บทอ่านจากหนังสือเพลงซาโลมอน พซม 2:8-14
ฟังซิ เสียงที่รักของดิฉัน เขากำลังมา กำลังกระโดดอยู่บนภูเขา กำลังกระโดดข้ามเนินเขา ที่รักของดิฉันเป็นเหมือนละมั่งหรือเหมือนลูกกวาง ดูซิ เขากำลังยืนอยู่หลังกำแพงของเรา มองเข้ามาทางหน้าต่าง ลอบมองผ่านลูกกรงเข้ามา ที่รักของดิฉันเริ่มพูดกับดิฉันว่า “ที่รักของฉันเอ๋ย จงลุกขึ้นเถอะ คนสวยของฉันเอ๋ย จงมาเถิด ดูซิ ฤดูหนาวผ่านไปแล้ว ฝนก็วายและจบสิ้นไปแล้ว
ดอกไม้ต่างๆ ปรากฏขึ้นมาบนแผ่นดิน เวลาสำหรับร้องเพลงมาถึงแล้ว เสียงคูของนกเขาก็ได้ยินในแผ่นดินของเรา ต้นมะเดื่อเทศกำลังผลิผล เถาองุ่นผลิดอกบานส่งกลิ่นหอมฟุ้ง ที่รักของฉันเอ๋ย จงลุกขึ้นเถิด คนสวยของฉันเอ๋ย จงมาเถิด นกพิราบของฉันเอ๋ย เธอซ่อนตัวอยู่ในซอกผา ในซอกลึกของหน้าผา ขอให้ฉันได้ยินเสียงของเธอสักหน่อยเถิด เพราะเสียงของเธอนั้นไพเราะ และใบหน้าของเธอก็งดงาม”
บทอ่านจากพระวรสารนักบุญลูกา ลก 1:39-45
หลังจากนั้นไม่นาน พระนางมารีย์ทรงรีบออกเดินทางไปยังเมืองหนึ่งในแถบภูเขาแคว้นยูเดีย พระนางเสด็จเข้าไปในบ้านของเศคาริยาห์และทรงทักทายนางเอลีซาเบธ เมื่อนางเอลีซาเบธได้ยินคำทักทายของพระนางมารีย์ บุตรในครรภ์ก็ดิ้น นางเอลีซาเบธได้รับพระจิตเจ้าเต็มเปี่ยม ร้องเสียงดังว่า “เธอได้รับพระพรยิ่งกว่าหญิงใดๆ และลูกของเธอก็ได้รับพระพรด้วย ทำไมพระมารดาขององค์พระผู้เป็นเจ้า จึงเสด็จมาเยี่ยมข้าพเจ้า เมื่อฉันได้ยินคำทักทายของเธอ ลูกในครรภ์ของฉันก็ดิ้นด้วยความยินดี เธอเป็นสุขที่เชื่อว่า พระวาจาที่องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสแก่เธอไว้จะเป็นจริง”
ข้อคิด
การถ่ายทอดท่าทีแห่งความรัก แห่งความสุข แห่งความยินดี จากบทกวีเพลงซาโลมอน...สอนให้เรารับรู้ว่า “ใครก็แล้วแต่ที่รักพระเป็นเจ้า” เขาผู้นั้นจะมีความสุข ความยินดีในชีวิตอย่างที่สุด และเป็นจุดเริ่มต้นของการเปิดตัวสู่เพื่อนพี่น้องที่อยู่รอบข้างอย่างแท้จริง โดยพร้อมเอาใจใส่ พร้อมรักและรับใช้ และพร้อมร่วมทุกข์ร่วมสุขในทุกกรณีไป เฉกเช่นเดียวกันกับ “พระนางมารีย์” ที่ออกเดินทางไปหา “นางเอลีซาเบธ” เข้าไปในบ้าน ทักทายสายสัมพันธ์ฉันพี่น้อง มองเห็นพระและสัมผัสชีวิตพระ และแลกเปลี่ยนประสบการณ์ชีวิตภายในที่เป็นบ่อเกิดแห่งความสุขความยินดีต่อกันและกัน “ฉันได้ยินคำทักทายของเธอ ลูกในครรภ์ของฉันก็ดิ้นด้วยความยินดี เธอเป็นสุขที่เชื่อว่า พระวาจาที่องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสแก่เธอไว้จะเป็นจริง”