หมวด ๒ ศาสนบริกรศีลแห่งการสำนึกกลับใจ
    
  
๙๖๕ ศาสนบริกรแห่งการสำนึกกลับใจ คือ พระสงฆ์เท่านั้น

๙๖๖ วรรค ๑ เพื่อให้การให้อภัยบาปมีผลถูกต้อง ศาสนบริกรนอกจากต้องมีอำนาจที่มาจากศีลบวชแล้ว ยังต้องมีอำนาจปฏิบัติ   เพื่อใช้อำนาจนั้นกับสัตบุรุษ ซึ่งเขาให้การอภัยบาป

วรรค ๒ พระสงฆ์ได้รับอำนาจปฏิบัตินี้ ไม่ว่าโดยกฎหมายเอง หรือโดยผู้ใหญ่ผู้มีอำนาจมอบให้ตามกฎเกณฑ์ของมาตรา ๙๖๙

๙๖๗ วรรค ๑ นอกจากสมเด็จพระสันตะปาปาแล้ว บรรดาพระคาร์ดินัล มีอำนาจปฏิบัติโดยกฎหมายเองที่จะรับฟังการสารภาพบาปของคริสตชนทั่วทุกแห่งในโลก เช่นเดียวกัน บรรดาพระสังฆราชมีอำนาจปฏิบัตินี้ซึ่งท่านใช้ได้ทุกแห่งโดยชอบด้วยกฎหมาย เว้นไว้แต่ว่าพระสังฆราชสังฆมณฑล จะห้ามไว้ในกรณีเฉพาะ

วรรค ๒ ผู้ที่มีอำนาจปฏิบัติในการรับฟังการสารภาพบาปเป็นประจำไม่ว่าโดยตำแหน่งหน้าที่หรือโดยการมอบให้จากผู้ใหญ่ผู้ทรงอำนาจ ไม่ว่าของสถานที่ที่เขาสังกัด หรือของสถานที่ที่ซึ่งเขามีภูมิลำเนาอยู่ สามารถใช้อำนาจปฏิบัตินั้นได้ทุกแห่ง เว้นไว้แต่ว่า ผู้ใหญ่ผู้ทรงอำนาจท้องถิ่นห้ามไว้ในกรณีเฉพาะ โดยคงไว้ซึ่งข้อกำหนดของมาตรา ๙๗๔ วรรค ๒ และ ๓

วรรค ๓ บรรดาผู้ที่ได้รับอำนาจปฏิบัติในการรับฟังสารภาพบาปโดยตำแหน่งหน้าที่ หรือโดยอธิการผู้มีอำนาจ มอบให้ตามกฎเกณฑ์ของมาตรา ๙๖๘ วรรค ๒ และ ๙๖๙  วรรค ๒ โดยกฎหมายเอง พวกเขาสามารถใช้อำนาจปฏิบัติเดียวกันนี้ทุกแห่งกับสมาชิกของสถาบัน และกับคนอื่นๆ ที่อาศัยทั้งกลางวันและกลางคืนในบ้านของสถาบัน หรือของคณะ อันที่จริง พวกเขาสามารถใช้อำนาจปฏิบัติเดียวกันนี้ได้โดยชอบ เว้นไว้แต่ว่า อธิการใหญ่บางคนห้ามไว้เป็นกรณีเฉพาะเกี่ยวกับผู้อยู่ในปกครองของตน

๙๖๘ วรรค ๑ โดยตำแหน่งหน้าที่ ผู้ใหญ่ผู้ทรงอำนาจท้องถิ่น พระสงฆ์ผู้มีอำนาจด้านอภัยโทษ พระสงฆ์เจ้าอาวาส รวมทั้งพระสงฆ์ที่ทำหน้าที่แทนเจ้าอาวาส มีอำนาจปฏิบัติในการรับฟังการสารภาพบาปภายในเขตปกครองของแต่ละคน

วรรค ๒ โดยตำแหน่งหน้าที่ บรรดาอธิการของสถาบันนักพรต หรือของคณะชีวิตแพร่ธรรม ถ้าเป็นสมณะ สิทธิสันตะสำนัก ซึ่งมีอำนาจบริหารด้านการปกครองตามกฎเกณฑ์ของธรรมนูญ ก็มีอำนาจปฏิบัติในการรับฟังการสารภาพบาปของผู้อยู่ในปกครองของตน รวมทั้งของผู้อื่นที่อาศัยทั้งกลางวันและกลางคืนในบ้านของสถาบัน หรือของคณะด้วย ทั้งนี้โดยคงไว้ซึ่งข้อกำหนดของมาตรา ๖๓๐ วรรค ๔

๙๖๙ วรรค ๑ ผู้ใหญ่ผู้ทรงอำนาจท้องถิ่นเท่านั้น มีอำนาจให้อำนาจปฏิบัติแก่พระสงฆ์ใดๆ ไม่ว่า ในการรับฟังการสารภาพบาปของสัตบุรุษใดๆ ไม่ว่า ส่วนบรรดาพระสงฆ์ผู้เป็นสมาชิกของสถาบันนักพรต ต้องไม่ใช้อำนาจปฏิบัติเดียวกันนี้ โดยมิได้รับอนุญาต อย่างน้อยโดยสันนิษฐานจากอธิการของตน

วรรค ๒ อธิการของสถาบันนักพรต หรือของคณะชีวิตแพร่ธรรม ซึ่งระบุในมาตรา ๙๖๘ วรรค ๒ มีอำนาจ ให้อำนาจปฏิบัติแก่พระสงฆ์ใดๆ ไม่ว่าในการรับฟังการสารภาพบาปของผู้อยู่ในปกครองของตน และของคนอื่นที่อาศัยทั้งกลางวันและกลางคืนในบ้านของสถาบัน หรือของคณะ

๙๗๐ ต้องไม่มอบอำนาจปฏิบัติในการรับฟังการสารภาพบาป แก่พระสงฆ์องค์ใด เว้นแต่จะเห็นว่าเขาเหมาะสม ไม่ว่าโดยการสอบหรือโดยวิธีอื่น

๙๗๑ ผู้ใหญ่ผู้ทรงอำนาจท้องถิ่น ต้องไม่มอบอำนาจปฏิบัติในการรับฟังการสารภาพบาปแบบประจำแก่พระสงฆ์ องค์ใด แม้พระสงฆ์องค์นั้นมีภูมิลำเนา หรือกึ่งภูมิลำเนาในเขตปกครองของท่าน เว้นแต่จะได้ปรึกษาผู้ใหญ่ผู้ทรงอำนาจของพระสงฆ์องค์นั้นเสียก่อน เท่าที่จะทำได้

๙๗๒ ผู้ใหญ่ผู้มีอำนาจที่ระบุในมาตรา ๙๖๙ สามารถมอบอำนาจปฏิบัติในการรับฟังการสารภาพบาปแบบชั่วคราว โดยกำหนดหรือไม่กำหนดเวลาก็ได้

๙๗๓ การมอบอำนาจปฏิบัติในการรับฟังการสารภาพบาปแบบประจำ ต้องทำเป็นลายลักษณ์อักษร

๙๗๔ วรรค ๑ ผู้ใหญ่ผู้ทรงอำนาจท้องถิ่น และอธิการผู้มีอำนาจด้วย ต้องเรียกคืนอำนาจปฏิบัติที่มอบให้ในการ รับฟังการสารภาพบาปแบบประจำ เว้นแต่จะมีเหตุอันหนัก

วรรค ๒ ถ้าผู้ใหญ่ผู้ทรงอำนาจท้องถิ่นที่ระบุในมาตรา ๙๖๗ วรรค ๒ ซึ่งเป็นผู้มอบอำนาจปฏิบัติในการรับฟังการสารภาพบาป เรียกคืนอำนาจปฏิบัตินั้น พระสงฆ์องค์นั้นเสียอำนาจนั้นทุกแห่ง ถ้าผู้ใหญ่ผู้ทรงอำนาจท้องถิ่นท่านอื่นเป็นผู้เรียกคืน พระสงฆ์องค์นั้นเสียอำนาจนั้นเฉพาะในเขตปกครองของผู้ที่เรียกคืนเท่านั้น

วรรค ๓ ผู้ใหญ่ผู้ทรงอำนาจท้องถิ่นท่านใด ที่ได้เรียกคืนอำนาจปฏิบัติในการรับฟังการสารภาพบาป จากพระสงฆ์องค์ใด ต้องแจ้งผู้ใหญ่ผู้ทรงอำนาจที่เป็นผู้ใหญ่เฉพาะซึ่งพระสงฆ์องค์นั้นสังกัดอยู่ หรือถ้าพระสงฆ์องค์นั้นเป็นสมาชิกของสถาบันนักพรต ต้องแจ้งอธิการผู้มีอำนาจของพระสงฆ์องค์นั้น

วรรค ๔ ถ้าอธิการใหญ่เรียกคืนอำนาจปฏิบัติในการรับฟังการสารภาพบาปจากพระสงฆ์ของตน พระสงฆ์องค์นั้นเสียอำนาจปฏิบัติในการรับฟังการสารภาพบาปของสมาชิกของสถาบัน ทุกแห่ง แต่ถ้าอธิการผู้มีอำนาจท่านอื่นเป็นผู้เรียกคืน พระสงฆ์องค์นั้นเสียอำนาจปฏิบัติในการรับฟังการสารภาพ บาป     เฉพาะกับผู้อยู่ในปกครองของ อธิการท่านนั้นเท่านั้น

๙๗๕ นอกจากการเรียกคืนแล้ว  อำนาจปฏิบัติที่ระบุในมาตรา ๙๖๗ วรรค ๒ หมดไป เพราะการเสียตำแหน่งหน้าที่ หรือการออกจากต้นสังกัดหรือการเสียภูมิลำเนา

๙๗๖ พระสงฆ์องค์ใดไม่ว่า แม้ไม่มีอำนาจปฏิบัติในการรับฟังการสารภาพบาป สามารถยกโทษทางวินัย และให้อภัยบาปใดๆ ไม่ว่า อย่างมีผลถูกต้องแก่ผู้สารภาพบาปคนใดไม่ว่า ที่อยู่ในภัยความตาย แม้มีพระสงฆ์ผู้ได้รับการรับรองอยู่ที่นั่นก็ตาม

๙๗๗ การอภัยบาปที่ผิดต่อพระบัญญัติประการที่หก ให้คู่ขาเป็นโมฆะ เว้นแต่อยู่ในภัยความตาย

๙๗๘ วรรค ๑ ในการรับฟังการสารภาพบาป พระสงฆ์ต้องระลึกว่า ตนทำหน้าที่เป็นทั้งตุลาการและแพทย์ และเป็นผู้ที่ได้รับการแต่งตั้งจากพระเจ้าให้เป็นศาสนบริกรแห่งพระยุติธรรม  และพระเมตตาของพระองค์ โดยมุ่งถวายเกียรติมงคลแด่พระเจ้า และช่วยวิญญาณให้รอด

วรรค ๒ ในการให้บริการศีลศักดิ์สิทธิ์ ผู้รับฟังการสารภาพบาป ในฐานะเป็นศาสนบริกรของพระศาสน จักร ต้องยึดถือคำสอนทางการของพระศาสนจักร และกฎเกณฑ์ที่ผู้ใหญ่ผู้มีอำนาจกำหนดไว้อย่างซื่อสัตย์

๙๗๙ พระสงฆ์เมื่อต้องถาม ต้องทำด้วยความรอบคอบและด้วยความระมัดระวัง โดยคำนึงถึงสภาพและอายุของผู้สารภาพบาป และให้ละเว้นถามชื่อของผู้ร่วมกระทำผิด

๙๘๐ ถ้าผู้รับฟังการสารภาพบาปไม่สงสัยถึงความพร้อมของผู้สารภาพบาป และเขาขอการอภัยบาป อย่าปฏิเสธหรือเลื่อนการอภัยบาปนั้น

๙๘๑ ผู้รับฟังการสารภาพบาปต้องกำหนดกิจการใช้โทษบาปที่นำความรอดและเหมาะสม ตามสัดส่วนของความหนักเบาและจำนวนของบาป อย่างไรก็ตาม ต้องคำนึงถึงสภาพของผู้สารภาพบาปด้วย ผู้สารภาพบาปมีพันธะต้องทำกิจการใช้โทษบาปเหล่านั้นด้วยตนเอง

๙๘๒ ต้องไม่อภัยบาปแก่ผู้สารภาพว่า  ตนได้กล่าวหาผู้รับฟังการสารภาพบาปที่บริสุทธิ์ ด้วยข้อความอันเป็นเท็จ ต่อผู้ใหญ่ของพระศาสนจักร เกี่ยวกับความผิดหนักในเรื่องการชักชวนให้ทำบาปผิดต่อพระบัญญัติประการที่หก เว้นไว้แต่ว่า ผู้นั้นจะได้ถอนคำกล่าวหาอันเป็นเท็จอย่างเป็นทางการ และพร้อมที่จะชดเชยความเสียหายที่เกิดขึ้น ถ้ามีเสียก่อน

๙๘๓ วรรค ๑ ความลับศีลศักดิ์สิทธิ์ละเมิดมิได้ เพราะฉะนั้น ห้ามโดยเด็ดขาดมิให้ผู้รับฟังสารภาพบาปทรยศผู้สารภาพบาป ด้วยคำพูดหรือด้วยวิธีอื่นใด และด้วยเหตุผลอันใดแม้เพียงเล็กน้อย

วรรค ๒ ถ้ามีล่ามแปล ล่ามมีพันธะต้องรักษาความลับนี้ด้วย รวมทั้งคนอื่นๆ ทุกคน ที่รู้บาปจากการสารภาพบาป ไม่ว่าโดยวิธีใดก็ตาม

๙๘๔ วรรค ๑ ห้ามโดยเด็ดขาดมิให้ผู้รับฟังการสารภาพบาป ใช้ความรู้ที่ได้จากการสารภาพบาป ให้เป็นที่เสียหายแก่ผู้สารภาพบาป แม้ว่าจะได้ขจัดอันตรายที่จะเผยความลับนั้นให้หมดไปแล้วก็ตาม

วรรค ๒ ผู้ได้รับแต่งตั้งให้เป็นผู้มีอำนาจ ไม่สามารถเลยที่จะนำความรู้เกี่ยวกับบาปที่ได้มาจากการสารภาพบาป ไม่ว่าเมื่อไรก็ตาม มาใช้ในการปกครองภายนอก

๙๘๕ นวกจารย์ และเพื่อนร่วมงานของเขา อธิการบ้านเณรหรืออธิการของสถาบันการศึกษาอื่นใด ต้องไม่รับฟังการสารภาพบาปที่เป็นศีลศักดิ์สิทธิ์ของนักเรียนของตน ซึ่งพำนักอยู่ใน บ้านเดียวกัน เว้นแต่ในกรณีเฉพาะที่นักเรียนขอให้รับฟังการสารภาพบาปของเขาด้วยความสมัครใจเอง

๙๘๖ วรรค ๑ ทุกคนที่มีหน้าที่ดูแลวิญญาณ มีพันธะต้องจัดให้มีการรับฟังการสารภาพบาปของสัตบุรุษที่ตนได้รับมอบหมาย เมื่อพวกเขาขออย่างมีเหตุผล และต้องจัดให้พวกเขามีโอกาสสารภาพบาปส่วนตัว โดยกำหนดวันและเวลาที่สะดวกสำหรับพวกเขา

วรรค ๒ เมื่อความจำเป็นเร่งเร้า ผู้รับฟังการสารภาพบาปทุกองค์ มีพันธะต้องรับฟังการสารภาพบาปของคริสตชน และในกรณีมีอันตรายที่จะตาย พระสงฆ์องค์ใดไม่ว่ามีพันธะ

965 Only a priest is the minister of the sacrament of penance.

Can. 966 $1. For the valid absolution of sins, it is required that, in addition to the power of order, the minister has the faculty to exercise that power in respect of the faithful to whom he gives absolution.

$2. A priest can be given this faculty either by the law itself, or by a concession issued by  the competent authority in accordance with Can. 969.

Can. 967 $1. Besides the Roman Pontiff, cardinals by virtue of the law itself have the the faculty to hear the confessions of the Christ’s  faithful everywhere. Likewise, Bishops have this faculty, which they lawfully use everywhere, unless in a particular case the diocesan Bishop has disapproved.

$2. Those who have the faculty     habitually     to    hear confessions, whether in virtue of their office or by virtue of a concession by the Ordinary of either the place of incardination or that in which they have a domicile, can exercise that faculty everywhere, unless in a particular case the local Ordinary has disapproved, without prejudice to the provisions of Can. 974 $$2-3.

$3.  In respect of the members and those others who live day and night in a house of an institute or society, this same faculty is by virtue of the law itself possessed everywhere  by those who have the faculty to hear confessions, whether by virtue of their office or by virtue of a special concession of the competent Superior in accordance with Cann. 968 $2 and 969 $2. They may lawfully use this faculty, unless in a particular case some major Superior has, in respect of his own subject, disapproved.

Can. 968 $1. By virtue of his office, for each within the limits of his jurisdiction, the faculty to hear confessions belongs to the local
Ordinary, to the canon penitentiary, to the parish priest and to those who are in the place of the parish priest.

$2.  By virtue of their office, the faculty to hear the confessions of their own subjects and of those others who live day and night in the house, belongs to the Superiors of religious institutes or of societies of apostolic life, if they are clerical and of pontifical right, who in accordance with the constitutions have executive power of governance, without prejudice however the provision of Can. 630 $4.

Can. 969 $1. Only the local Ordinary is competent to give to any priests whomsoever the faculty to hear the confessions of any whomsoever of the faithful. Priests who are member of religious institutes may not, however, use this faculty without the permission, at least presumed, of their Superior.

$2.  The Superior of a religious institute or of a society of apostolic life, mentioned in Can.968 $2, is competent to give to any priests whomsoever the faculty to hear the confessions of his own subjects and of those others who live day and night in the house.

Can. 970 The faculty to hear confessions is not to be given except to priests who suitability has been established, either by examination or by some other means.

Can. 971 The local Ordinary is not to give the faculty habitually to hear confessions to a priest, even to one who has a domicile or quasi-domicile within his jurisdiction, without first, as far as possible, consulting that priest’s own Ordinary.

Can. 972 The faculty to hear confessions may be given by the competent authority mentioned in Can. 969, for either an indeterminate or a determinate period of time.

Can. 973 The faculty habitually to hear confessions is to be given in writing.

Can. 974 $1. Neither the local Ordinary nor the competent Superior may, except for a grave reason, revoke the grant of a faculty habitually to hear confessions.

$2.  If the faculty to hear confessions granted by the local Ordinary mentioned in Can. 967 $2 is revoked by that Ordinary, the priest loses the faculty everywhere. If the faculty is revoked by another local Ordinary, the priest loses it only in the territory of the Ordinary who revokes it.

$3.  Any local Ordinary who has revoked a priest’s faculty to hear confessions is to notify the Ordinary who is proper to that priest by reason of incardination or, if the priest is a member of a religious institute, his competent Superior.

$4.  If the faculty to hear confessions is revoked by his own major Superior, the priest loses everywhere the faculty to hear the confessions of the members of the institute. But if the faculty is revoked by another competent Superior, the priest loses it only in respect of those subjects who are in that Superior’s jurisdiction.

Can. 975 Apart from revocation, the faculty mentioned in Can. 976 $2 ceases by loss of office, by excardination, or by loss of domicile.

Can. 976 Any priest, even though he lacks the faculty to hear confessions, can validly absolve any penitents who are in danger of death, from any censures and sins, even if an approved priest is present.

Can. 977 The absolution of a partner in a sin against the sixth commandment of the Decalogue is invalid, except in danger of death.

Can. 978 $1. In hearing confessions the priest is to remember that he is at once both judge and healer, and that he is constituted God as a minister of both divine justice and divine mercy, so that he may contribute to the honour of God and the salvation of souls

$2. In administering the sacrament, the confessor, as a minister of the Church, is to adhere faithfully  to  the teaching of the  magisterium and to the norms laid down by the competent authority.

Can.979 In asking questions the priest is to act with prudence and discretion, taking into account the condition and age of the penitent, and he is to refrain from enquiring the name of a partner in sin.

Can.980 If the confessor is in no doubt about the penitent’s disposition and the penitent asks for absolution, it is not to be denied or deferred.

Can.981 The confessor is to impose salutary and appropriate penances, in proportion to the kind and number of sins confessed, taking into account, however, the condition of the penitent. The penitent is bound personally to fulfil these penances.

Can.982 A person who confesses to having falsely denounced to ecclesiastical authority a confessor innocent of the crime of solicitation to a sin against the sixth commandment of the Decalogue, is not to be absolved unless that person has first formally withdrawn the false denunciation and is prepared to make good whathever harm may have been done.

Can.983 $1. The sacramental seal is inviolable. Accordingly, it is absolutely wrong for a confessor in any way to betray the penitent, for any reason whatsoever, whether by word or in any other fashion.

$2. An interpreter, if there is one, is also obliged to observe this secret, as are others who in any way whatever come to a knowledge of sins from a confession.

Can. 984 $1. The confessor is wholly forbidden to use knowledge a acquired in confession to the detriment of the penitent, even when all danger of disclosure is excluded.

$2. A person who is in authority may not in any way, for the purpose of external governance, use, knowledge about sins which has at any time come to him from the hearing of confession.
    

Can. 985 The director and assistant director of  novices, and the rector of a seminary or of any other institute of education, are not to hear the sacramental confessions of their students resident in the same house, unless in individual instances the students of their own accord request it.

Can.986 $1. All to whom by virtue of office the care of souls is committed, are bound to provide for the hearing of the confessions of the faithful entrusted to them, who reasonably request confession, and they are to provide these faithful with an opportunity to make individual confession on days and at times arranged to suit them.

$2. In an urgent necessity, every confessor is bound to hear the confessions of Christ’s and in danger of death every priest is so obliged.