บทอ่านจากหนังสือประกาศกอิสยาห์                              อสย 1:10,16-20
     ท่านทั้งหลายผู้มีอำนาจปกครองเมืองโสโดมเอ๋ย จงฟังพระวาจาขององค์พระผู้เป็นเจ้าเถิด ประชาชนแห่งเมืองโกโมราห์เอ๋ย จงเงี่ยหูฟังคำสอนของพระเจ้าของเราเถิด
     จงล้าง จงชำระตนให้สะอาด จงนำกิจการชั่วร้ายของท่านออกไปให้พ้นจากสายตาเรา จงเลิกทำความชั่ว จงเรียนรู้ที่จะทำความดี จงแสวงหาความยุติธรรม จงช่วยเหลือผู้ถูกข่มเหง จงให้ความเป็นธรรมแก่ลูกกำพร้า จงปกป้องสิทธิของหญิงม่าย
องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “มาเถิด มาพิจารณาความด้วยกันกับเรา แม้บาปของท่านเป็นสีแดงเหมือนผ้าสีเลือดหมู ก็จะขาวอย่างหิมะ แม้บาปของท่านจะเป็นสีแดงเหมือนผ้าสีแดงเข้ม ก็จะขาวเหมือนขนแกะ ถ้าท่านทั้งหลายยอมเชื่อฟัง ท่านจะได้กินผลดีของแผ่นดิน แต่ถ้าท่านดื้อรั้นและเป็นกบฏ ท่านจะเป็นเหยื่อของคมดาบ เพราะพระโอษฐ์ขององค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้”

สดด 50:8-10,16-18,22-23

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมัทธิว                             มธ 23:1-12
     ครั้งนั้น พระเยซูเจ้าตรัสแก่ประชาชนและบรรดาศิษย์ว่า “พวกธรรมาจารย์และชาวฟาริสีนั่งบนธรรมาสน์ของโมเสส ถ้าเขาสั่งสอนเรื่องใด ท่านจงปฏิบัติตามเถิด แต่อย่าปฏิบัติตามพฤติกรรมของเขา เพราะเขาพูด แต่ไม่ปฏิบัติ เขามัดสัมภาระหนักวางบนบ่าคนอื่น แต่เขาเองไม่ปรารถนาแม้แต่จะขยับนิ้วไปยกขึ้น เขาทำกิจการทุกอย่างเพื่อให้คนเห็น เช่น เขาขยายกลักบรรจุพระวาจาให้ใหญ่ขึ้น ผ้าคลุมของเขามีพู่ยาวกว่าของคนอื่น เขาชอบที่นั่งมีเกียรติในงานเลี้ยง ชอบนั่งแถวหน้าในศาลาธรรม ชอบให้ผู้คนคำนับตามลานสาธารณะ ชอบให้ทุกคนเรียกว่า ‘รับบี’
     ส่วนท่านทั้งหลายอย่าให้ผู้ใดเรียกว่า ‘รับบี’ เพราะอาจารย์ของท่านมีเพียงผู้เดียวและทุกคนเป็นพี่น้องกัน ในโลกนี้อย่าเรียกผู้ใดว่า ‘บิดา’ เพราะว่าพระบิดาของท่านมีเพียงพระองค์เดียวคือพระบิดาในสวรรค์ อย่าให้ผู้ใดเรียกท่านว่า ‘อาจารย์’ เพราะพระอาจารย์ของท่านมีเพียงพระองค์เดียวคือพระคริสตเจ้า ในกลุ่มของท่าน ผู้ใดเป็นใหญ่จะต้องเป็นผู้รับใช้ผู้อื่น ผู้ใดที่ยกตนขึ้น จะถูกกดให้ต่ำลง ผู้ใดถ่อมตนลง จะได้รับการยกย่องให้สูงขึ้น”

ข้อคิด
     "อย่าให้ผู้ใดเรียกว่า รับบี...อย่าเรียกผู้ใดว่า บิดา...อย่าให้ผู้ใดเรียกท่านว่า อาจารย์" พระวาจานี้ฟังดูจะเข้าใจยาก เพราะดูเหมือนจะข้ดแย้งกับวัฒนธรรมการให้ความเคารพนับถือและความกตัญญูที่ควรมีในสังคม แต่เบื้องหลังพระวาจานี้คือ พระองค์กำลังตรัสถึงพวกคัมภีราจารย์และพวกฟาริสี ซึ่งอวดอ้างตนเองต่างๆ เพื่อจะได้รับการเรียกขานจากชาวบ้านด้วยคำเรียกว่า บิดา รับบี หรือ อาจารย์ พวกเขาเหล่านี้ไม่สมควรกับชื่อเรียกขานเหล่านี้เลย เพราะ "เขาสอน แต่ไม่ปฏิบัติ" มิหนำซ้ำ ยังปฏิบัติสิ่งตรงข้ามกับที่สอนด้วย โดยเฉพาะการแสวงหาผลประโยชน์อย่างผิดยุติธรรม ซึ่งทำให้พระองค์ตำหนิพวกเขาอยู่บ่อยๆ ว่า "หน้าซื่อใจคด" อย่างไรก็ตาม สิ่งที่เขาสอนนั้นยังเป็นสิ่งที่ดีที่ควรต้องปฏิบัติตาม การไม่เรียกพวกเขาว่าบิดา หรืออาจารย์จึงหมายถึง การไม่ปฏิบัติตามสิ่งที่พวกเขาประพฤติ