บทอ่านจากจดหมายนักบุญเปาโลอัครสาวกถึงชาวกาลาเทีย      กท 3:1-5
     ชาวกาลาเทียโง่เขลาเอ๋ย ใครสะกดท่านให้มึนงงไปได้ ทั้งๆ ที่ภาพของพระเยซูคริสตเจ้าผู้ทรงถูกตรึงบนไม้กางเขนปรากฏอยู่ต่อหน้าท่านแล้ว ข้าพเจ้าอยากรู้จากท่านเพียงข้อเดียวเท่านั้นว่า ท่านได้รับพระจิตเจ้าเพราะท่านปฏิบัติตามธรรมบัญญัติ หรือเพราะท่านเชื่อการประกาศข่าวดี ท่านโง่เขลาถึงเพียงนี้เทียวหรือ ท่านเริ่มต้นด้วยพระจิตเจ้า แต่บัดนี้ท่านจะมาจบลงด้วยการกระทำตามธรรมชาติอีก ประสบการณ์มากมายที่ท่านได้รับมานั้นไร้ประโยชน์แล้วหรือ ก็ดูเหมือนจะไร้ประโยชน์แล้วจริงๆ พระองค์ผู้ประทานพระจิตเจ้าให้ท่าน และทรงแสดงการอัศจรรย์ต่างๆ ในหมู่ท่านทั้งหลายทรงกระทำเช่นนั้นเพราะท่านปฏิบัติตามธรรมบัญญัติ หรือเพราะท่านยอมเชื่อการประกาศข่าวดี

ลก 1:69-70,71-72,73-76

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญลูกา                                      ลก 11:5-13
      เวลานั้น พระเยซูเจ้าตรัสกับบรรดาศิษย์อีกว่า “สมมติว่าท่านคนหนึ่งมีเพื่อนและไปพบเพื่อนนั้นตอนเที่ยงคืนกล่าวว่า ‘เพื่อนเอ๋ย ให้ฉันขอยืมขนมปังสักสามก้อนเถิด เพราะเพื่อนของฉันเพิ่งเดินทางมาถึงบ้านของฉัน ฉันไม่มีอะไรจะให้เขากิน’ สมมติว่าเพื่อนคนนั้นตอบจากในบ้านว่า ‘อย่ารบกวนฉันเลย ประตูปิดแล้ว ลูกๆ กับฉันก็เข้านอนแล้ว ฉันลุกขึ้นให้สิ่งใดท่านไม่ได้หรอก’ เราบอกท่านทั้งหลายว่า ถ้าคนนั้นไม่ลุกขึ้นให้ขนมปังเพราะเป็นเพื่อนกัน เขาก็จะลุกขึ้นมาให้สิ่งที่เพื่อนต้องการเพราะถูกรบเร้า”
“เราบอกท่านทั้งหลายว่า จงขอเถิด แล้วท่านจะได้รับ จงแสวงหาเถิด แล้วท่านจะพบ จงเคาะประตูเถิด แล้วเขาจะเปิดประตูรับท่าน เพราะคนที่ขอย่อมได้รับ คนที่แสวงหาย่อมพบ คนที่เคาะประตูย่อมมีผู้เปิดประตูให้ ท่านที่เป็นพ่อ ถ้าลูกขอปลา จะให้งูแทนปลาหรือ ถ้าลูกขอไข่ จะให้แมงป่องหรือ แม้แต่ท่านทั้งหลายที่เป็นคนชั่วยังรู้จักให้ของดีๆ แก่ลูก แล้วพระบิดาผู้สถิตในสวรรค์จะไม่ประทานพระจิตเจ้าแก่ผู้ที่ทูลขอพระองค์มากกว่านั้นหรือ”

ข้อคิด
    การสวดภาวนาวอนขอต่อพระเจ้านั้น ดูเหมือนจะเป็นรูปแบบของการภาวนาที่เราใช้มากที่สุด และเมื่อคิดถึงคำมั่นสัญญาของพระเยซูเจ้าที่ว่า “จงขอเถิดและท่านจะได้รับ” จึงเป็นความหวัง คำยึนยันถึงความวางใจในพระเป็นเจ้าที่เรามีในการสวดภาวนาวอนขอ แต่เมื่อพิจารณาดูการวอนขอของเรานั้น ใช่ว่าจะเป็นไปตามที่เราวอนขอเสมอไป ซึ่งในที่จริงแล้ว การสดวภาวนานั้น อาจจะไม่ได้เปลี่ยนแปลงสิ่งภายนอกที่เราต้องการให้เป็นไปดังคาดหมาย และในความเป็นจริงแล้ว การภาวนาวอนขอของเรานั้น ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงภายในจิตใจของเรา ทำให้มีจิตใตกว้างขวางที่จะน้อมรับน้ำพระทัยของพระเจ้าได้มากขึ้น มีความอดทนในความยากลำบาก มีความวางใจในความผิดหวัง และมีความรักต่อน้ำพระทัยของพระเป็นเจ้า มากกว่าน้ำใจของตัวเอง