เราทราบดีว่าในช่วงปลายศตวรรษที่แล้ว  (ศต.20) เกิดเหตุการณ์สำคัญๆ  หลายอย่าง ทั้งฝ่ายโลกและพระศาสนจักร มีการเปลี่ยนแปลงมากมายในพระศาสนจักรคาทอลิก โดยพยายามปรับปรุงโครงสร้างการบริหารให้ทันสมัยขึ้น  ปรับปรุงแก้ไขประมวลกฎหมายพระศาสนจักร  ซึ่งประกาศใช้ในปี   ค.ศ. 1983 (The Code of Canon  Low)  แทนฉบับเดิม ในปี ค.ศ. 1917 ตามมาด้วยการประกาศใช้ประมวลกฎหมายแห่งพระศาสนจักรภาคตะวันออก  (Code of Canon Low  of the Eastern  Churches) จากนั้นเพื่อให้สอดคล้องกับจิตตารมณ์ของสภาสังคายนาวาติกันที่  2  ที่สมเด็จพระสันตะปาปา จอห์น  ปอล ที่  2 จึงปฏิรูปการบริหารของศูนย์กลางแห่งพระศาสนจักรคาทอลิก (The Roman curia) โดยประกาศใช้สังฆธรรมนูญชื่อ  "Pastor Bonus "  (นายชุมพาบาลที่ดี)  ส่วนฝ่ายทางโลกนั้น  ก็มีการเปลี่ยนแปลงมากจนยากที่จะตามทัน โดยเฉพาะการสื่อสารแบบซุปเปอร์ไฮเทคโนโลยี  การคมนาคมสิ่งอำนวยความสะดวกในชีวิต  ประจำวัน  ฯลฯ.

เพื่อความสอดคล้องกับสถานการณ์ปัจจุบัน  และการเปลี่ยนแปลงทั้งทางศาสนจักรและทางโลก  สมเด็จพระสันตะปาปา  จอห์น ปอล  ที่ 2  ทรงเล็งเห็นและดำริว่า  วิธีการเลือกประมุขสูงสุดแห่งพระศาสนจักรสมควรที่จะกระทำอย่างเหมาะสมและเข้ากับเหตุการณ์ปัจจุบัน ด้วยเหตุนี้เมื่อวันที่ 22 กุมภาพันธ์ 1996 พระองค์จึงประกาศใช้พระสังฆธรรมนูญชื่อว่า  "นายชุมพาบาลแห่งฝูงชุมพาทั้งมวลของพระเจ้า"  (Universi domenic  Gregis)  ซึ่งประมวลเนื้อหาสาระเกี่ยวกับสิ่งที่ต้องปฏิบัติ  เมื่อตำแหน่งประมุขสูงสุดแห่งพระศาสนจักรคาทอลิกว่างลงไปกับการเลือกตั้งพระสันตะปาปาองค์ใหม่ เพื่อรับตำแหน่งประมุขสูงสุดดังกล่าว  หมายความว่าจากประมวลของพระสังฆธรรมนูญฉบับดังกล่าว  จะต้องนำมาใช้นับตั้งแต่นี้เป็นต้นไป ถ้าหากพระสันตะปาปาสวรรคต และเลือกผู้สืบตำแหน่งบนบัลลังก์แห่งเซนต์ปีเตอร์

หน้าหลัก | ประวัติความเป็นมา | แต่งตั้งพระสันตะปาปา | พระสันตะปาปาเสด็จเยือนประเทศไทย | ประมวลภาพสมเด็จพระสันตะปาปา