บทอ่านจากหนังสือประกาศกอาโมส อมส 8:4-6,9-12
ท่านทั้งหลายที่เหยียบย่ำคนขัดสน และทำลายคนยากจนของแผ่นดินจงฟังถ้อยคำนี้เถิดท่านพูดว่า “เมื่อไรวันต้นเดือนจะผ่านไปเราจะได้ขายข้าวเมื่อไรวันสับบาโตจะพ้นไปเราจะได้นำข้าวสาลีออกขายเราจะทำถังตวงข้าวให้เล็กลงทำให้ตุ้มเชเขลใหญ่ขึ้นใช้ตาชั่งโกงน้ำหนักเราจะได้ใช้เงินซื้อคนจนและใช้รองเท้าสานคู่หนึ่งซื้อคนขัดสนเราจะขายแม้กากข้าวสาลี”
“วันนั้น องค์พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้าตรัสเราจะทำให้ดวงอาทิตย์ตกในเวลาเที่ยงวันทำให้แผ่นดินมืดแม้ในเวลากลางวันเราจะเปลี่ยนเทศกาลฉลองของท่านให้เป็นการไว้ทุกข์เปลี่ยนบทเพลงทั้งหมดของท่านเป็นการคร่ำครวญเราจะให้ทุกคนสวมผ้ากระสอบที่สะเอวให้ทุกคนโกนศีรษะจนโล้นเราจะทำให้เป็นเหมือนการไว้ทุกข์บุตรชายคนเดียวและวาระสุดท้ายจะเหมือนวันที่ขมขื่น
“ดูซิ วันเวลาจะมาถึง องค์พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้าตรัสเมื่อเราจะส่งทุพภิกขภัยมาในแผ่นดินไม่ใช่การหิวอาหารหรือการกระหายน้ำแต่จะส่งความปรารถนาจะฟังพระวาจาขององค์พระผู้เป็นเจ้าเขาทั้งหลายจะเดินทางระเหระหนจากทะเลนี้ไปทะเลโน้นจะเร่ร่อนจากทิศเหนือไปทิศตะวันออกเพื่อแสวงหาพระวาจาขององค์พระผู้เป็นเจ้าแต่เขาจะหาไม่พบ”
บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมัทธิว มธ 9:9-13
เวลานั้น ขณะที่พระเยซูเจ้าทรงดำเนินไปจากที่นั่นทรงเห็นชายคนหนึ่งชื่อมัทธิวกำลังนั่งอยู่ที่ด่านภาษีจึงตรัสสั่งเขาว่า “จงตามเรามาเถิด” เขาก็ลุกขึ้นตามพระองค์ไป
ขณะที่พระเยซูเจ้าทรงร่วมโต๊ะเสวยพระกระยาหารที่บ้านของมัทธิวคนเก็บภาษีและคนบาปหลายคนมาร่วมโต๊ะกับพระองค์และบรรดาศิษย์เมื่อเห็นดังนี้ชาวฟาริสีจึงถามศิษย์ของพระองค์ว่า “ทำไมอาจารย์ของท่านจึงกินอาหารร่วมกับคนเก็บภาษีและคนบาปเล่า” พระเยซูเจ้าทรงได้ยินดังนั้นจึงตรัสตอบว่า “คนสบายดีย่อมไม่ต้องการหมอแต่คนเจ็บไข้ต้องการจงไปเรียนรู้ความหมายของพระวาจาที่ว่า ‘เราพอใจความเมตตากรุณามิใช่พอใจเครื่องบูชา’ เพราะเราไม่ได้มาเพื่อเรียกคนชอบธรรมแต่มาเพื่อเรียกคนบาป”
ข้อคิด
พระวรสารในวันนี้สอนความหมายที่แท้จริงของการดำเนินชีวิตคริสตชนตามคำพูดของประกาศกโฮเชยาที่ว่า “เราประสงค์ความเมตตามิใช่เครื่องถวายบูชา” การแสดงออกซึ่งความรักต่อบุคคลรอบข้าง รักพระเจ้าและแสดงความเมตตาต่อบุคคลที่ต้องการการเสียสละเล็กๆ น้อยๆ ที่พวกเราสามารถทำได้เป็นสิ่งที่พระเจ้าทรงพอพระทัยมากกว่าการเครื่องบูชาที่สวยหรู แต่ไม่ได้เผื่อแผ่ไปยังเพื่อนมนุษย์