บทอ่านจากหนังสือพงศ์กษัตริย์ ฉบับที่สอง                          2 พกษ 19:9ข-11,14-21,31-35ก,36
     เมื่อกษัตริย์เซนนาเคริบทรงทราบว่ากษัตริย์ทีรหะคาห์ชาวคูชกำลังยกทัพอียิปต์มาโจมตีพระองค์ จึงทรงส่งผู้นำสารมาเฝ้ากษัตริย์เฮเซคียาห์ ทรงสั่งว่า “ท่านทั้งหลายจงบอกเฮเซคียาห์ กษัตริย์แห่งยูดาห์ว่า “อย่าให้พระเจ้าซึ่งท่านวางใจนั้นลวงท่านได้โดยสัญญาว่ากรุงเยรูซาเล็มจะไม่ตกอยู่ในมือของกษัตริย์แห่งอัสซีเรีย บัดนี้ ท่านก็รู้แล้วว่า บรรดากษัตริย์แห่งอัสซีเรียทรงทำสิ่งใดกับแผ่นดินทั้งหลายที่ทรงทำลายล้าง แล้วท่านจะรอดพ้นหรือ”
     กษัตริย์เฮเซคียาห์ทรงอ่านพระราชสาสน์จากผู้นำสาร แล้วเสด็จขึ้นไปยังพระวิหารขององค์พระผู้เป็นเจ้า ทรงกางพระราชสาสน์นั้นเฉพาะพระพักตร์องค์พระผู้เป็นเจ้า แล้วทรงอธิษฐานว่า “ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าแห่งอิสราเอล พระองค์ประทับอยู่เหนือเครูบ พระองค์ผู้เดียวทรงเป็นพระเจ้าปกครองทุกอาณาจักรบนแผ่นดิน พระองค์ทรงสร้างท้องฟ้าและแผ่นดิน ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า โปรดเงี่ยพระกรรณและทรงฟัง ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า โปรดทอดพระเนตรและมองดู โปรดทรงฟังถ้อยคำที่เซนนาเคริบส่งมาพูดดูหมิ่นพระเจ้าผู้ทรงชีวิต ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า เป็นความจริงที่กษัตริย์แห่งอัสซีเรียทรงทำลายล้างชนชาติต่างๆ และแผ่นดินของเขาแล้วทรงทิ้งเทพเจ้าของชนชาติเหล่านั้นลงในไฟ เทพเจ้าทั้งหลายไม่ใช่พระเจ้า แต่เป็นเพียงผลงานจากมือมนุษย์ เป็นเพียงไม้และหิน ชาวอัสซีเรียจึงทำลายได้ บัดนี้ ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของข้าพเจ้าทั้งหลาย โปรดทรงช่วยข้าพเจ้าทั้งหลายให้รอดพ้นจากมือของเขา แล้วทุกอาณาจักรบนแผ่นดินจะรู้ว่าพระองค์ ข้าแต่องค์พระผู้เป็นเจ้า ทรงเป็นพระเจ้าเพียงพระองค์เดียว”
     อิสยาห์ บุตรของอามอสจึงส่งคนไปทูลกษัตริย์เฮเซคียาห์ว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าแห่งอิสราเอลตรัสว่า “เราได้ยินคำอธิษฐานภาวนาของท่านเรื่องกษัตริย์เซนนาเคริบแห่งอัสซีเรียแล้ว”องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสพระวาจานี้กล่าวโทษเขาว่า “ศิโยนซึ่งเป็นเสมือนหญิงสาวพรหมจารี สบประมาทท่าน ดูถูกท่านกรุงเยรูซาเล็มสั่นศีรษะเย้ยหยันท่านชนส่วนที่เหลือจะออกมาจากกรุงเยรูซาเล็มผู้รอดชีวิตจะออกมาจากภูเขาศิโยนองค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าแห่งสากลโลก จะทรงกระทำเช่นนี้ เพราะความรักเปี่ยมล้นของพระองค์”
     องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสถึงกษัตริย์แห่งอัสซีเรียว่า“เขาจะไม่เข้าเมืองนี้จะไม่ยิงธนูใส่เมืองนี้จะไม่มีทหารถือโล่เข้ามาใกล้จะไม่สร้างเนินดินเพื่อปีนกำแพงเมืองเขาจะต้องกลับไปตามทางที่เขามาเขาจะไม่เข้าเมืองนี้ องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสเราจะป้องกันและช่วยเมืองนี้ให้รอดพ้นเพราะเห็นแก่เรา และเห็นแก่ดาวิด ผู้รับใช้ของเรา”
     คืนนั้น ทูตสวรรค์ขององค์พระผู้เป็นเจ้าไปที่ค่ายของชาวอัสซีเรียและฆ่าทหารหนึ่งแสนแปดหมื่นห้าพันคนกษัตริย์เซนนาเคริบแห่งอัสซีเรียทรงยกทัพกลับไปอยู่ที่กรุงนีนะเวห์

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมัทธิว                                     มธ 7:6,12-14
     เวลานั้น พระเยซูเจ้าตรัสแก่บรรดาศิษย์ว่า “อย่าให้ของศักดิ์สิทธิ์แก่สุนัขอย่าโยนไข่มุกให้สุกรเพราะมันจะเหยียบย่ำทำให้เสียของและหันมากัดท่านอีกด้วย
     ท่านอยากให้เขาทำกับท่านอย่างไรก็จงทำกับเขาอย่างนั้นเถิดนี่คือธรรมบัญญัติและคำสอนของบรรดาประกาศก
     จงเข้าทางประตูแคบเพราะประตูและทางที่นำไปสู่หายนะนั้นกว้างขวางคนที่เข้าทางนี้มีจำนวนมากแต่ประตูและทางซึ่งนำไปสู่ชีวิตนั้นคับแคบคนที่พบทางนี้มีจำนวนน้อย”

ข้อคิด
     วันนี้คำพระเป็นปริศนา, ปริศนาคือ“ทางประตูแคบ”, ทางสู่ชีวิตเป็นดังประตูแคบ, น้อยคนนักจะพบเจอ, บ้างพบแล้วก็ไม่อยากเข้าเพราะประตูกว้างและทางใหญ่นั้นง่ายกว่า, ทำความดีบางทีไม่ง่ายเพราะต้องฝืนหลายสิ่งตัดสละหลายอย่าง, แต่ถึงลำบากก็ใช่ว่าจะทำไม่ได้ยากนิดลำบากหน่อยแต่ทำได้, ถ้ารู้ว่าก้าวสู่ทางใหญ่ที่นำหายนะมาให้คงไม่มีใครอยากไป, คำพระวันนี้จึงเป็นกำลังใจ, ถ้าเราทำดีแล้วลำบากทำแล้วพบกับความเหนื่อยยากบางทีอาจเป็นสัญญาณว่ามาถูกทางแล้วทำต่อไป!!!