บทอ่านจากหนังสือเพลงคร่ำครวญ                                      พคค 2:2,10-14,18-19
     องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงทำลายที่อาศัยทั้งหมดของยาโคบอย่างไร้พระเมตตาทรงพังป้อมปราการของธิดาแห่งยูดาห์ด้วยความกริ้วทรงกดให้ต่ำลงถึงพื้นดินทรงทำให้อาณาจักรและเจ้านายของเธอเป็นมลทิน
     บรรดาผู้อาวุโสของธิดาแห่งศิโยนนั่งเงียบอยู่บนพื้นดินโปรยฝุ่นดินบนศีรษะ สวมผ้ากระสอบสาวพรหมจารีแห่งกรุงเยรูซาเล็มก้มศีรษะมองพื้นดินนัยน์ตาของข้าพเจ้าแดงก่ำเพราะร้องไห้ จิตใจวุ่นวายกำลังก็ทรุดลงเพราะความพินาศของธิดาแห่งประชากรของข้าพเจ้าเพราะเด็กและทารกเป็นลมสลบอยู่ตามลานในเมืองเด็กเหล่านี้ถามมารดาของตนว่า “แม่จ๋า ข้าวและเหล้าองุ่นอยู่ที่ไหน”เขาทั้งหลายหมดแรงล้มลงในลานเมืองดุจคนบาดเจ็บเขาสิ้นใจในอ้อมกอดของมารดาธิดาแห่งเยรูซาเล็มเอ๋ย ข้าพเจ้าจะนำสิ่งใดมาเปรียบกับเจ้า บอกว่าเจ้าเหมือนกับสิ่งใดได้ธิดาพรหมจารีแห่งศิโยนเอ๋ยข้าพเจ้าจะนำเจ้าไปเปรียบกับสิ่งใดเพื่อจะปลอบโยนเจ้าได้เพราะหายนะของเจ้ายิ่งใหญ่เหมือนทะเลผู้ใดจะรักษาเจ้าให้หายได้นิมิตที่บรรดาประกาศกบอกเจ้าเป็นนิมิตหลอกลวง ไร้สาระเขาไม่ได้เปิดเผยความชั่วร้ายของเจ้าเพื่อเปลี่ยนชะตากรรมของเจ้าแต่เขาประกาศนิมิตไร้สาระและทำให้หลงผิด
     เชิงเทินของธิดาแห่งศิโยนเอ๋ย จงร้องทูลองค์พระผู้เป็นเจ้าจงหลั่งน้ำตาเหมือนลำธารทั้งวันทั้งคืนอย่าหยุดหย่อนเลยดวงตาของเจ้าอย่าหยุดหลั่งน้ำตาเลยจงลุกขึ้นร้องตะโกนในเวลากลางคืนเมื่อผลัดเปลี่ยนยาม จงระบายความในใจของเจ้าออกมาราวกับสายน้ำเฉพาะพระพักตร์องค์พระผู้เป็นเจ้าจงชูมือขึ้นหาพระองค์เพื่อขอชีวิตของบรรดาเด็กของเจ้าที่หิวจนเป็นลมสลบไปตามมุมถนนทุกแห่ง

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมัทธิว                                     มธ 8:5-17
     เวลานั้น เมื่อพระเยซูเจ้าเสด็จเข้าเมืองคาเปอรนาอุมนายร้อยคนหนึ่งเข้ามาเฝ้าพระองค์ทูลอ้อนวอนว่า “พระองค์เจ้าข้าผู้รับใช้ของข้าพเจ้าเป็นอัมพาตนอนอยู่ที่บ้านต้องทรมานอย่างสาหัส” พระเยซูเจ้าจึงตรัสกับเขาว่า “เราจะไปรักษาเขาให้หาย” แต่นายร้อยทูลตอบว่า “พระองค์เจ้าข้าข้าพเจ้าไม่สมควรให้พระองค์เสด็จเข้ามาในบ้านของข้าพเจ้าแต่ขอพระองค์ตรัสเพียงคำเดียวเท่านั้นผู้รับใช้ของข้าพเจ้าก็จะหายจากโรคข้าพเจ้าเป็นคนอยู่ใต้บังคับบัญชาแต่ยังมีทหารอยู่ใต้บังคับบัญชาด้วยข้าพเจ้าสั่งทหารคนนี้ว่า ‘ไป’ เขาก็ไปสั่งอีกคนหนึ่งว่า ‘มา’ เขาก็มาข้าพเจ้าสั่งผู้รับใช้ว่า ‘ทำนี่’ เขาก็ทำ”เมื่อพระเยซูเจ้าทรงได้ยินเช่นนี้ทรงประหลาดพระทัยจึงตรัสแก่บรรดาผู้ติดตามว่า “เราบอกความจริงแก่ท่านทั้งหลายว่าเรายังไม่เคยพบใครมีความเชื่อมากเช่นนี้ในอิสราเอลเลยเราบอกท่านทั้งหลายว่าคนจำนวนมากจะมาจากทิศตะวันออกและตะวันตกและจะนั่งร่วมโต๊ะกับอับราฮัมอิสอัคและยาโคบในอาณาจักรสวรรค์แต่บุตรแห่งอาณาจักรจะถูกขับไล่ออกไปในที่มืดข้างนอก ที่นั่นจะมีแต่การร่ำไห้คร่ำครวญและขบฟันด้วยความขุ่นเคือง” แล้วพระเยซูเจ้าจึงตรัสกับนายร้อยว่า “จงไปเถิดจงเป็นไปตามที่ท่านเชื่อนั้นเถิด” ผู้รับใช้ของเขาก็หายจากโรคในเวลานั้นเอง
เมื่อพระเยซูเจ้าเสด็จเข้าไปในบ้านของเปโตรทรงเห็นมารดาของภรรยาเปโตรนอนป่วยเป็นไข้พระองค์จึงทรงจับมือนางนางก็หายไข้ลุกขึ้นและปรนนิบัติรับใช้พระองค์
     เย็นวันนั้นประชาชนนำผู้ถูกปีศาจสิงจำนวนมากมาเฝ้าพระองค์พระองค์ทรงขับปีศาจเหล่านี้ออกไปด้วยพระวาจาและทรงบำบัดรักษาผู้ป่วยทุกคนเพื่อให้พระวาจาที่ได้ตรัสไว้ทางประกาศกอิสยาห์เป็นความจริงว่าพระองค์ทรงรับเอาความอ่อนแอของเราไว้และทรงแบกความเจ็บป่วยของเรา

ข้อคิด
     และก็เป็นแบบนั้นเป็นแบบนั้นจริงๆพระเจ้ารักเราพระเยซูเจ้าทรงรับเอาความอ่อนแอและทรงแบกความเจ็บป่วยของเรา, ถ้อยคำของอิสยาห์เป็นจริงเพราะไม่ใช่แค่คำกล่าวอ้างแต่วันนี้พระองค์มาจริงพระองค์มาทำพระองค์ทรงรักษาพระองค์ทรงเยียวยา, เป็นเพราะความรักรักแม้กระทั่งเรายังคงอ่อนแอและเป็นคนบาป, ไม่ทรงมีเงื่อนไขว่าต้องดีพร้อมจึงรักแต่รักแม้เรายังมีบาป, ดังนั้นจงใช้ชีวิตในทุกวันเพื่อขอบคุณและสรรเสริญพระองค์ด้วยกัน