บทอ่านจากหนังสือเฉลยธรรมบัญญัติ ฉธบ 8:2-3, 14ข-16ก
โมเสสกล่าวกับประชาชนว่า “จงระลึกว่าองค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่านทรงนำท่านให้เดินทางผ่านถิ่นทุรกันดารตลอดเวลาสี่สิบปี ทรงให้ท่านพบอุปสรรค เพื่อทดสอบดูว่าจิตใจของท่านเป็นอย่างไร จะปฏิบัติตามบทบัญญัติของพระองค์หรือไม่ พระองค์ทรงทำให้ท่านพบอุปสรรค ทรงปล่อยให้หิวโหย แล้วประทานมานนาเป็นอาหารเลี้ยงท่าน ซึ่งเป็นอาหารที่ทั้งท่านและบรรพบุรุษไม่เคยรู้จักมาก่อน เพื่อจะสอนท่านว่า มนุษย์มิได้มีชีวิตอยู่ด้วยอาหารเท่านั้น แต่มีชีวิตด้วยพระวาจาทุกคำที่ออกจากพระโอษฐ์ขององค์พระผู้เป็นเจ้า
อย่ามีใจหยิ่งผยองจนลืมองค์พระผู้เป็นเจ้า พระเจ้าของท่าน ผู้ทรงนำท่านออกจากแผ่นดินอียิปต์ที่ท่านเคยเป็นทาสอยู่นั้น พระองค์ผู้ทรงนำท่านผ่านถิ่นทุรกันดารอันอ้างว้างน่ากลัวนี้ ซึ่งเป็นที่อาศัยของงูพิษและแมงป่อง เป็นแผ่นดินแห้งแล้งไม่มีน้ำ พระองค์ทรงบันดาลให้น้ำไหลจากหินแข็งให้ท่านดื่ม พระองค์ประทานมานนาเป็นอาหารเลี้ยงท่าน อาหารนี้บรรพบุรุษของท่านไม่เคยรู้จัก”
บทอ่านจากจดหมายนักบุญเปาโลอัครสาวกถึงชาวโครินธ์ ฉบับที่หนึ่ง 1 คร 10:16-17
พี่น้อง ถ้วยถวายพระพร ซึ่งเราใช้ขอบพระคุณพระเจ้านั้น มิได้ทำให้เรามีส่วนร่วมในพระโลหิตของพระคริสตเจ้าหรือ และปังที่เราบินั้น มิได้ทำให้เรามีส่วนร่วมในพระกายของพระคริสตเจ้าหรือ มีปังก้อนเดียว แม้ว่าจะมีหลายคนเราก็เป็นกายเดียวกัน เพราะเราทุกคนมีส่วนร่วมกินปังก้อนเดียวกัน
บทอ่านจากพระวรสารนักบุญยอห์น ยน 6:51-59
เวลานั้น พระเยซูเจ้าตรัสกับประชาชนชาวยิวว่า “เราเป็นปังทรงชีวิตที่ลงมาจากสวรรค์ ใครที่กินปังนี้จะมีชีวิตอยู่ตลอดไป และปังที่เราจะให้นี้ คือเนื้อของเรา เพื่อให้โลกมีชีวิต” ชาวยิวจึงเถียงกันว่า “คนนี้เอาเนื้อของตนให้เรากินได้อย่างไร” พระเยซูเจ้าตรัสตอบเขาว่า เราบอกความจริงแก่ท่านทั้งหลายว่า “ถ้าท่านไม่กินเนื้อของบุตรแห่งมนุษย์ และไม่ดื่มโลหิตของเขา ท่านจะไม่มีชีวิตในตนเอง ผู้ที่กินเนื้อของเรา และดื่มโลหิตของเรา ก็มีชีวิตนิรันดร เราจะทำให้เขากลับคืนชีพในวันสุดท้าย เพราะเนื้อของเราเป็นอาหารแท้ และโลหิตของเราเป็นเครื่องดื่มแท้ ผู้ที่กินเนื้อของเรา และดื่มโลหิตของเรา ก็ดำรงอยู่ในเรา และเราก็ดำรงอยู่ในเขา พระบิดาผู้ทรงชีวิตทรงส่งเรามา และเรามีชีวิตเพราะพระบิดาฉันใด ผู้ที่กินเนื้อของเราจะมีชีวิตเพราะเราฉันนั้น นี่คือปังที่ลงมาจากสวรรค์ ไม่เหมือนปังที่บรรดาบรรพบุรุษได้กิน แล้วยังตาย ผู้ที่กินปังนี้จะมีชีวิตอยู่ตลอดไป”
พระองค์ตรัสเช่นนี้ขณะที่ทรงสอนในศาลาธรรมที่เมืองคาเปอรนาอุม
ข้อคิด
พระเยซูเจ้าทรงเลือก "ปัง" และ "เหล้าองุ่น" เป็นเครื่องหมายแทน "กาย" และ "โลหิต" และทรง "มอบ" ให้กับเราแต่ละคนได้ "กิน" พระองค์ทรงเลือกภาพลักษณ์ของ "อาหาร" แทนความรัก ของพระองค์ เพราะอาหารในตัวมันเองไม่มีอะไร จนกระทั่งมันถูก "กิน" เข้าไป จึงทำให้เกิดประโยชน์แก่ผู้ที่กินอาหารนั้น และนี่คือพระยชูเจ้า พระองค์ทรงเป็นมนุษย์เพื่อผู้อื่น ไม่ใช่เพื่อตนเอง และนี่คือสิ่งที่เราควรตระหนัก และพยายามเลียนแบบอย่างพระองค์คือ การดำเนินชีวิตในแต่ละวันนั้น เราพยายามกระทำสิ่งต่งๆ เพื่อความดีของผู้อื่นบ้างหรือไม่ ความรักแบบคริสตชนนำเราไปสู่การดำเนินชีวิต เสียสละตนเองเพื่อความดีของบุคคลอื่นๆ หรือไม่