วันที่    3 เมษายน 2014        มก.8: 34-38

                        ......พระเยซูเจ้าทรงเรียกประชาชนและบรรดาศิษย์เข้ามา ตรัสว่า
                    “ถ้าผู้ใดอยากติดตามเรา ก็ให้เขาเลิกนึกถึงตนเอง ให้แบกไม้กางเขนของตน
                    และติดตามเรา  ผู้ใดใคร่รักษาชีวิตของตนให้รอดพ้น จะต้องสูญเสียชีวิตนั้น
                    แต่ถ้าผู้ใดเสียชีวิตของตนเพราะเรา และเพราะข่าวดี ก็จะรักษาชีวิตได้  
                    มนุษย์จะได้ประโยชน์ใดในการที่จะได้โลกทั้งโลกเป็นกำไร แต่ต้องเสียชีวิต
                    มนุษย์จะให้อะไรเพื่อแลกกับชีวิตที่สูญเสียไป ถ้าผู้ใดอับอายเพราะเรา
                    และเพราะถ้อยคำของเราในยุคของคนไม่ซื่อสัตย์และชั่วช้านี้ บุตรแห่งมนุษย์
                    ก็จะอับอายเพราะเขา เมื่อพระองค์จะเสด็จมาในพระสิริรุ่งโรจน์ของพระบิดา
                    พร้อมกับบรรดาทูตสวรรค์ผู้ศักดิ์สิทธิ์ด้วยเช่นกัน”                

                    ลก. 14: 27

                        .......”ผู้ใดไม่แบกกางเขนของตนและติดตามเรา ผู้นั้นเป็นศิษย์ของเรา
                    ไม่ได้เช่นเดียวกัน”

                    มธ. 5: 13-16;  13: 33

…..”ท่านทั้งหลายเป็นเกลือดองแผ่นดิน ถ้าเกลือจืดไปแล้ว จะเอาอะไรมาทำให้เค็มอีกเล่า เกลือนั้นย่อมไม่มีประโยชน์อะไร นอกจากจะถูกทิ้ง
                    ให้คนเหยียบย่ำ  
                        “ท่านทั้งหลายเป็นแสงสว่างส่องโลก เมืองที่ตั้งอยู่บนภูเขาจะไม่ถูกปิดบัง  ไม่มีใครจุดตะเกียงแล้วเอามาวางไว้ใต้ถัง แต่ย่อมตั้งไว้บนเชิงตะเกียงจะได้ส่องสว่างแก่ทุกคนในบ้าน ในทำนองเดียวกัน แสงสว่างของท่านต้องส่องแสงต่อหน้ามนุษย์ เพื่อคนทั้งหลายจะได้เห็นกิจการดีของท่าน และสรรเสริญ
พระบิดาของท่านผู้สถิตในสวรรค์”
    ......พระองค์ยังตรัสเป็นอุปมาอีกเรื่องหนึ่งว่า  “อาณาจักรสวรรค์ยังเปรียบได้กับเชื้อแป้งที่หญิงคนหนึ่งนำมาเคล้าผสมกับแป้งสามถัง จนแป้งทั้งหมดฟูขึ้น”


ชีวิตที่สบายเกินไป

Monterey เป็นเมืองริมทะเลในรัฐ California  และเป็นเมืองสวรรค์ของนก Pelican ด้วย  ที่เป็นสวรรค์เพราะชาวประมงจะโยนชิ้นส่วนและเครื่องในของปลาให้เป็นอาหารของนก Pelicans  ที่นั่นนก Pelican ทุกตัวอ้วนและขี้เกียจ  เพราะมันไม่ต้องบินหาอาหารตามชายทะเล หรือบินโฉบเหนือน้ำเพื่อจับปลา

แต่หลายๆ ปีต่อมา  ปรากฎว่าชาวบ้านเริ่มรู้จักทานเครื่องในของปลา  ชาวประมงจึงไม่โยนเครื่องใน
ของปลาเป็นอาหารให้กับ Pelicans  เมื่อไม่มีอาหารโยนมาให้ นก Pelicans เหล่านี้ก็เริ่มซูบผอม และหลายตัว
ก็อดอาหารจนตายไป  แต่มันก็ยังไม่รู้จักบินหาอาหาร เพราะมันลืมวิธีการหาปลาจากท้องทะเลแล้ว

เหตุการณ์นี้ยังความกังวลให้แก่หมู่บ้านชาวประมงนี้  ผู้อาวุโสของหมู่บ้านจึงเสนอทางแก้ไข  โดยให้นำนก Pelicans จากเมืองอื่นที่มันออกหาปลาเองตามธรรมชาติจำนวนไม่กี่ตัว  ให้มาอยู่ท่ามกลางฝูงนก Pelicans ที่อยู่สบายเกินไปในเมือง Monterey  เมื่อถึงเวลาหิว นก Pelicans  ที่นำมาจากเมืองอื่น  ก็บินออกสู่ทะเลและหาปลากินเองตามธรรมชาติ  แรกๆ นก Pelicans ของเมือง Monterey ไม่ได้บินตาม  แต่พอนานเข้า นก Pelicans ในเมือง Monterey ที่หิวโหย ก็เริ่มรู้จักบินตาม  เริ่มฝึกโฉบเหนือน้ำ  และเริ่มกลับมารู้จักวิธีการหาปลาเป็นอาหารกินเองได้อีก  ฝูงนก Pelicans แห่ง Monterey จึงพ้นวิกฤติอดอาหารตายได้

เรื่องจริงที่เล่าข้างต้นเกี่ยวกับนก Pelicans ในเมือง Monterey นี้  เปรียบได้กับกลุ่มคริสตชนชุมชนของเรา ณ ที่ใดถ้าหากมีคริสตชนแบบนก Pelicans ในเมือง Monterey มากเกินไป  ก็คงต้องนำนก Pelicans จากเมืองอื่นมาเปลี่ยนวิสัยทัศน์  มาเปลี่ยนวิธีการดำเนินชีวิตเสียกระมัง.......  แต่วิธีที่ดีกว่านั้นก็คือ การให้คริสตชนของชุมชนนั้นสำนึกตระหนักกันเองที่จะตื่นตัว......  และที่ดีที่สุดก็คือ การไม่เป็นแบบ Pelicans ของ Monterey นับแต่เริ่มต้น  นั่นคือสำนึกหน้าที่ และพัฒนาตนเองอย่างต่อเนื่อง สมเป็นคริสตชนแบบผู้ใหญ่ (mature Christians)                
        

ขอขอบคุณ สมาชิกกลุ่มแบ่งปันท่านหนึ่ง ที่ได้กรุณามอบเงินสมทบทุนช่วยสนับสนุนค่าใช้จ่าย
ในการจัดส่งบทแบ่งปันให้แก่เพื่อนๆ สมาชิก
                        
        
ขอขอบคุณในน้ำใจดี และความเมตตาของท่าน
                                  
ขอพระเจ้าโปรดประทานพรให้แก่ท่าน และสมาชิกในครอบครัวของท่านทุกคน