เริ่มตั้งแต่เวลา 15.00 น. ผมได้มีโอกาสไปสัมผัสกับบรรยากาศของการสัมมนาพระสงฆ์ ประจำปี โดยมีคณะสงฆ์จากสังฆมณฑลต่าง ๆ ที่ต่างทยอย ลงจากรถ ด้วยสีหน้า ในตาสดใส พร้อมด้วยรอยยิ้ม และเสียงหัวเราะที่พร้อมจะเริ่มต้น เรียนรู้ ประสบการณ์ใหม่ ๆ จากการสัมมนาในครั้งนี้

บรรยกาศ ภายในบ้านผู้หว่าน มีเสียงทักทายจากเพื่อนสงฆ์ต่างสังฆมณฑล สอบถามถึงทุกข์ -สุข พร้อมทั้งเล่าสู่กันฟังในงานอภิบาลของวัดที่แต่ละท่านได้ทำงานนั้น  ก่อนจะลงทะเบียนเพื่อนำสัมภาระสู่ที่พัก

เมื่อถึงเวลา 17.00 น. ห้องประชุม ยวง นิตโย ก็เปิดรับคณะสงฆ์ทั้ง 10 สังฆมณฑล และคณะสงฆ์นักบวช ต่าง ๆ เข้าร่วมในวจนพิธีกรรม เปิดการสัมมนา โดยมีพระคุณเจ้า พระคาร์ดินัล ไมเกิ้ล มีชัย กิจบุญชู เป็นประธาน จุดเทียน อ่านพระวรสาร ก่อนจะให้ข้อคิด เป็นการเรียกน้ำย่อยก่อนจะมีพิธีเปิดอย่างเป็นทางการในวันพรุ่งนี้ ( 14 กรกฎาคม 2009  )

บทเทศน์ในวจนพิธีกรรมเปิดการสัมมนาพระสงฆ์ประจำปี ครั้งที่ 27 ของ พระคาร์ดินัล ไมเกิ้ล มีชัย กิจบุญชู
ณ ห้องประชุม ยวง นิตโย บ้านผู้หว่าน สามพราน นครปฐม วันจันทร์ที่ 13 กรกฎาคม ค.ศ. 2009 เวลา 17.00 น.

คุณพ่อที่รัก
ในพระนามอันศักดิ์สิทธิ์ของพระเจ้า ขอต้อนรับทุกคนที่เข้าร่วมสัมมนาในครั้งนี้ ในโอกาสสำคัญที่องค์สมเด็จพระสันตะปาปา เบเนดิกต์ ที่ 16 ได้ประกาศให้เป็นปีพระสงฆ์ ซึ่งเป็นความยินดีที่ต้องเป็นความยินดีที่แท้จริงในหัวใจของพระสงฆ์ ต้องเป็นพลังยิ่งใหญ่ในการดำเนินชีวิตของพระสงฆ์ทุกองค์

ในโอกาสปีพระสงฆ์ เรามีนักบุญยอห์น มารีเวียนเนย์ เป็นบรรทัดฐานสำหรับบรรดาพระสงฆ์ในปีนี้ทางคณะกรรมการได้จัดให้มีการสัมมนาพระสงฆ์ประจำปี ครั้งที่ 27 ให้หัวข้อ “พระสงฆ์กับสิ่งท้าทายชีวิตและงานอภิบาล” จากพิธีกร ได้บอกให้เราเข้าใจการพัฒนาชีวิตเป็นพระสงฆ์ เรารู้ว่าเรามาที่นี่ เราเข้าใจว่าเรามาที่นี่เรามาทำอะไร เรามาสัมมนาพระสงฆ์ที่บ้านผู้หว่าน โดยอาศัยองค์พระจิตเจ้าเพื่อได้นำความสว่าง นำทาง ชีวิตของเราไปสู่พันธกิจที่องค์พระเยซูเจ้าได้ทรงมอบหมายให้กับเรา ในการสัมมนาพระสงฆ์ในปีนี้ เราต้องถือว่าเป็นประวัติศาสตร์อันสำคัญที่เกิดขึ้นในพระศาสนจักรประเทศไทยของเรา

ในวันนี้ เราได้อัญเชิญเรื่องราวส่วนหนึ่งขององค์พระเยซูเจ้า ซึ่งบันทึกโดยท่านนักบุญมัทธิว เราได้ต่อเรื่องราว เราทราบว่าเมื่อพระเยซูได้ทรงประกาศข่าวดีในสังคมของพระองค์ มีผู้คนจำนวนมากมายได้ติดตามพระองค์ ยินดีที่จะติดตามพระองค์

เพราะเหตุว่าเป็นเวลาค่ำแล้ว บรรดาศิษย์กลัวว่าเมื่อเขากลับบ้านไปแล้ว กลัวพวกเขาจะหิว บรรดาศิษย์จึงถามพระเยซูเจ้าว่า จะให้พวกเขากินอะไรบ้าง พระเยซูเจ้าทรงสั่งให้ศิษย์ถามว่าพวกเขามีอาหารอะไรติดตัวมาบ้าง พวกเขามี ขนมปังห้าก้อน กับปลาสองตัว พระเยซูเจ้าสั่งบรรดาศิษย์ให้นำขนมปังและปลาไปแจกให้กับประชาชน นักบุญมัทธิวได้บันทึกไว้ว่า .... “เราสงสารประชาชน เพราะเขาอยู่กับเรามาสามวันแล้ว และเวลานี้ไม่มีอะไรกิน เราไม่อยากให้เขากลับบ้านโดยไม่ได้กินอะไร เขาจะหมดแรงขณะเดินทาง  บรรดาศิษย์จึงทูลถามว่า “ในที่เปลี่ยวเช่นนี้ เราจะหาอาหาร จากที่ไหนให้ประชาชนเหล่านี้กินจนอิ่มได้” พระเยซูเจ้าตรัสถามว่า “ท่านมีขนมปังกี่ก้อน” เขาทูลว่า “เจ็ดก้อนกับปลาเล็ก ๆ อีกสองสามตัว”  พระองค์ทรงสั่งให้ประชาชนนั่งลงที่พื้นดิน  ทรงหยิบปลาและขนมปังเจ็ดก้อนนั้น ตรัสขอบพระคุณพระเจ้า ทุกคนกินจนอิ่ม และยังเก็บเศษที่เหลือได้อีกเจ็ดตะกร้า คนที่กินมีผู้ชายประมาณสี่พันคน ไม่นับผู้หญิงและเด็ก

และจำนวนพระสงฆ์ที่มาร่วมสัมมนาในครั้งนี้จะได้รับขนมปังจำนวนกี่ท่านเรายังไม่ทราบพวกเขาได้รับประทานอาหารจนอิ่ม พวกเขาเก็บขนมปังได้ เจ็ดตระกร้าเรื่องมีต่อมาว่า พวกศิษย์ได้ลืมเอาขนมปังไปด้วย พระเยซูเจ้าบอกให้พวกเขาระวังเชื้อแป้งของชาวฟาริสี และชาวสะดูสี บรรดาศิษย์ได้บอกว่า พวกเขาได้ลืมนำขนมปังไป ดังนั้น ขอให้เราอย่าลืมนำขนมปังที่พระเยซูเจ้าได้ทรงประทานให้ติดตัวไปด้วยพระเยซูเจ้าได้ตำหนิพวกเขา ซึ่งเป็นคำตำหนิที่ค่อนข้างรุนแรง “พวกท่านช่างมีความเชื่อน้อย”ขอให้เราได้ทบทวนชีวิตสงฆ์ คิดถึงความเชื่อความศรัทธาที่เราต้องมีต่อองค์พระเยซูเจ้า ว่าเราแต่ละคนนั้น เรามีความเชื่อในองค์พระเยซูเจ้าน้อยไปหรือเปล่า
ข้อคิดต่อไป พระเยซูเจ้าทรงตำหนิต่อไปว่า ทำไมพวกท่านต้องไปถกเถียงเรื่องไม่มีขนมปัง ท่านยังไม่เข้าใจหรือ ท่านยังจำไม่ได้หรือเรื่องขนมปังห้าก้อนเลี้ยงคนห้าพันคน ท่านเก็บเศษที่เหลือได้กี่ตะกร้า ทำไมท่านจึงไม่เข้าใจว่าเราไม่ได้พูดเรื่องขนมปัง เราบอกให้ระวังเชื้อแป้งของชาวฟาริสีและชาวสะดูสี

บางครั้งชีวิตพระสงฆ์เรายังไม่คิดถึงในเรื่องที่แท้จริงที่เราต้องกระทำในชีวิตพระสงฆ์ เราไปเถียงในเรื่องที่ไม่เป็นเรื่อง เรารู้ว่าพระเมตตาของพระเยซูเจ้าดีพร้อมในทุกวินาที ดังท่านนักบุญเปาโลได้กล่าวไว้ว่า มีพระหรรษทานในทุกกิจการ แต่บ้างครั้งเราลืมสิ่งเหล่านี้ไป
พระเยซูเจ้าบอกให้ระวังเชื้อแป้งฟารีสี ชาวสะดูสี เพราะเขาได้เรียกร้องเครื่องหมายจากพระเยซูเจ้า เพราะทั้งๆที่เขาก็เคยเห็นเครื่องหมายต่างๆ มากกว่าที่เขาได้เห็น พวกนี้เป็นคนทรยศ พวกนี้เป็นคนดื้อรั้นต่อพระเจ้า คำตำหนิอันรุนแรงนี้ แน่ล่ะ เราคงไม่ประสงค์จะให้เกิดกับผู้ใดโดยเฉพาะพระสงฆ์
และบ้างครั้งเราอาจจะได้รับอิทธิพลจากสิ่งที่พระเยซูตำหนิบ้างก็ได้ บางครั้งเราดื้อรั้น

พระสงฆ์กับสิ่งท้าทายชีวิตและงานอภิบาล น่าจะเป็นข้อคิดที่มีคุณค่า เพื่อเราได้รู้พันธกิจที่เราจะดำเนินต่อไป แม้ว่าเราจะมีความพร้อม แต่หากว่าเราไม่มีพระพรของพระเยซูเจ้าเราก็ไม่สามารถเกิดผลและเป็นผลที่ถาวรด้วย

จากนั้นคุณพ่อ มีคาแอล วัชรินทร์  ต้นปรึกษา ประธานคณะอนุกรรมการจัดสัมมนาพระสงฆ์ได้กล่าวต้อนรับคณะสงฆ์ พร้อมกับแนะนำทีมงานและผู้รับผิดชอบในส่วนต่าง ๆ เริ่มจากทางด้านสถานที่ ผู้รับผิดชอบดูแลในส่วนนี้คือคุณพ่อประเสริฐ ตรรกเวศม์ ( ผู้ช่วยพระสังฆราชฝ่ายบุคลลาภิบาล อัครสังฆมณฑลกรุงเทพฯ ) เจ้าภาพด้านสถานที่ ให้คำแนะนำเกี่ยวกับ สถานที่สัมมนา อาหาร รวมถึงกิจกรรม อาิทิเรื่องกีฬาที่พระสงฆ์จะทำกิจกรรมร่วมกันตลอดการสัมมนาในครั้งนี้ ส่วนทางด้านพิธีกรรม คุณพ่ออนุสรณ์ แก้วขจร รับผิดชอบ ด้านวิชาการคุณพ่อพิชาญ ใจเสรี ด้านกีฬาสันพันธ์ คุณพ่อฉลอง แก้วอาสา ด้านกองเลขา และสหการณ์ มีคุณพ่อสหพล ตั้งถาวร เป็นผู้ดูแลรับผิดชอบ

ปิดท้ายด้วยกิจกรรมในค่ำคืนนี้ด้วยการฟังสัมภาษณ์สดทางโทรศัพท์จากคุณพ่อวิษณุ ธัญญอนันต์ เลขานุการสถานสมณทูตไทยประจำวาติกัน ให้สัมภาษณ์เกี่ยวกับปีพระสงฆ์ที่จัดขึ้นในกรุงโรม รวมถึงแนวทางสนับสนุนพระสงฆ์ในแง่มุมต่างๆ  โดยมีคุณพ่อวรยุทธ กิจบำรุง เลขาธิการสภาพระสงฆ์ในฐานะสื่อมวลชนประเทศไทย สัมภาษณ์สด จากนั้นพักผ่อนตามอัธยาศัย