยืนอยู่บนภูเขาศิโยน ประชาชนจำนวนหนึ่งแสนสี่หมื่นสี่พันคนอยู่กับพระองค์ แต่ละคนมีพระนามของลูกแกะและพระนามพระบิดาของพระองค์เขียนไว้ที่หน้าผาก ข้าพเจ้าได้ยินเสียงหนึ่งดังจากสวรรค์ เหมือนเสียงน้ำไหลเชี่ยว และเหมือนเสียงฟ้าร้องกึกก้อง เสียงที่ข้าพเจ้าได้ยินเหมือนเสียงพิณจำนวนมากที่นักเล่นพิณกำลังดีด เขาเหล่านั้นร้องเพลงบทใหม่หน้าพระบัลลังก์ ต่อหน้าผู้มีชีวิตทั้งสี่ตนและต่อหน้าบรรดาผู้อาวุโส ไม่มีใครเรียนรู้บทเพลงนี้ได้ นอกจากคนบนแผ่นดินจำนวนหนึ่งแสนสี่หมื่นสี่พันคนผู้ได้รับการไถ่กู้ เขาติดตามลูกแกะไปทุกแห่งที่พระองค์เสด็จ ในบรรดามนุษย์ทั้งหลาย คนเหล่านั้นเป็นผู้ได้รับการไถ่กู้ เป็นเหมือนผลแรกถวายแด่พระเจ้าและลูกแกะ ปากของเขาไม่เคยกล่าวคำเท็จ เขาไม่มีมลทิน

สดด 24:1-2,3-4,5-6

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญลูกา                                 ลก 21:1-4
     เวลานั้น พระเยซูเจ้าทอดพระเนตรเห็นคนมั่งมีกำลังใส่เงินถวายลงในตู้ทาน ทรงเห็นหญิงม่ายยากจนคนหนึ่งใส่เหรียญทองแดงสองเหรียญลงในตู้ทานด้วย จึงตรัสว่า “เราบอกความจริงแก่ท่านทั้งหลายว่า หญิงม่ายยากจนคนนี้ทำทานมากกว่าทุกคน เพราะทุกคนนำเงินที่เหลือใช้มาทำทาน แต่หญิงคนนี้ขัดสนอยู่แล้ว ยังนำเงินทั้งหมดสำหรับเลี้ยงชีพมาทำทาน”

ข้อคิด

     วัตถุ เงินทอง เพชรนิลจินดา ทรัพย์สิ่งของในโลกนี้ก็เป็นสิ่งของในโลกนี้ มีค่าก็เฉพาะในโลกนี้ ทุกสิ่งล้วนไร้ค่าในพระอาณาจักรสวรรค์ เหรียญทองแดงสองเหรียญของหญิงม่ายยากจนที่ใส่ลงในตู้ทาน แม้ในสายตาของมนุษย์ มันมีค่าน้อยนิด
แต่ในสายพระเนตรของพระ มีค่ามากมาย เพราะนั่นเป็นการทำบุญจากหัวใจ และเจตนาที่แท้จริง เธอให้ทานจนหมดหัวใจ - หมดทุกสิ่งที่เธอมี เธอมอบให้กับพระเจ้าจนหมดสิ้น เป็นข้อคิดสำหรับเราทุกคน เราได้มอบอะไรแด่พระเจ้า ???