บทอ่านจากหนังสือโยบ                                                      โยบ 3:1-3,11-17,20-23
     ต่อมา โยบอ้าปากสาปแช่งวันเกิดของตน โยบเริ่มพูดว่า “วันที่ข้าเกิดมาจงพินาศเถิด ทั้งคืนที่มีคนพูดว่า ‘เด็กชายคนหนึ่งปฏิสนธิแล้ว’ก็จงพินาศด้วย ทำไมข้าจึงไม่ตายเสียตั้งแต่ในครรภ์ ทำไมข้าจึงไม่ขาดใจเมื่อออกมาจากครรภ์มารดา ทำไมจึงมีผู้รับข้าไว้บนเข่า ทำไมจึงมีหัวนมให้ข้าดูด มิฉะนั้นแล้ว บัดนี้ข้าคงนอนสงบ ข้าคงหลับ และพักผ่อนในสันติ กับบรรดากษัตริย์และผู้ปกครองแผ่นดิน ผู้ได้สร้างอนุสาวรีย์ที่ฝังศพสำหรับตน หรือกับเจ้านายที่มีทองคำ และสะสมเงินไว้เต็มที่ฝังศพของตน ข้าคงจะไม่มีความเป็นอยู่เหมือนลูกที่แท้งและถูกซ่อนไว้ เหมือนทารกซึ่งไม่เคยเห็นแสงสว่าง ที่นั่น คนชั่วร้ายหยุดดิ้นรน ที่นั่นผู้ที่หมดกำลังได้พักผ่อน ทำไมผู้ที่ทนทุกข์จึงได้รับแสงสว่างผู้ที่มีใจขมขื่นจึงได้รับชีวิต เขาคอยความตาย แต่ความตายก็ไม่มา เขาแสวงหาความตายมากกว่าขุดหาทรัพย์สมบัติที่ซ่อนอยู่ เขายินดีอย่างยิ่ง และชื่นชมเมื่อพบหลุมฝังศพ ทำไมจึงประทานความสว่างแก่ผู้ที่ไม่มีวันจะเห็นหนทางของตน และแก่ผู้ที่พระเจ้าทรงกั้นไว้ทุกด้าน”

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญลูกา                                       ลก 9:51-56
     เวลาที่พระเยซูเจ้าจะต้องทรงจากโลกนี้ไปใกล้เข้ามาแล้ว พระองค์ทรงตั้งพระทัยแน่วแน่จะเสด็จไปกรุงเยรูซาเล็ม และทรงส่งผู้นำสารไปล่วงหน้า คนเหล่านี้ออกเดินทางและเข้าไปในหมู่บ้านแห่งหนึ่งของชาวสะมาเรียเพื่อเตรียมรับเสด็จพระองค์ แต่ประชาชนที่นั่นไม่ยอมรับเสด็จเพราะพระองค์กำลังเสด็จไปกรุงเยรูซาเล็ม เมื่อยากอบและยอห์นศิษย์ของพระองค์เห็นดังนี้ก็ทูลพระองค์ว่า “พระเจ้าข้า พระองค์ทรงพระประสงค์ให้เราเรียกไฟจากฟ้าลงมาเผาผลาญคนเหล่านี้หรือไม่” พระเยซูเจ้าทรงหันไปตำหนิศิษย์ทั้งสองคน แล้วทรงพระดำเนินต่อไปยังหมู่บ้านอื่นพร้อมกับบรรดาศิษย์

ข้อคิด
     พระเยซูเจ้าไม่ตอบโต้คนที่ปฏิเสธพระองค์ด้วยอำนาจหรือการลงโทษที่ไม่มีเหตุผล แม้ว่าศิษย์ของพระองค์ต้องการให้พระองค์ลงโทษคนเหล่านั้นที่ไม่ต้อนรับพระองค์ก็ตาม สิ่งนี้แสดงให้เราเห็นถึงแนวทางของพระที่เต็มไปด้วยความรักและความดีงาม การเป็นศิษย์ติดตามพระเยซูเจ้านั้นต้องเลือกทางแห่งความดีเสมอและไม่ตอบโต้ผู้ใดด้วยความรุนแรงหรือความชั่วร้าย นี่คือวิถีของพระ วิถีของคริสตชน