บทอ่านจากจดหมายนักบุญเปาโลอัครสาวกถึงชาวโรม      รม 9:1-5
       พี่น้อง ข้าพเจ้าพูดความจริงในพระคริสตเจ้า ข้าพเจ้าไม่มุสา มโนธรรมของข้าพเจ้าและพระจิตเจ้าร่วมเป็นพยานได้ว่า ข้าพเจ้ามีความเศร้าโศกใหญ่หลวง และมีความทุกข์ใจอยู่ตลอดเวลา ข้าพเจ้ายินดีถูกสาปแช่ง ถูกตัดขาดจากพระคริสตเจ้า ถ้าหากจะเป็นประโยชน์ต่อพี่น้องของข้าพเจ้าซึ่งมีเลือดเนื้อเชื้อไขเดียวกัน พี่น้องเหล่านี้คือชาวอิสราเอล ที่ได้เป็นบุตรบุญธรรม ได้เห็นพระสิริรุ่งโรจน์ ได้รับพันธสัญญา ธรรมบัญญัติ รวมทั้งศาสนพิธีและพระสัญญาต่างๆ พวกเขามีบรรพบุรุษเป็นต้นตระกูลของพระคริสตเจ้าตามธรรมชาติมนุษย์ พระองค์ทรงอยู่เหนือสรรพสิ่ง เป็นพระเจ้าและทรงได้รับการถวายสดุดีตลอดนิรันดร อาเมน

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญลูกา                                  ลก 14:1-6
     วันสับบาโตวันหนึ่ง พระเยซูเจ้าเสด็จไปเสวยพระกระยาหารที่บ้านของหัวหน้าชาวฟาริสีผู้หนึ่ง ผู้ที่อยู่ที่นั่นต่างจ้องมองพระองค์ ขณะนั้นชายคนหนึ่งเป็นโรคบวมกำลังอยู่เฉพาะพระพักตร์ พระเยซูเจ้าจึงตรัสถามบรรดานักกฎหมายและชาวฟาริสีว่า “อนุญาตให้รักษาโรคในวันสับบาโตหรือไม่” แต่คนเหล่านั้นนิ่งเงียบ พระองค์จึงทรงพยุงผู้ป่วยขึ้น ทรงรักษาเขา แล้วให้กลับไป พระองค์ตรัสกับคนเหล่านั้นอีกว่า “ถ้าผู้ใดมีบุตรหรือมีโคตกลงไปในบ่อ จะไม่รีบฉุดขึ้นมาทันทีแม้เป็นวันสับบาโตหรือ” แต่คนเหล่านั้นตอบคำถามนี้ไม่ได้

ข้อคิด

      การตรัสของพระเยซูเจ้าที่ว่า “ถ้าผู้ใดมีบุตรหรือมีโค ตกลงไปในบ่อ จะไม่รีบฉุดขึ้นมาทันทีหรือ” เป็นการกระตุ้นให้เราแต่ละคนมีความรักและความเมตตาในชีวิตประจำวัน สิ่งต่างๆและเหตุการณ์ในชีวิตประจำวันของเราแต่ละคน ล้วนเป็นสิ่งที่มีคุณค่าสำหรับเรา เหมือนดังโคซึ่งสามารถใช้ทำงานในอดีต และบุตรของครอบครัว ซึ่งเป็นพระพรจากพระเป็นเจ้าที่ประทานให้แก่ครอบครัวหนึ่งๆ
      พระทรงรักและเมตตาต่อเราทุกคน ดังเช่นที่พระองค์ทรงพยุงงผู้ป่วยและทรงรักษาเขา คงเป็นสิ่งที่ดีถ้าหากเราได้ถ่ายทอดความรัก ความเมตตาของพระเจ้าไปสู่บุคคลรอบข้างตังเราแต่ละคน