บทอ่านจากหนังสือประกาศกเยเรมีย์                                   ยรม 2:1-3,7-8,12-13
     องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสกับข้าพเจ้าว่า จงไปประกาศให้ชาวกรุงเยรูซาเล็มได้ยินว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสดังนี้ว่า เรายังระลึกถึงความจงรักภักดีในวัยสาวของท่าน ระลึกถึงความรักเมื่อท่านยังเป็นคู่หมั้น เมื่อท่านติดตามเราในถิ่นทุรกันดาร ในแผ่นดินที่ไม่มีผู้ใดหว่านพืช อิสราเอลถูกแยกไว้เป็นขององค์พระผู้เป็นเจ้า เป็นผลิตผลแรกที่ทรงเก็บเกี่ยว ทุกคนที่กินผลแรกนี้ย่อมมีความผิด เหตุร้ายจะมาถึงเขา องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัส”
     เราได้นำท่านทั้งหลายเข้ามาในแผ่นดินอุดมสมบูรณ์ เพื่อจะได้กินผลผลิตและสิ่งดีๆ แต่เมื่อท่านเข้ามา ท่านทำให้แผ่นดินของเราเป็นมลทิน และทำให้มรดกของเราเป็นสิ่งน่าสะอิดสะเอียน บรรดาสมณะไม่เคยถามว่า “องค์พระผู้เป็นเจ้าทรงอยู่ที่ไหน” ผู้เชี่ยวชาญธรรมบัญญัติไม่รู้จักเรา บรรดาผู้ปกครองก็เป็นกบฏต่อเรา บรรดาประกาศกประกาศวาจาในนามของพระบาอัล และดำเนินตามสิ่งที่ไร้ประโยชน์
     สวรรค์เอ๋ย จงตกตะลึงเพราะเหตุการณ์เช่นนี้ จงสยดสยองและจงตกใจอย่างที่สุดเถิด องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสประชากรของเราได้ทำความชั่วสองประการ เขาได้ละทิ้งเราซึ่งเป็นพุน้ำไหล แล้วไปสกัดหินเป็นที่ขังน้ำสำหรับตน เป็นที่ขังน้ำรั่วซึ่งเก็บน้ำไว้ไม่ได้

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมัทธิว                                    มธ 13:10-17
     เวลานั้น บรรดาศิษย์เข้ามาทูลถามพระเยซูเจ้าว่า “ทำไมพระองค์ตรัสแก่พวกเขาเป็นอุปมา” พระองค์ทรงตอบว่า “พระเจ้าประทานธรรมล้ำลึกเรื่องอาณาจักรสวรรค์ให้ท่านทั้งหลายรู้แต่ไม่ได้ประทานให้แก่ผู้อื่นเพราะผู้ที่มีมากจะได้รับมากขึ้นจนเหลือเฟือส่วนผู้ที่มีน้อยจะถูกริบสิ่งเล็กน้อยที่มีไปด้วยดังนั้นเรากล่าวแก่คนเหล่านี้เป็นอุปมาถึงแม้พวกเขามองดูก็ไม่เห็นแม้ฟัง ก็ไม่ได้ยินและไม่เข้าใจสำหรับคนเหล่านี้คำทำนายของประกาศกอิสยาห์ก็เป็นความจริงที่ว่า
ท่านทั้งหลายจะฟังแล้วฟังเล่าแต่จะไม่เข้าใจ
จะมองแล้วมองเล่าแต่จะไม่เห็น
เพราะจิตใจของประชาชนนี้แข็งกระด้าง
เขาทำหูทวนลมและปิดตา
เพื่อไม่ต้องมองด้วยตาไม่ต้องฟังด้วยหู
จะได้ไม่เข้าใจ
จะได้ไม่ต้องกลับใจเราจะได้ไม่ต้องรักษาเขา
“ส่วนท่านทั้งหลายตาของท่านเป็นสุขที่มองเห็นหูของท่านเป็นสุขที่ได้ฟังเราบอกความจริงแก่ท่านว่าประกาศกและผู้ชอบธรรมจำนวนมากปรารถนาจะเห็นสิ่งที่ท่านได้เห็นอยู่แต่ก็ไม่ได้เห็นปรารถนาจะได้ฟังสิ่งที่ท่านฟังอยู่แต่ก็ไม่ได้ฟัง”

ข้อคิด
     บทอ่านจากหนังสือประกาศกเยเรมีห์ตอนนี้เป็นการเทศน์สอนครั้งแรกของท่าน กล่าวถึงความไม่ซื่อสัตย์ของอิสราเอล ทั้งๆ ที่พระเจ้าทรงรักอิสราเอล (รักเราคริสตชนปัจจุบัน) ก่อนทรงช่วยนำออกจากแดนทาสไปสู่ดินแดนพระสัญญา บรรดาผู้นำทำผิด สมณะไม่กล้าชี้แนะตักเตือนชาวบ้านที่ทำบาป เพราะฉะนั้น ชาวบ้านละทิ้งพระเจ้าไปนับถือพระบาอัล ของคนต่างความเชื่อ ซึ่งเปรียบเหมือน “ที่ขังน้ำรั่ว” ย่อมเกิดความแห้งแล้ง คือ การลงโทษ