พระวรสารวันนี้เล่าว่า ระหว่างรับประทานอาหารค่ำครั้งสุดท้าย “พระเยซูเจ้าทรงหยิบขนมปัง ตรัสถวายพระพร ทรงบิขนมปัง ประทานให้เขาเหล่านั้น ตรัสว่า ‘จงรับเถิด นี่เป็นกายของเรา’ แล้วพระองค์ทรงหยิบถ้วย ตรัสขอบพระคุณ ประทานให้เขาและทุกคนดื่มจากถ้วยนั้น พระองค์ตรัสกับเขาว่า ‘นี่เป็นโลหิตของเรา โลหิตแห่งพันธสัญญาที่หลั่งออกเพื่อคนจำนวนมาก’”

        นี่คือพินัยกรรมของพระเยซูเจ้าซึ่งมีสาระสำคัญ 2 ประการด้วยกัน ประการแรกก็คือ พระองค์ต้องการจะมอบพระกายของพระองค์ซึ่งอยู่ในรูปของแผ่นปังให้เป็นอาหารแก่เรา และประการที่สองก็คือ พระองค์ต้องการจะมอบพระโลหิตของพระองค์ซึ่งอยู่ในรูปของเหล้าองุ่นให้เป็นพันธสัญญาใหม่กับเรา

        พินัยกรรม 2 ประการนี่แหละ คือที่มาและวัตถุประสงค์ของศีลมหาสนิท ซึ่งแม้ภายนอกจะดูเป็นแผ่นปัง แต่เมื่อพระเยซูเจ้าตรัสว่า “นี่เป็นกายของเรา” พระองค์ทรงเปลี่ยนแผ่นปังให้เป็นพระกายของพระองค์ และเป็นดุจดังลูกแกะปัสกาที่ชาวยิวเคยกินเนื้อและใช้เลือดทาวงกบประตูในอดีตเพื่อให้รอดพ้นจากความตาย ศีลมหาสนิทซึ่งเป็นพระกายของพระเยซูเจ้า จึงเป็นแหล่งเดียวที่ทำให้เรารอดพ้นจากความตายนิรันดรได้

       ส่วนพินัยกรรมประการที่สองก็คือ พระองค์ต้องการมอบโลหิตของพระองค์ให้เป็น “โลหิตแห่งพันธสัญญาใหม่” กับเรา

       “พันธสัญญา” คือสาระสำคัญของศาสนายิว พระเจ้าทรงทำพันธสัญญากับชาวยิวดังที่เราได้ฟังในบทอ่านที่หนึ่ง โดยโมเสสบอกให้ชาวยิวรู้พระวาจาทุกคำและข้อกำหนดทั้งหมดของพระยาห์เวห์ จากนั้นชาวยิวต่างตอบเป็นเสียงเดียวกันว่า “พวกเราจะปฏิบัติตามพระวาจาทุกคำที่พระยาห์เวห์ตรัสกับเรา” และเพื่อให้พันธสัญญานี้มีผลบังคับใช้ โมเสสนำเลือดโคมาประพรมประชาชนพูดว่า “นี่คือโลหิตแห่งพันธสัญญาที่พระยาห์เวห์ทรงกระทำกับท่าน”

        โลหิตจึงเป็นองค์ประกอบสำคัญของพันธสัญญา !

        แต่ใน “พันธสัญญาใหม่” พระเยซูเจ้ามิได้ใช้เลือดแพะ เลือดแกะ หรือเลือดโค ประพรมประชาชนเหมือนอย่างโมเสส หรือถวายลูกแกะเป็นเครื่องบูชาเหมือนชาวยิวในอดีต แต่ทรงใช้ชีวิตของพระองค์เอง ทั้งพระกายและพระโลหิต เป็นเครื่องบูชาแด่พระเจ้า พระองค์จึงเป็นทั้งผู้ถวายบูชาและในเวลาเดียวกันก็เป็นเครื่องบูชาด้วย

        ในพันธสัญญาใหม่นี้ พระเยซูเจ้าทรงเป็นผู้กระทำทุกสิ่งเพื่อเรา พระองค์ทรงยอมตายแทนเรา พระองค์ทรงเป็นผู้ประทานความรอดพ้นแก่เรา พระองค์ทรงมอบพระวรกายและพระโลหิตของพระองค์เองให้แก่เรา

        ทั้งหมดนี้เกิดจาก “ความรัก” ความรักที่ทำให้พระองค์ยอมพลีได้แม้กระทั้งชีวิตของพระองค์เอง !!!

        ยิ่งไปกว่านั้น พระองค์ยังทรงเชิญชวนเราให้เข้ามารับความรักและผลบุญอันเกิดจากการถวายบูชาของพระองค์ พระองค์ตรัสว่า “จง​ทำ​การ​นี้​เพื่อ​ระลึก​ถึง​เรา​เถิด” (1 คร 11:25)

        และเราก็ทำตามที่พระองค์ทรงบัญชา โดยระลึกถึงการถวายบูชาของพระองค์ในพิธีมิสซา หรือจะให้ถูกต้องกว่าก็ต้องเรียกว่า “พิธีบูชาขอบพระคุณ”

        ในเมื่อพระองค์ทรงรักเราถึงเพียงนี้ หน้าที่ของฝ่ายเราก็คือ รักตอบพระองค์ และ เข้ามารับ ผลประโยชน์จากบูชาของพระองค์ โดยการร่วมพิธีบูชาขอบพระคุณและรับศีลมหาสนิท เพื่อเราจะได้มีส่วนในผลบุญจากการถวายบูชาของพระองค์ และในเวลาเดียวกันก็เพื่อขอบพระคุณพระองค์สำหรับความรักใหญ่หลวงที่ทรงมอบแก่เรา ทั้งๆ ที่เรายังเป็นคนบาปอยู่

        จดหมายถึงชาวฮีบรูในบทอ่านที่สองวันนี้เตือนให้เราระลึกถึงความสำคัญของพิธีบูชาขอบพระคุณและศีลมหาสนิทว่า “ถ้าการประพรมบุคคลที่มีมลทินด้วยเลือดแพะ เลือดลูกโค ยังทำให้บุคคลนั้นบริสุทธิ์ร่วมศาสนพิธีได้ พระโลหิตของพระเยซูเจ้าย่อมทำได้มากกว่านั้น”

        ให้เราวอนขอพระเยซูเจ้าโปรดทวีความเชื่อในศีลมหาสนิทแก่เรา ให้เราสามารถมองเห็นพระกายและพระโลหิตของพระองค์ภายใต้รูปปรากฏของปังและเหล้าองุ่น เพื่อเราจะได้เข้ามารับศีลมหาสนิทบ่อยๆ จะได้รับพระหรรษทานเปลี่ยนแปลงชีวิตให้ละม้ายคล้ายพระองค์ยิ่งขึ้น และสมจะได้รับความรอดพ้นตลอดนิรันดร