บทอ่านจากจดหมายนักบุญเปาโลอัครสาวกชาวเอเฟซัส      อฟ 2:19-22
     พี่น้อง ท่านจึงไม่เป็นคนต่างด้าวหรือผู้มาขออาศัยอีกต่อไป แต่เป็นเพื่อนร่วมชาติกับบรรดาผู้ศักดิ์สิทธิ์ เป็นสมาชิกในครอบครัวของพระเจ้า ถูกสร้างขึ้นเป็นอาคารโดยมีบรรดาอัครสาวกและประกาศกเป็นรากฐาน มีพระคริสตเยซูทรงเป็นศิลาหัวมุม พระคริสตเจ้าทรงทำให้อาคารทุกส่วนต่อกันสนิทเจริญขึ้นเป็นพระวิหารศักดิ์สิทธิ์เพื่อองค์พระผู้เป็นเจ้า ในพระคริสตเจ้า ท่านทั้งหลายก็เช่นเดียวกันกำลังถูกก่อสร้างร่วมกันขึ้นเป็นที่ประทับของพระเจ้าเดชะพระจิตเจ้า

สดด 117:1,2

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญยอห์น                              ยน 20:24-29

     เวลานั้น โทมัส ซึ่งเรียกกันว่า “ฝาแฝด” เป็นคนหนึ่งในบรรดาอัครสาวกสิบสองคน ไม่ได้อยู่กับอัครสาวกคนอื่นๆ เมื่อพระเยซูเจ้าเสด็จมา ศิษย์คนอื่นบอกเขาว่า “พวกเราเห็นองค์พระผู้เป็นเจ้าแล้ว” แต่เขาตอบว่า “ถ้าข้าพเจ้าไม่ได้เห็นรอยตะปูที่พระหัตถ์ และไม่ได้เอานิ้วแยงเข้าไปที่รอยตะปู และไม่ได้เอามือคลำที่ด้านข้างพระวรกาย ข้าพเจ้าจะไม่เชื่อเป็นอันขาด” แปดวันต่อมา บรรดาศิษย์อยู่ด้วยกันในบ้านนั้นอีก โทมัสก็อยู่กับเขาด้วย พระเยซูเจ้าเสด็จเข้ามายืนอยู่ตรงกลางทั้งๆ ที่ประตูปิดอยู่ ตรัสกับเขาทั้งหลายว่า “สันติสุขจงสถิตกับท่านทั้งหลายเถิด” แล้วตรัสกับโทมัสว่า “จงเอานิ้วมาที่นี่ และดูมือของเราเถิด จงเอามือมาที่นี่ คลำที่สีข้างของเรา อย่าสงสัยอีกต่อไป แต่จงเชื่อเถิด” โทมัสทูลพระองค์ว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้าของข้าพเจ้า และพระเจ้าของข้าพเจ้า”
พระเยซูเจ้าตรัสกับเขาว่า “ท่านเชื่อเพราะได้เห็นเรา ผู้ที่เชื่อ แม้ไม่ได้เห็น ก็เป็นสุข”

ข้อคิด

     แม้เป็นอัครสาวก แต่ยังขาดการพัฒนา เปลี่ยนแปลงชีวิตเพื่อสอดรับกับคำสอน และการอัศจรรย์ที่มองเห็นได้ในช่วงเวลาที่อยู่กับพระองค์ นักบุญโทมัสยังคงสงสัยในพระอานุภาพของพระเยซูเจ้าหลังกลับคืนพระชนมชีพแล้ว ความห่วงใยและเอาพระทัยใส่ที่ทรงมีต่ออัครสาวกที่ยังตกใจ เพราะพระอาจารย์ถูกตัดสินลงโทษ ตรึงตายบนไม้กางเขน ทำให้ศิษย์หดหู่ ซึ่งพระองค์ทรงทราบดี จึงทรงประจักษ์พระองค์เพื่อให้กำลังใจและทรงประกาศว่าจะค้ำจุนพวกเขา และทรงสนับสนุนงานแพร่ธรรมจนกว่าจะสิ้นโลก ให้เราเปิดใจเชื่อและประพฤติตนตามความเชื่อด้วย