บทอ่านจากหนังสือปฐมกาล ปฐก 6:5-8,7:1-5,10
องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงเห็นว่าความชั่วร้ายของมนุษย์มีมากบนแผ่นดิน และใจของเขาคิดแต่สิ่งชั่วร้ายอยู่ตลอดเวลา องค์พระผู้เป็นเจ้าเสียพระทัยที่ได้ทรงสร้างมนุษย์ไว้บนแผ่นดิน และเศร้าพระทัย จึงตรัสว่า “เราจะกวาดล้างมนุษย์ที่เราสร้างมานี้ให้หมดสิ้นจากแผ่นดิน ไม่ว่าคนหรือสัตว์ สัตว์เลื้อย คลานหรือนกในท้องฟ้า เพราะเรารู้สึกเสียใจที่ได้สร้างมา” แต่โนอาห์เป็นที่โปรดปรานขององค์พระผู้เป็นเจ้า
องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับโนอาห์ว่า “ท่านจงเข้าไปในเรือ พร้อมกับครอบครัวของท่าน เพราะในท่ามกลางคนร่วมสมัย เราเห็นว่าท่านเท่านั้นเป็นผู้ชอบธรรมต่อหน้าเรา ท่านจงเอาสัตว์ทุกชนิดที่ไม่มีมลทินไปด้วยอย่างละเจ็ดคู่ ทั้งตัวผู้และตัวเมีย และสัตว์ที่มีมลทินอย่างละคู่ ทั้งตัวผู้และตัวเมีย และจงเอานกในท้องฟ้าอย่างละเจ็ดคู่ ทั้งตัวผู้และตัวเมีย เพื่อช่วยชีวิตสัตว์ไว้ให้สืบพันธุ์ทั่วแผ่นดิน อีกเจ็ดวัน เราจะทำให้ฝนตกบนแผ่นดินสี่สิบวันสี่สิบคืน และเราจะทำลายล้างสัตว์มีชีวิตทั้งหมดที่เราได้สร้างไปจากพื้นแผ่นดิน” โนอาห์ทำตามที่องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงบัญชาทุกประการ เจ็ดวันต่อมา น้ำวินาศก็เริ่มท่วมแผ่นดิน
บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมาระโก มก 8:14-21
เวลานั้น บรรดาศิษย์ลืมนำขนมปังไปด้วย และในเรือของเขามีขนมปังเหลือเพียงก้อนเดียว พระเยซูเจ้าทรงกำชับเขาว่า “จงระวังให้ดี จงระวังเชื้อแป้งของชาวฟาริสี และเชื้อแป้งของกษัตริย์เฮโรด” บรรดาศิษย์จึงพูดกันว่า “นี่เป็นเพราะเราไม่มีขนมปัง” พระเยซูเจ้าทรงทราบ จึงตรัสว่า “ทำไมท่านจึงถกเถียงกันเรื่องไม่มีขนมปัง ท่านยังไม่รู้ไม่เข้าใจอีกหรือ ท่านยังมีใจแข็งกระด้างกันอยู่อีกหรือ มีตาแต่ไม่เห็น มีหูแต่ไม่ได้ยินหรือ ท่านจำไม่ได้หรือว่า เมื่อเราบิขนมปังห้าก้อนเลี้ยงคนห้าพันคน ท่านเก็บเศษที่เหลือได้เต็มกี่กระบุง” เขาตอบว่า “สิบสองกระบุง” “เมื่อเราบิขนมปังเจ็ดก้อนเลี้ยงคนสี่พันคน ท่านเก็บเศษที่เหลือได้เต็มกี่ตะกร้า” เขาทูลตอบว่า “เจ็ดตะกร้า” แล้วพระองค์ตรัสถามเขาว่า “ท่านยังไม่เข้าใจอีกหรือ”
ข้อคิด
เราเห็นได้ชัดเจนว่าบรรดาศิษย์ยังไม่เข้าใจพระอาจารย์ พวกเขายังคิดถึงเรื่องปากเรื่องท้องเหมือนคนทั่วไป แต่พระอาจารย์คิดถึงเรื่องจิตใจ เรื่องจิตวิญญาณของทุกคน เรื่องอาหารการกินไม่ใช่เรื่องสำคัญสำหรับพระองค์ พระเจ้าจะประทานให้อย่างพอเพียงในทุกเมื่อที่ต้องการ พระองค์อยากให้พวกเขาระวังจิตใจทราม จิตใจบาป จิตใจชั่วร้ายมากกว่าเรื่องอาหารการกิน หรือความปลอดภัย ในชีวิตนั้นพระบิดาเจ้าจะจัดการให้ ไม่ต้องเป็นกังวล คำสอนที่ควรแก่การตรึกตรองคือ เราได้ระมัดระวังความคิดของตนเองมากเพียงใด พระองค์ใช้คำว่าระวังเชื้อแป้งฟาริสี คือให้ระวังท่าทียกตนข่มท่าน การหาประโยชน์จากกฎบัญญัติ และพระองค์ให้ระวังเชื้อแป้งของกษัตริย์เฮโรดด้วย คือให้ระวังจิตที่หลงอำนาจ จิตราคะ จิตอาฆาต จิตทำลาย คำเตือนให้ระวัง ก็หมายความว่า ความชั่วร้ายนั้นจะคุกคามเข้ามาในใจเราได้ตลอดเวลา