บทอ่านที่ 1 1 ชมอ 1:9-20
ครั้งหนึ่งที่เมืองชิโลห์ เมื่อนางฮันนาห์กินและดื่มแล้ว ก็ลุกขึ้นไปอยู่เฉพาะพระพักตร์องค์พระผู้เป็นเจ้า สมณะเอลีนั่งอยู่ที่เก้าอี้ข้างประตูวิหารขององค์พระผู้เป็นเจ้า นางเศร้าโศกมาก ร้องไห้อย่างขมขื่น พลางอธิยฐานทูลองค์พระผู้เป็นเจ้า...ขณะที่นางอธิษฐานทูลองค์พระผู้เป็นเจ้าอยู่เป็นเวลานาน เอลีเฝ้าดูอากัปกิริยาจากริมฝีปากของนาง นางฮันนาห์อธิษฐานในใจ ริมฝีปากขมุบขมิบ แต่มิได้เปล่งเสียงออกมา เอลีคิดว่านางเมาเหล้า จึงถามนางว่า "เธอจะเมาอีกนานเท่าใด จงเลิกเมาเสียเถิด" นางฮันนาห์ตอบว่า "นายเจ้าขา ดิฉันไม่ได้ดื่มเหล้าองุ่นหรือเมรัยใดๆ ดิฉันเป็นหญิงมีความทุกข์สาหัส จึงอธิษฐานระบายความทุกข์ในใจเฉพาะพระพักตร์องค์พระผู้เป็นเจ้า อย่าคิดว่าผู้รับใช้ผู้นี้ของท่านเป็นหญิงเหลวไหลเลย ที่ดิฉันอธิษฐานเช่นนี้ก็เพราะดิฉันเป็นทุกข์โศกเศร้ามาก" เอลีจึงว่า "จงไปเป็นสุขเถิด ขอพระเจ้าแห่งอิสราเอลประทานให้ตามที่เธอทูลขอจากพระองค์" นางตอบว่า "ขอท่านโปรดปรานผู้รับใช้ผู้นี้เถิด" แล้วนางก็ลาจากไป กินอาหารและไม่เศร้าโศกอีก
วันรุ่งขึ้น เอลคานาห์และครอบครัวลุกขึ้นแต่เช้าตรู่ นมัสการองค์พระผู้เป็นเจ้า แล้วเดินทางกลับบ้านที่เมืองรามาห์ เอลคานาห์หลับนอนกับนางฮันนาห์ภรรยา แล้วองค์พระผู้เป็นเจ้าทรงระลึกถึงนาง นางฮันนาห์ก็ตั้งครรภ์ และเมื่อถึงเวลากำหนดก็ให้กำเนิดบุตรชาย นางตั้งชื่อเขาว่าซามูเอล "เพราะนางเคยทูลขอบุตรนี้จากองค์พระผู้เป็นเจ้า"
พระวรสาร มก 1:21-28
เวลานั้น พระเยซูเจ้าเสด็จมาถึงเมืองคาเปอรนาอุมพร้อมกับบรรดาศิษย์ เมื่อถึงวันสับบาโต พระองค์เสด็จเข้าไปในศาลาธรรม และทรงเริ่มสั่งสอน คำสั่งสอนของพระองค์ทำให้ผู้ฟังรู้สึกประทับใจอย่างมากเพราะทรงสอนเขาอย่างทรงอำนาจไม่เหมือนกับบรรดาธรรมาจารย์ขณะนั้น ในศาลาธรรมชายคนหนึ่งซึ่งปีศาจสิงอยู่ ร้องตะโกนว่า "ท่านมายุ่งกับเราทำไม เยซูชาวนาซาเร็ธ ท่านมาทำลายเราใช่ไหม เรารู้ว่าท่านเป็นใคร ท่านคือองค์ผู้ศักดิ์สิทธิ์ของพระเจ้า" พระเยซูเจ้าทรงดุปีศาจและตรัสสั่งว่า "จงเงียบ ออกไปจากผู้นี้" เมื่อปีศาจทำให้ชายผู้นั้นชักและร้องเสียงดังแล้ว มันก็ออกไปจากเขา ทุกคนต่างประหลาดใจ จึงถามกันว่า "นี่มันเรื่องอะไร เป็นคำสั่งสอนแบบใหม่ที่มีอำนาจเขาสั่งแม้กระทั่งปีศาจ และมันก็เชื่อฟัง" แล้วกิตติศัพท์ของพระองค์ก็เลื่องลือไปทุกแห่งตลอดทั่วแคว้นกาลิลีทันที
ข้อคิด
พระเยซูเจ้าทรงประกาศข่าวดีของพระเจ้าด้วยการเทศน์สอนทุกแห่งที่ผู้คนพร้อมเปิดใจฟัง โดยเฉพาะในศาลาธรรม ทุกคนที่ได้ยินได้ฟังพระองค์เทศน์สอน ต่างก็เห็นได้ชัดเจนว่าพระองค์ทรงสอนต่างกับอาจารย์อื่นๆ ซึ่งส่วนใหญ่มักจะสอนสิ่งที่ได้ยินได้ฟังมาเป็นข้อมูล ฟังแล้วก็แค่รับไว้เป็นข้อมูล แต่คำสอนของพระเยซูเจ้าเป็นมากกว่านั้น ไม่เพียงกระทบโสตประสาท แต่ขับเคลื่อนให้มีการเปลี่ยนแปลงจิตใจ เพราะพระวาจาของพระองค์ไม่ใช่เป็นคำพูดคำเขียน แต่เป็นตัวพระองค์เอง แต่ละคำของพระวาจาจึงทรงพลังและฤทธิ์อำนาจ ถึงขนาดปีศาจก็ยังร้อนตัว ทั้งๆ ที่พระองค์ไม่ได้ทรงทำอะไร แต่เป็นพลังแห่งพระวาจาที่เป็นข่าวดี เพราะที่ใดก็ตามที่มีข่าวดี ที่นั่นข่าวร้ายก็อยู่ไม่ได้