บทอ่านจากหนังสือประกาศกอิสยาห์ อสย 2:1-5
นิมิตที่ประกาศกอิสยาห์ บุตรของอามอสเห็นเกี่ยวกับยูดาห์และกรุงเยรูซาเล็ม
“ในยุคสุดท้าย ภูเขาแห่งพระวิหารขององค์พระผู้เป็นเจ้าจะถูกตั้งขึ้นเหนือยอดภูเขาทั้งหลาย และจะสูงกว่าบรรดาเนินเขา นานาชาติจะหลั่งไหลมาที่ภูเขานี้ ชนหลายชาติจะมาและกล่าวว่า ‘มาเถิด เราจงขึ้นไปยังภูเขาขององค์พระผู้เป็นเจ้า ไปยังพระวิหารพระเจ้าของยาโคบ แล้วพระองค์จะทรงสอนวิถีทางของพระองค์ให้เรา เราจะได้เดินตามมรรคาของพระองค์ เพราะว่าบทบัญญัติจะออกมาจากศิโยน และพระวาจาขององค์พระผู้เป็นเจ้าจะออกมาจากกรุงเยรูซาเล็ม พระองค์จะทรงพิพากษาบรรดาประชาชาติ และจะทรงวินิจฉัยประชากรจำนวนมาก เขาทั้งหลายจะตีดาบให้เป็นผาลไถนา ตีหอกให้เป็นเคียว ชาติต่างๆ จะไม่ยกดาบขึ้นต่อสู้กันอีก จะไม่ฝึกฝนยุทธวิธีอีกต่อไป พงศ์พันธุ์ของยาโคบเอ๋ย จงมาเถิด เราจงเดินในความสว่างขององค์พระผู้เป็นเจ้า’”
ในปี Aให้อ่านบทอ่านต่อไปนี้
บทอ่านจากหนังสือประกาศกอิสยาห์ อสย 4:2-6
วันนั้น หน่ออ่อนที่องค์พระผู้เป็นเจ้าจะโปรดให้งอกขึ้นจะงดงามและรุ่งโรจน์ ผลผลิตของแผ่นดินจะเป็นความภาคภูมิใจ และเป็นเกียรติของชาวอิสราเอลผู้รอดชีวิต ผู้ที่รอดชีวิตเหลืออยู่ในศิโยนและผู้ที่ยังอาศัยอยู่ในกรุงเยรูซาเล็มจะได้ชื่อว่า “ผู้ศักดิ์สิทธิ์” คือทุกคนที่มีชื่อบันทึกไว้ให้มีชีวิตอยู่ในกรุงเยรูซาเล็ม เมื่อองค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงล้างความโสโครกของบรรดาธิดาแห่งศิโยน และจะทรงใช้พระอานุภาพของการพิพากษา ซึ่งเป็นประดุจไฟมาชำระโลหิตที่ถูกหลั่งลงภายในกรุงเยรูซาเล็มให้หมดสิ้นไป แล้วองค์พระผู้เป็นเจ้าจะทรงสร้างเมฆเวลากลางวัน ทรงสร้างควันและแสงแห่งเปลวเพลิงเวลากลางคืนทั่วไปบนภูเขาศิโยน และเหนือประชาชนที่มาชุมนุมกันที่นั่น พระสิริรุ่งโรจน์จะเป็นที่กำบังและปกป้องทุกสิ่ง จะเป็นเหมือนกระโจมให้ร่มบังแดดเวลากลางวัน เป็นที่หลบภัยและที่กำบังจากพายุและฝน
สดด 122:1-2,3-4,8-9
บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมัทธิว มธ 8:5-11
เวลานั้น เมื่อพระเยซูเจ้าเสด็จเข้าเมืองคาเปอรนาอุม นายร้อยคนหนึ่งเข้ามาเฝ้าพระองค์ ทูลอ้อนวอนว่า “พระองค์เจ้าข้า ผู้รับใช้ของข้าพเจ้าเป็นอัมพาตนอนอยู่ที่บ้าน ต้องทรมานอย่างสาหัส”
พระเยซูเจ้าจึงตรัสกับเขาว่า “เราจะไปรักษาเขาให้หาย”
แต่นายร้อยทูลตอบว่า “พระองค์เจ้าข้า ข้าพเจ้าไม่สมควรให้พระองค์เสด็จเข้ามาในบ้านของข้าพเจ้า แต่ขอพระองค์ตรัสเพียงคำเดียวเท่านั้น ผู้รับใช้ของข้าพเจ้าก็จะหายจากโรค ข้าพเจ้าเป็นคนอยู่ใต้บังคับบัญชา แต่ยังมีทหารอยู่ใต้บังคับบัญชาด้วย ข้าพเจ้าสั่งทหารคนนี้ว่า ‘ไป’ เขาก็ไป สั่งอีกคนหนึ่งว่า ‘มา’ เขาก็มา ข้าพเจ้าสั่งผู้รับใช้ว่า ‘ทำนี่’ เขาก็ทำ”
เมื่อพระเยซูเจ้าทรงได้ยินเช่นนี้ ทรงประหลาดพระทัย จึงตรัสแก่บรรดาผู้ติดตามว่า “เราบอกความจริงแก่ท่านทั้งหลายว่า เรายังไม่เคยพบใครมีความเชื่อมากเช่นนี้ในอิสราเอลเลย เราบอกท่านทั้งหลายว่า คนจำนวนมากจะมาจากทิศตะวันออกและตะวันตก และจะนั่งร่วมโต๊ะกับอับราฮัม อิสอัคและยาโคบในอาณาจักรสวรรค์”
ข้อคิด
ชาวยิวเชื่อว่าเมื่อพระเมสสิยาห์เสด็จมาจะมีงานเลี้ยงในอาณาจักรสวรรค์แต่พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าคนต่างชาติจะมีโอกาสร่วมงานเลี้ยงนี้ ส่วนคริสตชนจำนวนไม่น้อยก็คิดเหมือนกันว่าคนต่างศาสนาคงหมดโอกาสเข้าสวรรค์ แต่พระเยซูเจ้าทรงเปิดโอกาสนี้ให้แก่ทุกคน ทั้งจากตะวันออกและตะวันตก ทีมีความเชื่อและรู้จักรักและห่วงใยผู้อื่นเช่นเดียวกับนายร้อยผู้นี้ ความเชื่อและความรักเท่านั้นคือพาสปอร์ตหรือหนังสือเดินทางสำหรับเข้าสู้พระอาณาจักของพระเจ้า