บทอ่านจากหนังสือประกาศกเศคาริยาห์                         ศคย 2:1-5,10-11ก
     ข้าพเจ้าเงยหน้าขึ้นก็แลเห็นชายคนหนึ่งมีเชือกวัดอยู่ในมือ จึงถามว่า “ท่านจะไปไหน” เขาบอกข้าพเจ้าว่า “จะไปวัดกรุงเยรูซาเล็มดูว่ากว้างเท่าใด ยาวเท่าใด”
     แล้วทูตสวรรค์ที่ได้สนทนากับข้าพเจ้าก็ก้าวออกไป และทูตสวรรค์อีกองค์หนึ่งก็ก้าวออกมาพบกับท่าน และบอกท่านว่า “วิ่งซิ ไปบอกชายหนุ่มคนนั้นว่า ‘จะมีคนมาอาศัยอยู่ในกรุงเยรูซาเล็มอย่างกับในชนบทที่ไม่มีกำแพงล้ม เพราะว่า ประชาชนและสัตว์เลี้ยงในนั้นจะมีมากมาย เพราะว่าเราจะเป็นเหมือนกำแพงเพลิงล้อมเธอไว้’ พระเจ้าตรัส ‘และเราจะเป็นศักดิ์ศรีในเมืองนั้น’”
“ธิดาแห่งศิโยนเอ๋ย จงเปล่งเสียงและโลดเต้นเถิด เพราะนี่แน่ะ เรากำลังมาพำนักอยู่ท่ามกลางเจ้า” พระเจ้าตรัสดังนี้ “ในวันนั้น ประชาชาติมากมายจะมาสมทบกับพระเจ้า และจะเป็นประชากรของเรา และเราจะพำนักอยู่ท่ามกลางเจ้า”

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญลูกา                                 ลก 9:43ข-45
     เวลานั้น ขณะที่ทุกคนกำลังพิศวงในทุกสิ่งที่พระเยซูเจ้าทรงกระทำอยู่นั้น พระองค์ตรัสกับบรรดาศิษย์ว่า “ท่านทั้งหลายจงฟังถ้อยคำเหล่านี้ไว้ให้ดีเถิด บุตรแห่งมนุษย์กำลังจะถูกมอบในเงื้อมมือของคนทั้งหลาย”
แต่บรรดาศิษย์ไม่เข้าใจพระวาจานี้ซึ่งเป็นถ้อยคำที่ถูกปิดบังไว้มิให้เข้าใจความหมาย และเขาทั้งหลายไม่กล้าทูลถามเรื่องนี้

ข้อคิด
     การที่พระเยชูลงมาไถ่บาปและยอมตายเพื่อเรานั้น ถือเป็นหัวใจ ของ การเริ่มต้นของแผนการความรอด ที่พระเป็นเจ้าได้วางไว้ การที่พระเยชูเจ้าได้บอกกับบรรดาศิษย์ว่าพระองศ์จะถูกมอบให้กับมุษย์นั้น ก็เหมือนกับเราแต่ละคนที่ต้องมีโอกาสเผชิญหน้ากับความเป็นจริง แม้หลายต่อหลายครั้ง เรากลัว ความจริงที่อยู่ต่อ หน้า แต่เราก็ต้องเผชิญและยอมรับให้ได้ เหมือนกับที่พระเยชูทรงมอบชีวิตให้กับมนุษย์เพื่อที่ว่าแผนการณ์ของพรเป็นเจ้าจะสำเร็จลุลวงไป