เด็กๆจากบ้านเทวา...มาร่วมมิสซา น่ารักเหลือเกิน มีแม่ๆที่มาฟังพ่อเทศน์ มามิสซา แม้แม่ๆไม่ได้เป็นคาทอลิก แต่พ่อมั่นใจ พวากเขาคือเทวดาดูแลเทวดาน้อยๆ ในบ้านเทวา...

ขอบคุณพระเจ้า ผ่านทางซิสเตอร์ที่ดูแล ปลื้มใจในความรักของพวกท่านจริงๆ...

อีกวันที่พ่อมีโอกาสไป "บ้านเทวา" La Casa degli Angeli ที่วัดพระแม่มหาการุณย์ เพราะมีผู้ใหญ่ใจดีฝากให้พ่อนำของขวัญไปให้เทวดาในบ้านเทวา...

พ่อดีใจ ที่พ่อไป แม่ๆ เด็กๆ ดีใจมาก..พ่อนั่งกับพื้นคุยกับเจ้าบาส ตาบอดทั้งสองข้าง และพิการซ้ำซ้อน แต่เรียกตลอดเป็นระยะ "พ่อสมเกียรติ" ทุกคนก็คุยกัน แม่ๆ ก็คุย ซิสเตอร์และอาสาสมัครจากอิตาลีที่กำลังจะกลับไปก็คุยเพื่อร่ำลาเด็กๆ... พ่อเข้าไปอยู่ด้วยสักพัก นั่งกับพื้นคุยกับเด็ก กับคนที่คุยได้ แต่ส่วนใหญ่จะอยู่ในสภาพไม่พูด และคลานแทนเดินเพราะความพิการ...

แต่แล้วขณะที่พ่อคุย เจ้ารอยยิ้มสลายดวงใจ เจ้าคนที่พยายามล้างพัดลม.. ยิ้มอย่างเดียว เดินไม่ค่อยได้ คลานแข็งแรง อายุ 13 แต่ไม่โตแล้ว เพราะสมองด้านหลังคอ ผ่าตัดไปสามครั้ง ต่อกระตุ้นการเติบโตไม่มีแล้ว แต่แขนแข็งแรงมาก พูดไม่ได้ ได้แต่ยิ้ม และมองด้วยดวงตาสง่าในความรัก ขณะที่พวกเรานั่งคุยกัน เจ้าคนนี้ ค่อยๆคลานผ่านผู้คนเข้ามาหาพ่อ ในมือถือถุงขนมปังชิ้นหนึ่ง บนถุงมีสติ๊กเกอร์หัวใจสองดวงติดอยู่ เขาคลานมาช้าๆ เข้ามาหาพ่อ คนช่วยเข้าให้พยุงตัวสูงขึ้น เขาเอาขนมปังมาส่งให้พ่อพร้อมร้อยยิ้ม และยืดตัวขึ้นกอดพ่อแน่น จนรู้ว่าแขนของเขาใช้จนแข็งแรงมาก เฟิร์มมาก และจิตใจเขาน่ารักเหลือเกิน แม้สมองจะอยู่ไม่ครบก็ตามที...ยิ้ม ส่งขนมให้..และก็คลานออกไป

พ่อกลับมาไตร่ตรอง... พ่อเอง สมองน่าจะเยอะหรือเกินๆ ก็ไม่ทราบ...เพราะหัวโตมาแต่เด็ก แต่เอ...หัวใจของพ่อ ดวงใจของพ่อ ครบสมประกอบไหมหนอ...

ขอบคุณเจ้าหนุ่มน้อย ที่ทำให้ใจพ่อได้รับการหลอมละหลายเพื่อหล่อหลอมใหม่ได้