บทอ่านจากหนังสือโยชูวา ยชว 3:7-10ก,11,13-17
ในครั้งนั้น องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสแก่โยชูวาว่า “วันนี้เราจะทำให้ท่านยิ่งใหญ่ในสายตาของชาวอิสราเอลทุกคน เพื่อเขาจะรู้ว่า เราจะอยู่กับท่าน เหมือนที่เราเคยอยู่กับโมเสส บัดนี้ จงสั่งสมณะที่แบกหีบพันธสัญญาว่า ‘เมื่อท่านทั้งหลายมาถึงริมฝั่งแม่น้ำจอร์แดน ท่านจะต้องหยุดอยู่ในแม่น้ำ’” แล้วโยชูวากล่าวกับชาวอิสราเอลว่า “จงเข้ามาใกล้ๆ และฟังพระวาจาองค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่าน” โยชูวากล่าวอีกว่า “ท่านทั้งหลายจะรู้ว่าพระเจ้าผู้ทรงชีวิตสถิตในหมู่ท่าน จากการนี้ พระองค์จะทรงขับไล่ชาวคานาอัน ชาวฮิตไทต์ ชาวฮีไวต์ ชาวเปริสซี ชาวเกอร์กาซี ชาวอาโมไรต์และคนเยบุส ออกไปต่อหน้าท่านอย่างแน่นอน ดูเถิด หีบพันธสัญญาขององค์พระผู้เป็นเจ้าของแผ่นดินทั้งหมดกำลังจะเคลื่อนนำหน้าท่านลงไปในแม่น้ำจอร์แดน ทันทีที่สมณะผู้แบกหีบพันธสัญญาขององค์พระผู้เป็นเจ้า องค์พระผู้เป็นเจ้าของแผ่นดินทั้งหมด ก้าวเหยียบลงในแม่น้ำจอร์แดน น้ำในแม่น้ำจอร์แดนจะแยกออก น้ำที่ไหลลงมาจากตอนบนจะหยุดไหลเหมือนกับเป็นมวลน้ำเดียวกัน”
ดังนั้น เมื่อประชากรรื้อค่ายเพื่อข้ามแม่น้ำจอร์แดน บรรดาสมณะแบกหีบพันธสัญญาขึ้นนำหน้าประชากร แม่น้ำจอร์แดนจะเต็มฝั่งตลอดฤดูเก็บเกี่ยว แต่ทันทีที่ผู้แบกหีบพันธสัญญาถึงแม่น้ำจอร์แดน และเท้าของบรรดาสมณะที่แบกหีบพันธสัญญาแตะน้ำ น้ำตอนบนก็หยุดนิ่ง และรวมตัวขึ้นเป็นมวลเดียวเป็นระยะทางไกลตรงที่เรียกว่าอาดัม ใกล้เมืองศาเรธาน ในขณะที่น้ำส่วนที่ไหลลงสู่ทะเลอาราบาห์ ทะเลเกลือ ถูกแยกออกอย่างสิ้นเชิง ประชากรจึงข้ามแม่น้ำที่บริเวณตรงข้ามกับเมืองเยรีโค บรรดาสมณะที่แบกหีบพันธสัญญาขององค์พระผู้เป็นเจ้าหยุดยืนบนพื้นดินแห้งกลางแม่น้ำจอร์แดน ขณะที่ชาวอิสราเอลข้ามแม่น้ำบนพื้นดินแห้งจนกระทั่งชนทั้งชาติได้ข้ามแม่น้ำจอร์แดนครบทุกคน
บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมัทธิว มธ 18:21-19:1
เวลานั้น เปโตรเข้ามาทูลถามพระเยซูเจ้าว่า “พระเจ้าข้า ถ้าพี่น้องทำผิดต่อข้าพเจ้า ข้าพเจ้าต้องยกโทษให้เขาสักกี่ครั้ง ถึงเจ็ดครั้งหรือไม่” พระเยซูเจ้าตรัสตอบว่า “เราไม่ได้บอกท่านว่าต้องยกโทษให้เจ็ดครั้ง แต่ต้องยกโทษให้เจ็ดคูณเจ็ดสิบครั้ง”
อาณาจักรสวรรค์เปรียบได้กับกษัตริย์พระองค์หนึ่ง ทรงประสงค์จะตรวจบัญชีหนี้สินของผู้รับใช้ ขณะที่ทรงเริ่มตรวจบัญชีนั้น มีผู้นำชายผู้หนึ่งเข้ามา ชายผู้นี้เป็นหนี้อยู่หนึ่งหมื่นตะลันต์ เขาไม่มีสิ่งใดจะชำระหนี้ได้ กษัตริย์จึงตรัสสั่งให้ขายทั้งตัวเขา บุตร ภรรยาและทรัพย์สินทั้งหมดเพื่อใช้หนี้ ผู้รับใช้กราบพระบาททูลอ้อนวอนว่า ‘ขอทรงพระกรุณาผัดหนี้ไว้ก่อนเถิด แล้วข้าพเจ้าจะชำระหนี้ให้ทั้งหมด’ กษัตริย์ทรงสงสารจึงทรงปล่อยเขาไปและทรงยกหนี้ให้ ขณะที่ผู้รับใช้ออกไป ก็พบเพื่อนผู้รับใช้ด้วยกันซึ่งเป็นหนี้เขาอยู่หนึ่งร้อยเหรียญ เขาเข้าไปคว้าคอบีบไว้แน่น พูดว่า ‘เจ้าเป็นหนี้ข้าอยู่เท่าไร จงจ่ายให้หมด’
เพื่อนคนนั้นคุกเข่าลงอ้อนวอนว่า ‘กรุณาผัดหนี้ไว้ก่อนเถิด แล้วข้าพเจ้าจะชำระหนี้ให้’ แต่เขาไม่ยอมฟัง นำลูกหนี้ไปขังไว้จนกว่าจะชำระหนี้หมด เพื่อนผู้รับใช้อื่นๆ เห็นดังนั้นต่างสลดใจมาก จึงนำความทั้งหมดไปทูลกษัตริย์ พระองค์จึงทรงเรียกชายผู้นั้นมา ตรัสว่า ‘เจ้าคนสารเลว ข้ายกหนี้สินของเจ้าทั้งหมดเพราะเจ้าขอร้อง เจ้าต้องเมตตาเพื่อนผู้รับใช้ด้วยกัน เหมือนกับที่ข้าได้เมตตาเจ้ามิใช่หรือ’ กษัตริย์กริ้วมาก ตรัสสั่งให้นำผู้รับใช้นั้นไปทรมานจนกว่าจะชำระหนี้ทั้งหมด พระบิดาของเราผู้สถิตในสวรรค์จะทรงกระทำต่อท่านทำนองเดียวกัน ถ้าท่านแต่ละคนไม่ยอมยกโทษให้พี่น้องจากใจจริง”
เมื่อพระเยซูเจ้าตรัสเรื่องนี้จบแล้ว จึงเสด็จออกจากแคว้นกาลิลีเข้าไปในแคว้นยูเดีย อีกฟากหนึ่งของแม่น้ำจอร์แดน
ข้อคิด
เราต้องให้อภัยคนทำผิดต่อเราบ่อยแค่ไหน พระเยซูเจ้าทรงตอบนักบุญเปโตรด้วยนิทานเปรียบเทียบที่ให้บทเรียนทางจริยธรรม เรื่องพระมหากษัตริย์คิดตรวจบัญชีกับผู้รับใช้ คนหนึ่งเป็นหนี้เขาจนไม่สามารถจะชำระได้ แต่ “กษัตริย์ทรงสงสารจึงทรงปล่อยเขาไปและทรงยกหนี้ให้” ผู้รับใช้คนนี้พบเพื่อนที่เป็นหนี้เขาแต่เพียงเล็กน้อย ไม่ยอมฟังคำขอร้องของเพื่อนกลับนำเขาไปขังไว้จนกว่าจะชำระหนี้ให้ ได้ยินเรื่องราวที่เกิดขึ้นพระมหากษัตริย์โกรธมาก ตรัสสั่งให้ “นำผู้รับใช้นั้นไปทรมานจนกว่าจะชำระหนี้ทั้งหมด” แล้วพระเยซูเจ้าทรงสรุปว่า “พระบิดาของเราผู้สถิตในสวรรค์จะทรงกระทำต่อท่านทำนองเดียวกัน ถ้าท่านแต่ละคนไม่ยอมยกโทษให้พี่น้องจากใจจริง” นี่เป็นท่าทีที่พระเยซูเจ้าบอกว่า เราต้องให้อภัยกันและกันเสมอไป