บทอ่านจากหนังสือประกาศกอิสยาห์                             อสย 66:10-14
     ท่านทั้งหลายจงยินดีกับกรุงเยรูซาเล็ม ท่านทั้งหลายที่รักกรุงเยรูซาเล็ม จงชื่นชมกับกรุงนี้เถิด ท่านทั้งหลายที่เคยไว้ทุกข์ให้กรุงเยรูซาเล็ม จงร่วมยินดีกับกรุงนี้ด้วยความชื่นบานเถิด ท่านจะได้รับการปลอบโยนอย่างเต็มเปี่ยมจากกรุงเยรูซาเล็ม ทารกมีความยินดีเมื่อดูดนมจากทรวงอกของมารดาฉันใด ท่านทั้งหลายก็จะมีความยินดีจากความอุดมสมบูรณ์ของกรุงนี้ฉันนั้น
     เพราะองค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้ว่า “ดูซิ เราจะบันดาลให้สันติสุขหลั่งไหลมาสู่กรุงนี้เหมือนแม่น้ำ จะนำความมั่งคั่งของนานาชาติมายังกรุงนี้เหมือนสายน้ำที่กำลังล้นฝั่ง กรุงนี้จะอุ้มท่านทั้งหลายไว้ ให้ท่านดูดนม และหยอกล้อท่านบนตัก มารดาปลอบโยนบุตรฉันใด เราก็จะปลอบโยนท่านทั้งหลายฉันนั้น ท่านจะได้รับการปลอบโยนในกรุงเยรูซาเล็ม ท่านทั้งหลายจะเห็น และใจของท่านจะโลดเต้นยินดี กระดูกของท่านจะสดชื่นขึ้นเหมือนหญ้าอ่อน องค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงแสดงพระอานุภาพแก่ผู้รับใช้ของพระองค์ แต่จะทรงพระพิโรธต่อบรรดาศัตรู”

สดด 131:1,2-3

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมัทธิว                                มธ 18:1-5
      ขณะนั้น บรรดาศิษย์เข้ามาเฝ้าพระเยซูเจ้า ทูลถามว่า “ผู้ใดยิ่งใหญ่ที่สุดในอาณาจักรสวรรค์” พระเยซูเจ้าทรงเรียกเด็กเล็กๆ คนหนึ่งให้มายืนอยู่กลางกลุ่มพวกเขา แล้วตรัสว่า “เราบอกความจริงแก่ท่านทั้งหลายว่า ถ้าท่านไม่กลับเป็นเหมือนเด็กเล็กๆ ท่านจะเข้าอาณาจักรสวรรค์ไม่ได้เลย ดังนั้น ผู้ใดที่ถ่อมตนลงเป็นเหมือนเด็กเล็กๆ คนนี้ ผู้นั้นจะยิ่งใหญ่ที่สุดในอาณาจักรสวรรค์
ผู้ใดต้อนรับเด็กเล็กๆ เช่นนี้ในนามของเรา ผู้นั้นต้อนรับเรา”

ข้อคิด

     เมื่อพูดถึงเด็ก คนส่วนใหญ่มักจะนึกถึงความน่ารัก ความร่าเริงแจ่มใส และความไร้เดียงสาของพวกเขา อย่างไรก็ตาม ยังมีลักษณะพิเศษอีกอย่างหนึ่งที่ช่วยให้คำพูดและการกระทำของเด็กมีพลังมาก สิ่งนั้นคือ “ความเชื่อมั่น” ในความรักและความเอาใจใส่ของพ่อแม่ที่มีต่อพวกเขา ไม่ว่าพ่อแม่จะเป็นใครมาจากไหน ยากดีมีจนเพียงใด พวกเขาเป็นวีรบุรุษหรือวีรสตรีสำหรับเด็กเสมอ ในความคิดของเด็กไม่มีสิ่งใดที่พ่อแม่จะทำเพื่อพวกเขาไม่ได้ นี่แหละคือลักษณะของ “ผู้ที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในอาณาจักรสวรรค์” (มธ 18:1) ตามทรรศนะของพระเยซูเจ้า พูดอีกอย่างหนึ่งคือ ใครก็ตามที่อยากเข้าอาณาจักรสวรรค์เขาคนนั้นต้องมี “ความเชื่อมั่น” ในความรักและพระเมตตาอันหาขอบเขตมิได้ของพระเจ้าอย่างไร้ข้อสงสัย แม้ว่าหลายครั้งเขาอาจมองไม่เห็นความจริงประการนี้ เพราะเหตุการณ์เลวร้ายหรือมรสุมชีวิตกำลังประดังเข้ามาหาเขาอย่างไม่ขาดสาย