บทอ่านจากหนังสือกิจการอัครสาวก                              กจ 13:13-25
     เปาโลและเพื่อนร่วมทางแล่นเรือจากเมืองปาโฟสถึงเมืองเปอร์กาในแคว้นปัมฟีเลีย ที่นี่ยอห์นแยกจากเขากลับไปกรุงเยรูซาเล็ม ส่วนคนอื่น ๆ เดินทางจากเมืองเปอร์กาต่อไปถึงเมืองอันทิโอกในแคว้นปิสีเดีย ครั้นถึงวันสับบาโตเขาเข้าไปนั่งในศาลาธรรม เมื่ออ่าน ธรรมบัญญัติและหนังสือประกาศกแล้ว บรรดาหัวหน้าศาลาธรรมก็ส่งคนไปเชิญเปาโลและบารนาบัสพูดว่า “พี่น้อง ถ้าท่านมีถ้อยคำเตือนใจประชาชน ก็จงพูดเถิด”
     เปาโลยืนขึ้น โบกมือ ให้คนทั้งหลายเงียบแล้วพูดว่า ชาวอิสราเอล และท่านทั้งหลายผู้ยำเกรงพระเจ้า จงฟังข้าพเจ้าเถิด พระเจ้าของประชาชนอิสราเอลนี้ทรงเลือกบรรพบุรุษของเรา และทรงยกย่องประชาชนขณะที่ยังอยู่ในแผ่นดินอียิปต์ พระองค์ทรงสำแดงพระอานุภาพยิ่งใหญ่นำเขาออกจากแผ่นดินนั้น และเอาพระทัยใส่ดูแลเขาในถิ่นทุรกันดารเป็นเวลาประมาณสี่สิบปี แล้วพระองค์ทรงทำลายชนชาติเจ็ดชาติในแผ่นดินคานาอันและประทานแผ่นดินนั้นให้เขาเป็นมรดก เหตุการณ์ทั้งหมดนี้เกิดขึ้นในระยะเวลาประมาณสี่ร้อยห้าสิบปี
     หลังจากนั้น พระเจ้าประทานผู้วินิจฉัยให้ปกครองเขา จนถึงประกาศกซามูเอล เมื่อประชาชนขอให้มีกษัตริย์ พระองค์ก็ประทานซาอูลบุตรของคิช จากตระกูลเบนยามิน ให้เป็นกษัตริย์ปกครองอยู่เป็นเวลาสี่สิบปี เมื่อทรงปลดกษัตริย์ซาอูลจากตำแหน่งแล้ว ก็ทรงแต่งตั้งดาวิดให้เป็นกษัตริย์ปกครองประชากรอิสราเอล ดังที่มีคำยืนยันในพระคัมภีร์ว่า “เราพบดาวิดบุตรของเจสซี เขาเป็นคนที่เราพอใจ เขาจะทำตามความประสงค์ของเราทุกประการ” จากเชื้อสายของกษัตริย์ดาวิดนี้ พระเจ้าประทานพระเยซูเจ้าเป็นผู้ช่วยอิสราเอลให้รอดพ้นตามพระสัญญา ยอห์นเตรียมรับเสด็จพระองค์ ประกาศพิธีล้างให้ประชาชนอิสราเอลทั้งปวงกลับใจ ขณะที่ยอห์นกำลังทำภารกิจของตนให้สำเร็จไป เขากล่าวว่า “ข้าพเจ้ามิได้เป็นอย่างที่ท่านทั้งหลายคิด แต่บัดนี้ มีผู้หนึ่งกำลังมาภายหลังข้าพเจ้า ซึ่งข้าพเจ้าไม่สมควรแม้แต่จะแก้สายรัดรองเท้าของเขา”

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญยอห์น                                   ยน 13:16-20
     เมื่อพระเยซูเจ้าทรงล้างเท้าบรรดาอัครสาวกแล้ว พระองค์ตรัสกับพวกเขาว่า “เราบอกความจริงแก่ท่านทั้งหลายว่า ผู้รับใช้ย่อมไม่เป็นใหญ่กว่านายของตน ผู้ถูกส่งไปย่อมไม่เป็นใหญ่กว่าผู้ที่ส่งเขาไป บัดนี้ ท่านรู้เรื่องนี้แล้ว ถ้าท่านปฏิบัติตาม ท่านย่อมเป็นสุข เราไม่พูดเช่นนี้เพื่อท่านทุกคน เรารู้จักผู้ที่เราเลือกไว้แล้ว แต่พระคัมภีร์จะต้องเป็นความจริง ที่ว่า ‘ผู้ที่กินปังของเรา ได้ยกส้นเท้าใส่เรา’ เราบอกท่านทั้งหลายตั้งแต่บัดนี้ ก่อนที่เรื่องนี้จะเกิดขึ้น เพื่อว่าเมื่อเรื่องนี้เกิดขึ้นแล้ว ท่านจะได้เชื่อว่าเราเป็น เราบอกความจริงกับท่านทั้งหลายว่า ใครรับผู้ที่เราส่งไป ก็รับเรา ใครรับเรา ก็รับพระองค์ผู้ทรงส่งเรามา”

ข้อคิด

     พระวาจาของพระอาจารย์ในวันนี้เกิดขึ้นหลังจากที่พระองค์ทรงล้างเท้าให้บรรดาอัครสาวกแล้ว คำว่า ผู้รับใช้ย่อมไม่เป็นใหญ่กว่านาย..เป็นคำสอนที่พระองค์มอบให้บุคคลากรทางพระศาสนจักรทุกคน จิตตารมณ์ศิษย์พระคริสต์คือการเป็นผู้รับใช้ ไม่ว่าเขาจะทำหน้าที่อะไรในอาณาจักรพระเจ้าบนโลกนี้ เริ่มตั้งแต่พระสันตะปาปาเรื่อยลงมาถึงคริสตชนธรรมดาคนหนึ่ง หากเขาเพียงตระหนักในคำพูดของพระอาจารย์เรื่องการเป็นผู้รับใช้ เขาก็จะมีชีวิตที่ไม่ยึดติดกับสิ่งไม่จีรังใดๆ ...ฉันคือผู้รับใช้ของพระเจ้า ขอให้ฉันได้ทำหน้าที่นี้ฉันก็พอใจแล้ว อะไรอื่นไม่สำคัญ ยศ ตำแหน่ง ทรัพย์สิน เงินตรา เหล่านี้ไม่ใช่เป้าหมายชีวิตฉัน ชีวิตที่พระอาจารย์เจ้าบอกฉันให้แสวงหาคือการเป็นผู้รับใช้ที่รู้หน้าที่และเจียมตัวต่างหาก