บทอ่านจากหนังสือเอสรา                                          อสร 1:1-6
     ปีแรกในรัชกาลกษัตริย์ไซรัสแห่งเปอร์เซีย องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงบันดาลให้พระวาจาที่ตรัสโดยประกาศกเยเรมีย์เป็นความจริง จึงทรงดลใจกษัตริย์ไซรัสแห่งเปอร์เซียให้ทรงประกาศทั่วพระราชอาณาจักร และมีพระราชสาสน์เป็นลายลักษณ์อักษรด้วยว่า “กษัตริย์ไซรัสแห่งเปอร์เซียตรัสดังนี้ว่า ‘องค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าแห่งสวรรค์ได้ประทานอาณาจักรทั้งสิ้นบนแผ่นดินแก่เรา และพระองค์ทรงบัญชาเราให้สร้างพระวิหารถวายพระองค์ที่กรุงเยรูซาเล็มในแคว้นยูดาห์ ผู้ใดในหมู่ท่านทั้งหลายเป็นประชากรของพระองค์ ขอพระเจ้าสถิตกับผู้นั้น และให้เขากลับขึ้นไปยังกรุงเยรูซาเล็มในแคว้นยูดาห์ และสร้างพระวิหารขององค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าแห่งอิสราเอลขึ้นใหม่ พระองค์ทรงเป็นพระเจ้าผู้ทรงพำนักอยู่ที่กรุงเยรูซาเล็ม ขอให้ทุกคนที่เหลือรอดชีวิต ไม่ว่าจะพำนักอยู่ ณ ที่ใด ได้รับความช่วยเหลือจากประชาชนที่นั่น เป็นเงิน ทองคำ สิ่งของและสัตว์เลี้ยง รวมทั้งเครื่องบูชาตามใจสมัคร สำหรับพระวิหารของพระเจ้าที่กรุงเยรูซาเล็ม’”
     หัวหน้าตระกูลยูดาห์และเบนยามินจึงออกเดินทาง พร้อมกับบรรดาสมณะและชนเลวี คือทุกคนที่พระเจ้าทรงดลใจให้กลับขึ้นไปสร้างพระวิหารขององค์พระผู้เป็นเจ้าขึ้นใหม่ที่กรุงเยรูซาเล็ม เพื่อนบ้านทุกคนช่วยเหลือ เขา ให้เงิน ทองคำ ข้าวของ สัตว์เลี้ยง และของมีค่า นอกเหนือจากเครื่องบูชาที่แต่ละคนถวายตามใจสมัคร

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญลูกา                               ลก 8:16-18
     เวลานั้น พระเยซูเจ้าตรัสแก่ประชาชนว่า “ไม่มีใครจุดตะเกียงแล้วเอาถังครอบไว้หรือวางไว้ใต้เตียง แต่เขาย่อมตั้งไว้บนเชิงตะเกียง เพื่อคนที่เข้ามาจะเห็นแสงสว่างได้ ไม่มีสิ่งใดที่ซ่อนอยู่จะไม่ปรากฏชัดแจ้ง ไม่มีความลับใดจะไม่มีใครรู้และเปิดเผย ดังนั้น จงระวังว่าท่านฟังพระวาจาอย่างไร เพราะผู้ที่มีมากจะได้รับมากขึ้น ส่วนผู้ที่มีน้อย สิ่งเล็กน้อยที่เขามีจะถูกริบไปด้วย”

ข้อคิด

     ในปี ค.ศ.1575 ณ อารามของภราดาน้อยกาปูชินท่ซาน โจวานนี โรตอนโต ประเทศอิตาลี นักบุญคามิลโลมาทำธุระและพักอยู่ที่นั่น 1 คืน ก่อนเดินทางกลับ อธิการของอารามได้เตือนจิตใจท่านให้ละทิ้งบาป ระหว่างทาง พระหรรษทานของพระเจ้าได้ทำให้ท่านกลับใจ ในวันที่ 2 กุมภาพันธ์ ค.ศ.1575
     ในปี ค.ศ.1916 ณ อารามเดียวกัน นักบุญปีโอได้ย้ายเข้ามาพักในห้องเดียวกับนักบุญคามิลโล ท่านกล่าวว่า “นักบุญคามิลโลซึ่งเป็นคนบาป ได้นอนพักที่ห้องนี้เพียงคืนเดียวและกลายเป็นนักบุญ ดังนั้น ข้าพเจ้าที่เป็นคนบาปที่ได้พักห้องเดียวกันนี้ ก็จะพยายามดำเนินชีวิตเป็นนักบุญด้วยเช่นกัน”
    และสิ่งนี้คือจิตตารมณ์ของคริสตชน คือ การพยายามดำเนินชีวิตในทุกๆวัน ให้เป็นบุคคลที่ปฏิบัติตามพระประสงค์ของพระเจ้า