บทอ่านจากหนังสือปรีชาญาณ                                   ปชญ 2:12,17-20
     เราจะดักซุ่มทำร้ายผู้ชอบธรรม เพราะเขาทำให้เรารำคาญใจ เขาต่อต้านกิจการของเรา เขาตำหนิเราว่าฝ่าฝืนธรรมบัญญัติ กล่าวหาว่าเราไม่ปฏิบัติตามการอบรมที่ได้รับ
     เราจงดูเถิดว่าคำพูดของเขาจะจริงหรือไม่ เราจงพิสูจน์ว่าอะไรจะเกิดขึ้นแก่เขาในวาระสุดท้าย ถ้าผู้ชอบธรรมเป็นบุตรของพระเจ้า พระองค์ก็จะทรงปกป้องเขา และทรงช่วยเขาให้พ้นเงื้อมมือของศัตรู เราจงสาปแช่งและทรมานลองใจเขา ให้รู้ว่าเขาอ่อนโยนเพียงใด และจงทดสอบว่าเขาอดทนเพียงใด เราจงตัดสินลงโทษให้เขาตายอย่างอัปยศ ถ้าเป็นจริงอย่างที่เขาพูด พระเจ้าจะทรงคอยดูแลเขา

บทอ่านจากจดหมายนักบุญยากอบ                                ยก 3:16-4:3
     พี่น้องที่รักยิ่ง ที่ใดมีความอิจฉาริษยาและความทะเยอทะยาน ที่นั่นย่อมมีแต่ความวุ่นวายและความชั่วร้ายนานาชนิด ส่วนปรีชาญาณที่มาจากเบื้องบน ประการแรกเป็นสิ่งบริสุทธิ์ แล้วจึงก่อให้เกิดสันติ เห็นอกเห็นใจ อ่อนน้อม เปี่ยมด้วยความเมตตากรุณา บังเกิดผลอันดีงาม ไม่ลำเอียง ไม่เสแสร้ง ผู้ที่สร้างสันติย่อมเป็นผู้หว่านในสันติ และจะเก็บเกี่ยวผลเป็นความชอบธรรม
การต่อสู้และการทะเลาะวิวาทต่างๆระหว่างท่านทั้งหลายนั้นมาจากที่ใด? มิใช่มาจากกิเลสตัณหาซึ่งต่อสู้อยู่ภายในร่างกายของท่านดอกหรือ? ท่านกระหายอยากได้ แต่ไม่มี จึงฆ่ากัน ท่านอิจฉาอยากได้ แต่ไม่สมหวัง ท่านจึงทะเลาะวิวาทและต่อสู้กัน ท่านไม่มีเพราะไม่ได้วอนขอ ท่านวอนขอ แต่ไม่ได้รับ เพราะท่านวอนขอไม่ถูกต้อง เพื่อนำไปปรนเปรอกิเลสตัณหาของท่าน

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมาระโก                            มก 9:30-37
       เวลานั้น พระเยซูเจ้าเสด็จออกจากที่นั่นพร้อมกับบรรดาศิษย์ผ่านแคว้นกาลิลี พระองค์ไม่ทรงประสงค์จะให้ใครรู้ ทรงสั่งสอนบรรดาศิษย์ และตรัสว่า ‘บุตรแห่งมนุษย์จะถูกมอบในเงื้อมมือของคนทั้งหลาย เขาจะประหารชีวิตพระองค์ แต่เมื่อถูกประหารแล้ว ในวันที่สามพระองค์จะกลับคืนชีพ’ บรรดาศิษย์ไม่เข้าใจพระวาจานี้ แต่ก็ไม่กล้าทูลถามพระองค์
     พระเยซูเจ้าเสด็จมาถึงเมืองคาเปอรนาอุมพร้อมกับบรรดาศิษย์ เมื่อเสด็จเข้าไปในบ้านพระองค์ทรงถามเขาว่า ‘ท่านถกเถียงกันด้วยเรื่องอะไรขณะที่เดินทาง?’ เขาก็นิ่ง เพราะระหว่างทางเขาได้ถกเถียงกันว่า ผู้ใดยิ่งใหญ่กว่ากัน พระองค์จึงประทับนั่ง แล้วทรงเรียกศิษย์ทั้งสิบสองคนเข้ามา ตรัสว่า ‘ถ้าใครอยากเป็นคนที่หนึ่ง ก็ให้ผู้นั่นทำตนเป็นคนสุดท้าย และเป็นผู้รับใช้ของทุกคน’ ครั้นแล้วพระองค์ทรงจูงเด็กเล็กๆคนหนึ่งมายืนท่ามกลางพวกเขา ทรงโอบเด็กนั้นไว้ ตรัสว่า ‘ใครที่ต้อนรับเด็กเล็กๆเช่นนี้ในนามของเรา ก็ต้อนรับเรา และใครที่ต้อนรับเรา ก็มิใช่ต้อนรับเพียงเราเท่านั้น แต่ต้อนรับผู้ที่ทรงส่งเรามาด้วย’

ข้อคิด
     การเสียสละรับใช้คนอื้นนั้น เป็นสิ่งสำคัญที่พระเป็นเจ้าเรียกร้องเราแต่ละคน ได้กระทำใน แต่ละวัน การช้วยเหลือคนยากไร้ ผู้ที่ขาดโอกาสทาง สังคม เป็นสิ่งสำคัญอย่างหนึ่งที่คริตชนทุกคน ครวจะปฎิบัติ เป็น ประจำเพื่อส่งเสริมความเชื่อว่าพระเป็นเจ้า ทรงอยู่เคียงข้างผู้คนที่ขัดสนและยากไร้เสมอ การยกตนข่มคนอื้น ถือเป็นการ ปฎิบัติที่ไม่ส่งเสริมความเชื่อของคริตชน พระเยชูเจ้าเป็นแบบอย่างให้กับเรา ในการ เป็นสุภาพ ต่อ ทุกคน ที่ได้มีความพันธ์กับ พระองค์ การเป็นผู้รับใช้ต้อง มีความซื่อสัตย์ต่อหน้าที่การงานรับผิดชอบหน้าที่ของเรา อย่างดีในแต่ละวัน เพื่อความดีเหล่านี้ จะส่งเสริมความเชื่อของเราแต่ละคนอย่างดี