บทอ่านจากหนังสือประกาศกเยเรมีย์                             ยรม 2:1-3,7-8,12-13

     องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับข้าพเจ้าว่า จงไปประกาศให้ชาวกรุงเยรูซาเล็มได้ยินว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้ว่า เรายังระลึกถึงความจงรักภักดีในวัยสาวของท่าน ระลึกถึงความรักเมื่อท่านยังเป็นคู่หมั้น เมื่อท่านติดตามเราในถิ่นทุรกันดาร ในแผ่นดินที่ไม่มีผู้ใดหว่านพืช อิสราเอลถูกแยกไว้เป็นขององค์พระผู้เป็นเจ้า เป็นผลิตผลแรกที่ทรงเก็บเกี่ยว ทุกคนที่กินผลแรกนี้ย่อมมีความผิด เหตุร้ายจะมาถึงเขา องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัส”
     เราได้นำท่านทั้งหลายเข้ามาในแผ่นดินอุดมสมบูรณ์ เพื่อจะได้กินผลผลิตและสิ่งดีๆ แต่เมื่อท่านเข้ามา ท่านทำให้แผ่นดินของเราเป็นมลทิน และทำให้มรดกของเราเป็นสิ่งน่าสะอิดสะเอียน บรรดาสมณะไม่เคยถามว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงอยู่ที่ไหน” ผู้เชี่ยวชาญธรรมบัญญัติไม่รู้จักเรา บรรดาผู้ปกครองก็เป็นกบฏต่อเรา บรรดาประกาศกประกาศวาจาในนามของพระบาอัล และดำเนินตามสิ่งที่ไร้ประโยชน์
     สวรรค์เอ๋ย จงตกตะลึงเพราะเหตุการณ์เช่นนี้ จงสยดสยองและจงตกใจอย่างที่สุดเถิด องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัส ประชากรของเราได้ทำความชั่วสองประการ เขาได้ละทิ้งเราซึ่งเป็นพุน้ำไหล แล้วไปสกัดหินเป็นที่ขังน้ำสำหรับตน เป็นที่ขังน้ำรั่วซึ่งเก็บน้ำไว้ไม่ได้

สดด 36:5-6,7-8,9-10

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมัทธิว                              มธ 13:10-17
      เวลานั้น บรรดาศิษย์เข้ามาทูลถามพระเยซูเจ้าว่า “ทำไมพระองค์ตรัสแก่พวกเขาเป็นอุปมา” พระองค์ทรงตอบว่า “พระเจ้าประทานธรรมล้ำลึกเรื่องอาณาจักรสวรรค์ให้ท่านทั้งหลายรู้ แต่ไม่ได้ประทานให้แก่ผู้อื่น เพราะผู้ที่มีมากจะได้รับมากขึ้นจนเหลือเฟือ ส่วนผู้ที่มีน้อย จะถูกริบสิ่งเล็กน้อยที่มีไปด้วย ดังนั้น เรากล่าวแก่คนเหล่านี้เป็นอุปมา ถึงแม้พวกเขามองดู ก็ไม่เห็น แม้ฟัง ก็ไม่ได้ยินและไม่เข้าใจ สำหรับคนเหล่านี้ คำทำนายของประกาศกอิสยาห์ก็เป็นความจริงที่ว่าท่านทั้งหลายจะฟังแล้วฟังเล่า แต่จะไม่เข้าใจจะมองแล้วมองเล่า แต่จะไม่เห็นเพราะจิตใจของประชาชนนี้แข็งกระด้างเขาทำหูทวนลม และปิดตาเพื่อไม่ต้องมองด้วยตา ไม่ต้องฟังด้วยหูจะได้ไม่เข้าใจ
จะได้ไม่ต้องกลับใจ เราจะได้ไม่ต้องรักษาเขา“ส่วนท่านทั้งหลาย ตาของท่านเป็นสุขที่มองเห็น หูของท่านเป็นสุขที่ได้ฟัง เราบอกความจริงแก่ท่านว่า ประกาศกและผู้ชอบธรรมจำนวนมากปรารถนาจะเห็นสิ่งที่ท่านได้เห็นอยู่ แต่ก็ไม่ได้เห็น ปรารถนาจะได้ฟังสิ่งที่ท่านฟังอยู่ แต่ก็ไม่ได้ฟัง”

ข้อคิด
      เมื่อชาวอิสราเอลเข้าครอบครองและอาศัยในแผ่นดินที่อุดมสมบูรณ์ ดำเนินชีวิตมีความสุขสบายแล้วกลับลืมพระเจ้าแท้แต่ผู้เดียว หันเหไปนมัสการพระเท็จเทียม ลืมว่าพระองค์เท่านั้นทรงเป็นผู้นำแท้จริงของพวกเขา เขาทำผิดร้ายแรงสองประการ คือหนึ่ง "เขาได้ละทิ้งเราซึ่งเป็นพุน้ำไหล" (สมณะและผู้เชี่ยวชาญธรรมบัญญัติไม่รู้จักพระองค์ ผู้ปกครองเป็นกบฏ) และสอง "แล้วไปสกัดหินเป็นน้ำที่ขังสำหรับตน เป็นที่ขังน้ำรั่วเก็บน้ำไว้ไม่ได้" (ประกาศกประกาศพระบาอัลดำเนินตามสิ่งที่ไร้ประโยชน์) พระเจ้าทรงส่งประกาศกเยเรมีห์มาประกาศเตือนถึงเหตุการณ์สยดสยองและน่าตกใจอย่างที่สุดที่จะเกิดขึ้น