ในจดหมายของนักบุญเปาโลถึงชาวเอเฟซัสที่เราได้ฟังในบทอ่านที่สองวันนี้ นักบุญเปาโลบอกเราว่า “พระเจ้าทรงเลือกสรรเราในพระคริสตเจ้าแล้ว ตั้งแต่ก่อนการเนรมิตสร้างโลก ... พระ​เจ้า​ทรง​กำหนด​ไว้​ล่วง​หน้าแล้วที่จะให้เราเป็นบุตรบุญธรรม​” และยังมีคำ “ไว้ล่วงหน้า” อีกหลายครั้ง
     เกี่ยวกับการที่พระเจ้าทรง “กำหนดไว้ล่วงหน้า” นี้ พระศาสนจักรสอนว่าหมายถึง พระเจ้าทรงสร้างมนุษย์ทุกคนมาเพื่อวัตถุประสงค์ใดวัตถุประสงค์หนึ่ง อย่างเช่นในกรณีของประกาศกเยเรมีย์ พระเจ้าทรงกำหนดให้ท่านเป็นประกาศก พระองค์ตรัสว่า “ก่อน​ที่​ท่าน​จะ​เกิด เรา​ก็​แยก​ท่าน​ไว้​เป็น​ของ​เราแล้ว เรา​แต่งตั้ง​ท่าน​ให้​เป็น​ประ​กา​ศก​สำหรับ​นานา​ชาติ” (ยรม 1:5) หรือในกรณีของประกาศกอาโมสที่เราได้ฟังในบทอ่านที่หนึ่งวันนี้ พระเจ้าก็ทรงกำหนดให้ท่านไปประกาศพระวาจาแก่ชาวอิสราเอล พระองค์ตรัสว่า “ไปเถอะ จงไปประกาศพระวาจาแก่อิสราเอล ประชากรของเรา”
     สำหรับเราทุกคน นักบุญเปาโลบอกวัตถุประสงค์ที่พระเจ้าทรงกำหนดไว้ล่วงหน้าสำหรับเราว่า “เพื่อให้​เรา​ศักดิ์​สิทธิ์​​ปราศจาก​มลทิน​ ​และให้​เรา​เป็น​บุตร​บุญธรรม ตาม​พระ​ประสงค์​ที่​พอ​พระ​ทัย”
     จะเห็นว่าพระเจ้าทรงพอพระทัยและมีวัตถุประสงค์ที่ดีสำหรับเราทุกคน พระองค์ทรงสร้างเรามาและกำหนดให้เราทุกคนเป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์ปราศจากมลทิน เป็นบุตรบุญธรรมของพระองค์ และได้รับความรอดพ้น
บางคนอาจแย้งว่า ถ้าเช่นนั้นทำไมยังมีบางคนต้องตกนรกด้วย?
     การที่มีบางคนตกนรกนั้นเป็นเพราะว่า พระเจ้าไม่ทรงต้องการบังคับใครให้ไปสวรรค์ พระองค์ทรงสร้างเรามาตามฉายาของพระองค์ คือให้เรามีสติปัญญาและอำเภอใจ ซึ่งก็คือให้เรามีอิสระที่จะเลือกเดินหรือไม่เดินตามหนทางที่พระองค์ทรงกำหนดไว้ล่วงหน้าก็ได้ ซึ่งเราต้องรับผิดชอบการเลือกของเราเอง หากเราเลือกที่จะไม่เดินตามหนทางของพระองค์ ก็เป็นตัวเราเองที่เลือกจะลงนรก
หรือหากครั้งหนึ่งเราเคยเป็นคนต่างศาสนา แล้วภายหลังหันกลับมาเชื่อพระเยซูเจ้าและรับศีลล้างบาป ก็มิได้หมายความว่าวัตถุประสงค์ที่พระเจ้าทรงกำหนดไว้ล่วงหน้าสำหรับเราเปลี่ยนไป แต่หมายความว่า การหันกลับมาเชื่อพระเยซูเจ้าช่วยให้เรารู้วัตถุประสงค์ของพระเจ้าได้ดียิ่งขึ้น คือให้เราเป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์ ปราศจากมลทิน และเป็นบุตรบุญธรรมของพระองค์
     แล้วใครกันล่ะที่จะช่วยพระเจ้านำพามนุษย์ที่พระองค์ทรงสร้างมาตามฉายาของพระองค์ ให้มารู้จักพระเยซูเจ้า มาเชื่อพระองค์ และตระหนักถึงความรอดพ้นที่พระองค์ทรงกำหนดไว้ล่วงหน้าสำหรับพวกเขาแต่ละคน ?
ย้อนกลับไปเมื่อประมาณ 750 ปีก่อนพระเยซูเจ้า บ้านเมืองของชาวยิวเต็มไปด้วยความอยุติธรรมในสังคม ผู้คนละทิ้งศาสนา พระเจ้าทรงส่งประกาศกอาโมสไปตักเตือนกษัตริย์และประชาชน แม้จะถูกประชาชนต่อต้านอย่างหนักและถูกสมณะอามาซิยาห์ไล่ให้กลับไปทำมาหากินที่บ้านเกิดเมืองนอน แต่อาโมสก็ยังมุ่งมั่นทำหน้าที่ที่พระเจ้าทรงมอบหมาย คือประกาศพระวาจาแก่อิสราเอลอย่างเต็มกำลังดังที่เราได้ฟังในบทอ่านที่หนึ่งวันนี้
     ในพระวรสารวันนี้ก็เช่นกัน พระเยซูเจ้าทรงส่งอัครสาวกสิบสองคนออกไปประกาศข่าวดี ไปเทศน์สอนให้ประชาชนเชื่อข่าวดีและกลับใจ ไปรักษาโรคภัยไข้เจ็บให้แก่คนเจ็บป่วย
     ทุกวันนี้ พระองค์ต้องการไม่เพียงอัครสาวกสิบสององค์เท่านั้น แต่ทรงต้องการเราทุกคน ซึ่งนักบุญเปาโลบอกว่าเป็นผู้ที่ “ได้ฟังพระวาจาแห่งความจริง คือข่าวดีอันนำความรอดพ้นมาให้ และได้เชื่อแล้ว” จึงเป็นหน้าที่ของเราทุกคน ที่จะต้องไปประกาศข่าวดีเรื่องพระเยซูเจ้า ไปทำให้ผู้คนกลับใจและเชื่อพระองค์ ไปทำเมตตากิจช่วยเหลือผู้เจ็บป่วยและยากไร้ เพราะถึงที่สุดแล้ว “เมื่อ​ถึง​เวลา​กำหนด พระ​เจ้า​จะ​ทรง​กระทำ​ตาม​แผน​การ​นี้ คือ​นำ​ทุกสิ่ง​ทั้งที่​อยู่​บน​สวรรค์​และ​บน​แผ่น​ดิน ให้​มา​รวม​กัน​อยู่​ใต้​ปกครอง​ของ​พระ​คริสต​เจ้า​พระ​ประมุข​แต่​เพียง​พระ​องค์​เดียว” แล้วเราจะยอมพลาดโอกาสทองที่จะมีส่วนร่วมกับพระเยซูเจ้าหรือ?
     ในการประกาศข่าวดี เราอาจพบกับการต่อต้านบ้าง พบกับความผิดหวังบ้าง แต่ไม่ต้องท้อใจ เพราะพระเยซูเจ้าทรงสอนเราในพระวรสารวันนี้ให้รู้จัก “สลัดฝุ่นจากเท้า” บ้าง คือให้เรารู้จักละวางความผิดหวังหรือความผิดพลาดของเราไว้กับกางเขนของพระองค์ ถือเสียว่าเป็นการแบกกางเขนร่วมกับพระองค์ แล้วเริ่มต้นวันใหม่ เริ่มต้นชีวิตใหม่ เริ่มต้นงานประกาศข่าวดีใหม่ หากหมู่บ้านนี้หรือคนคนนี้ไม่ต้อนรับเรา เราไปหมู่บ้านอื่นหรือไปหาคนอื่นต่อก็ได้
     ในบูชามิสซานี้ ให้เราวอนขอพระเยซูเจ้าโปรดให้เราตระหนักถึงสิ่งที่พระองค์ทรงเตรียมไว้ล่วงหน้าสำหรับเราทุกคน คือให้เราเป็นผู้ศักดิ์สิทธิ์และเป็นบุตรบุญธรรมของพระเจ้า และให้เรามุ่งมั่นที่จะร่วมมือกับพระองค์ในการประกาศข่าวดี ทั้งนี้เพื่อมนุษย์ทุกคนจะได้เข้ามารู้จักพระองค์และตระหนักถึงวัตถุประสงค์ที่พระองค์ทรงสร้างและทรงกำหนดไว้ล่วงหน้าสำหรับพวกเขา ดังที่พวกเราได้เชื่อและได้ตระหนักด้วยเทอญ