บทอ่านจากหนังสือกันดารวิถี                                              กดว21:4-9
     ในครั้งนั้น ชาวอิสราเอลออกเดินทางจากภูเขาโฮร์มุ่งสู่ทะเลต้นกกเพื่อเลี่ยงแผ่นดินเอโดม แต่ขณะที่อยู่ตามทาง ประชากรเริ่มหมดความอดทน จึงพากันบ่นว่าพระเจ้าและโมเสสว่า “ทำไมท่านจึงพาพวกเราออกมาจากอียิปต์ให้มาตายในถิ่นทุรกันดารนี้ ที่นี่ไม่มีทั้งน้ำและอาหาร พวกเราเบื่ออาหารจืดชืดนี้เต็มทีแล้ว”
     องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงส่งงูพิษมากัดประชาชน ทำให้ชาวอิสราเอลตายเป็นจำนวนมาก คนทั้งปวงจึงไปหาโมเสสขอร้องว่า “พวกเราทำบาปเพราะบ่นว่าองค์พระผู้เป็นเจ้าและบ่นว่าท่าน ขอท่านได้ทูลองค์พระผู้เป็นเจ้าให้ทรงขจัดงูพิษเหล่านี้ออกไปเถิด” โมเสสจึงวอนขอพระเจ้าเพื่อประชากร แล้วองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสแก่โมเสสว่า “จงทำงูโลหะติดไว้บนเสา ผู้ที่ถูกงูกัดและมองดูงูโลหะนั้น จะรอดชีวิต” โมเสสจึงทำงูทองสัมฤทธิ์ขึ้นติดไว้ที่เสา ผู้ถูกงูกัด และมองดูงูทองสัมฤทธิ์นั้นก็รอดชีวิต

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญยอห์น                                     ยน 8:21-30
     เวลานั้น พระเยซูเจ้าตรัสแก่เขาเหล่านั้นอีกว่า “เราจากไปแล้วท่านทั้งหลายจะแสวงหาเราแต่ท่านจะตายเพราะบาปของท่านที่ที่เราไปนั้น ท่านไปไม่ได้”
     ชาวยิวจึงพูดว่า “เขาจะฆ่าตัวตายกระมัง จึงพูดว่า ที่ที่เราไปนั้น ท่านไปไม่ได้”
พระเยซูเจ้าตรัสว่า “ท่านทั้งหลายมาจากเบื้องล่าง แต่เรามาจากเบื้องบน ท่านเป็นของโลกนี้แต่เรามิได้เป็นของโลกนี้ ดังนั้น เราบอกท่านว่า ท่านจะตายเพราะบาปของท่าน ถ้าท่านไม่เชื่อว่าเราเป็นท่านจะตายเพราะบาปของท่าน”
     เขาเหล่านั้นทูลถามพระองค์ว่า “ท่านเป็นใคร”  พระองค์ตรัสตอบว่า “เราเป็นดังที่เราได้บอกท่านไว้ตั้งแต่แรกแล้ว เรายังมีอีกหลายเรื่องที่เราจะต้องพูดและพิพากษาเกี่ยวกับท่าน แต่พระองค์ผู้ทรงส่งเรามาทรงสัจจะ สิ่งใดที่เราได้ยินมาจากพระองค์เราก็บอกสิ่งนั้นให้โลกรู้”
     คนเหล่านั้นไม่เข้าใจว่า พระองค์กำลังตรัสกับเขาเรื่องพระบิดา พระเยซูเจ้าตรัสกับเขาอีกว่า“เมื่อใดที่ท่านยกบุตรแห่งมนุษย์ขึ้นเมื่อนั้นท่านจะรู้ว่า เราเป็นและรู้ว่าเราไม่ทำอะไรตามใจตนเองแต่พูดอย่างที่พระบิดาทรงสั่งสอนเราไว้ พระผู้ทรงส่งเรามาสถิตกับเรา พระองค์ไม่ได้ทรงทอดทิ้งเราไว้ตามลำพังเพราะเราทำตามที่พระองค์พอพระทัยเสมอ” เมื่อพระองค์ตรัสดังนี้ หลายคนก็เชื่อในพระองค์

ข้อคิด
     “บาป” คือ การต่อต้านพระเจ้าและไม่ยอมรับในน้ำพระทัยของพระองค์ “การบ่นว่า” จึงเป็นผลมาจากการที่เราปรารถนาจะทำตามใจตนเอง ไม่แสวงหาความเข้าใจในน้ำพระทัยของพระเจ้า นอกจากนั้นเรายังอยากให้พระเจ้าทำตามใจของเราด้วย การบ่นว่าจึงโยงไปถึงบาป “จองหอง” อยากเป็นใหญ่กว่าพระองค์ เมื่อมาถึงจุดนี้จงระลึกไว้เลยว่า “ปิศาจ” กำลังทำงานของมันซ้ำอีกครั้งกับที่มันเคยทำกับเอวาไว้
    พระเจ้ารักเราลูกของพระองค์มาก จนยอมตายบนกางเขน ดังนั้นการที่พระองค์ขอร้องอะไรเรา แสดงว่ามันดีที่สุดและดีแบบระยะยาว ส่วนเรามนุษย์ “วินาที” ถัดไปจะเกิดอะไรขึ้น เรายังไม่รู้เลย แล้วเรายังจะใช้ความคิดของเราอันคับแคบต่อต้านความรักอันยิ่งใหญ่ของพระองค์ได้อย่างไรเล่า ... “จงสุภาพและมอบตัวทั้งครบแด่พระองค์ผู้มอบชีวิตให้เราจนหมดสิ้นเถิด”