บทอ่านจากจดหมายนักบุญเปาโลอัครสาวกถึงชาวกาลาเทีย             กท 5:18-25
     พี่น้อง ถ้าท่านมีพระจิตเจ้าเป็นผู้นำ ท่านก็ไม่อยู่ภายใต้ธรรมบัญญัติ กิจการของธรรมชาติมนุษย์นั้นปรากฏชัดแจ้ง คือ การผิดประเวณี ความลามกโสมม การปล่อยตัวตามราคตัณหา การกราบไหว้รูปเคารพ การใช้เวทมนตร์คาถา การเป็นศัตรูกัน การทะเลาะวิวาท ความอิจฉาริษยา ความโกรธเคือง การแก่งแย่งชิงดี การแตกแยก การแบ่งพรรคแบ่งพวก การเมามาย การสำมะเลเทเมา และอีกหลายประการในทำนองเดียวกันนี้ ข้าพเจ้าขอเตือนท่านทั้งหลายอีกครั้งหนึ่งดังที่เคยเตือนมาแล้วว่า ผู้ที่ประพฤติตนเช่นนี้จะไม่ได้อาณาจักรของพระเจ้าเป็นมรดก ส่วนผลของพระจิตเจ้าก็คือความรัก ความชื่นชม ความสงบ ความอดทน ความเมตตา ความใจดี ความซื่อสัตย์ ความอ่อนโยน และการรู้จักควบคุมตนเอง เรื่องเหล่านี้ไม่มีธรรมบัญญัติใดห้ามไว้เลย ผู้ที่เป็นของพระคริสตเยซู ก็ตรึงธรรมชาติของตนพร้อมกับกิเลสตัณหาไว้กับไม้กางเขนแล้วถ้าเรามีชีวิตเดชะพระจิตเจ้าแล้ว เราจงดำเนินชีวิตตามพระจิตเจ้าด้วย

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญลูกา                                       ลก 11:42-46
     เวลานั้น พระเยซูเจ้าตรัสว่า “วิบัติจงเกิดแก่ท่าน บรรดาชาวฟาริสี ท่านถวายหนึ่งในสิบของสะระแหน่ สมุนไพรและผักทุกชนิด แต่ละเลยความยุติธรรมและความรักต่อพระเจ้า บทบัญญัติเหล่านี้จำเป็นต้องปฏิบัติโดยไม่ละเว้นบทบัญญัติอื่นๆ วิบัติจงเกิดแก่ท่าน บรรดาชาวฟาริสี ท่านชอบนั่งแถวหน้าในศาลาธรรม และชอบให้ผู้คนคำนับตามลานสาธารณะ วิบัติจงเกิดแก่ท่าน ท่านเป็นเหมือนหลุมศพที่มองไม่เห็น คนจะเดินเหยียบไปโดยไม่รู้’
นักกฎหมายคนหนึ่งจึงทูลพระองค์ว่า ‘พระอาจารย์ ท่านพูดเช่นนี้ ท่านก็สบประมาทพวกเราด้วย’ พระองค์ตรัสตอบว่า ‘ท่านนักกฎหมายทั้งหลาย วิบัติจงเกิดแก่ท่านด้วย ท่านให้ผู้อื่นแบกสัมภาระหนักเกินกำลัง แต่ท่านไม่ยอมแม้แต่จะใช้นิ้วแตะต้องสัมภาระนั้น’”

ข้อคิด
     ผลของพระจิตที่นักบุญเปาโลยกมามี 9 ประการสำคัญต่อบุคลิกภาพของผู้ที่จะประสบความสุขในชีวิตทั้งสิ้น ความสงบ ความอดทนเป็นสิ่งที่เราทุกคนอยากได้มากๆท่ามกลางชีวิตที่วุ่นวาย สิ่งที่เรามักพลาดกันไปอย่างมากคือเราไม่รู้จักชื่นชม เราไม่มีเวลานั่งเงียบๆหยุดพักชื่นชมการงานของเรา เราไม่รู้จักชื่นชมเพื่อนคนอื่นที่มีความสามารถพิเศษแต่กลับอิจฉา เราไม่รู้จักไปยืนชื่นชมท้องฟ้าสวยงามยามเย็น เราไม่รู้จักชื่นชมงานฝีมือชาวบ้านที่ทำของออกมาขายแล้วไปต่อราคาสินค้าของเขาอย่างไม่เห็นคุณค่า เมื่อเราไม่รู้จักชื่นชมของดีทำมือจากใจเราก็เลยไปชื่นชมของโหลผลิตจากโรงงานด้วยการซื้อของเหล่านั้นในราคาแสนแพงเกินจริงโดยไม่ต่อสักคำเพียงเพราะมีแบรนด์ตามสมัยนิยม เราต้องการพระจิตเจ้ามากเพียงใดในการมีผลความดีงามต่างๆเหล่านี้ เพื่อจะมีศิลปะเชี่ยวชาญในการดำเนินชีวิตอย่างแท้จริง