นักบุญซิกส์ตุส ที่ 2

     นักบุญ ซิกต์ตุส ที่ 2 เป็นคนในสมัยเดียวกันกับนักบุญ ซีเปรียน แห่งคาร์เทจ ซึ่งได้เป็นมรณสักขีหลังท่านเพียง 1 เดือน และได้เล่าในจดหมายของท่านว่า “พระสันตะปาปาซิกต์ตุสที่ 2 ( 257 - 258 ) และอนุสงฆ์อีก 4 คน ได้ถูกพวกทหารจับไปขณะที่กำลังร่วมถวายบูชามิสซากันอยู่ในสุสานนักบุญคัลลิสตุส พวกท่านได้ถูกฆ่าตายพร้อมกับเพื่อนนักบวชอื่น ๆ ในสุสานนั่นเอง และให้หลังอีกไม่กี่วันอนุสงฆ์อีกองค์หนึ่งที่ยังหลงเหลืออยู่ คือ นักบุญลอเรนซ์ ก็ได้ตายเป็นมรณสักขีด้วย “ ดังนี้ภายในไม่กี่วันพระสันตะปาปาและกลุ่มอนุสงฆ์ทั้งหมดของท่านได้ตายเป็นมรณสักขีกันหมด

นักบุญกาเยตาน พระสงฆ์
องค์อุปถัมภ์ของคนตกงาน

     นักบุญ กาเยตาน เกิดที่ธีเอน (วีเซนซา) และได้เป็นเลขานุการของสมเด็จพระสันตะปาปาจูลิอุสที่ 2

     แม้ว่าจะเป็นพระสงฆ์แล้วก็ตาม เพราะอยากจะเจริญชีวิตที่เคร่งครัดเข้มงวดยิ่งขึ้น จึงได้สมัครเข้าเป็นนักบวชในคณะโอราตอรีโอ เดล ดีวีโน อะมอเร ซึ่งตั้งโดยพวกฆราวาสที่เมืองเยโนวา เมื่อวันที่ 26 ธันวาคม 1497

     นักบุญ กาเยตาน มุ่งมั่นที่จะเสริมสร้าง และปลุกความรักต่อพระผู้เป็นเจ้าและความรักเมตตาต่อบรรดาพี่น้องให้ร้อนแรงและมีชีวิต ชีวายิ่งขึ้นท่านจึงได้สร้างโรงพยาบาลสำหรับคนป่วยที่รักษาไม่หาย ผลงานของท่านได้เป็นแบบอย่างให้นักบุญและผู้ใหญ่ในพระศาสนจักรหลายๆ องค์ได้นำเอาไปปฏิบัติหรือไม่ก็เป็นแรงบันดาลใจให้ท่านเหล่านั้น ได้ร่วมกันปฏิรูปปรับปรุงพระศาสนจักร

     คณะดีวานา ปรอวีเดนซีอา หรือที่เรียกกันทั่วๆ ไปว่าคณะเธอาตีนี ซึ่งนักบุญกาเยตานได้ตั้งขึ้น ได้ตอบสนองความต้องการและความจำเป็นของพระศาสนจักรในเวลานั้น พวกเขาเหล่านี้ได้ใช้ชีวิตร่วมกันเหมือนกับพวกคณะนักบวชฤาษีต่างๆ โดยได้ใช้ชีวิตอย่างยา กจนจริงๆ เหมือนกับพวก “ฤาษีขอทาน” แต่ว่าในเวลาเดียวกันก็ได้ทำงานแพร่ธรรมในหลายรูปแบบด้วยกัน ส่วนชีวิตภายในของพวกเขาเหล่านี้ก็เคร่งครัดมากด้วย

     นักบุญ กาเยตาน เป็นพระสงฆ์ที่มีใจร้อนรนมาก เป็นคนแรกที่ได้พยายามปรับปรุงชีวิตนักบวชที่เมืองเนเปิลส์ ท่านได้ช่วยเหลือพยาบาลคนป่วยที่เป็นโรคติดต่อ และที่สุดท่านก็ได้จบชีวิตลงเพราะทำงานจนหมดกำลัง

คำภาวนาทูลขอและข้อปฏิบัติ

1. ขอให้นักบุญ กาเยตาน ได้ช่วยสอนเราให้รู้จักรื้อฟื้นปรับปรุงการแพร่ธรรมของเรา
2. ให้เรารู้จักวางระเบียบชีวิตภายในของเราอย่างดี
3. ข้าแต่พระจิตเจ้า องค์ความรัก โปรดสอนเราให้รู้จักบรรดาพี่น้องของเราด้วย
4. ขอให้ความรักเมตตาของเราได้เป็นที่ประจักษ์ในการช่วยเหลือผู้อื่น