มีเด็กคนหนึ่งเรียนอยู่ในโรงเรียนรัฐบาล ผลการเรียนไม่สู้ดีนัก พ่อแม่จึงส่งเขาไปเรียนในโรงเรียนคาทอลิกเผื่อว่าเขาจะตั้งใจเรียนมากขึ้น ปรากฏว่าได้ผล เด็กคนนี้เลิกดูทีวี เลิกเล่นเกมส์คอมพิวเตอร์ เอาแต่เรียนอย่างเดียว สิ้นปีการศึกษาเขาสอบได้ที่หนึ่ง พ่อแม่แปลกใจมากถามเขาว่า “เกิดอะไรขึ้นหรือลูก?” เด็กตอบว่า “วันแรกที่ลูกไปโรงเรียน ลูกเห็นชายคนหนึ่งห้อยอยู่ที่ไม้กางเขน ลูกรู้ทันทีว่าที่โรงเรียนนี้ลูกจะทำอะไรเล่นๆ ไม่ได้อีกแล้ว”
พี่น้องครับ ภาพของพระเยซูเจ้าถูกตรึงกางเขนอาจจะช่วยกระตุ้นเด็กคนนี้ให้ประสบความสำเร็จในการเรียนได้ แต่พูดตามตรง การถูกตรึงกางเขนนั้นบ่งบอกถึงความทรมาน ความล้มเหลว และความผิดหวังในบั้นปลายชีวิตของพระเยซูเจ้า เมื่อพระองค์ร้องบนไม้กางเขนว่า “ข้าแต่พระเจ้า ข้าแต่พระเจ้า ทำไมพระองค์จึงทรงทอดทิ้งข้าพเจ้าเล่า” (มก 15:34) พระเจ้าก็ไม่ได้ช่วยพระองค์ให้ลงมาจากกางเขน และเมื่อพระองค์ร้องว่า “เอลี เอลี” (มธ 27:46) ประชาชนก็รอดูว่าประกาศกเอลียาห์จะมาช่วยพระองค์ไหม แล้วก็ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ซ้ำร้ายพระองค์ยังถูกโจรที่ไม่มีต้นทุนทางสังคมเลยมาพูดจาดูหมิ่นเยาะเย้ยพร้อมกับท้าทายพระองค์อีกว่า “แกเป็นพระคริสต์ไม่ใช่หรือ จงช่วยตนเองและช่วยเราให้รอดพ้นด้วยซิ” (ลก 23:39)
     พี่น้องครับ ตามมาตรฐานของมนุษย์ ไม่ว่าจะมองมุมไหน การตรึงกางเขนคือบั้นปลายชีวิตที่น่าผิดหวังของพระเยซูเจ้า ผู้ซึ่งวันนี้ เราประกาศด้วยความยินดีว่าพระองค์คือกษัตริย์ของชาวเรา
กระนั้นก็ตาม ถึงจะเป็นบั้นปลายชีวิตที่น่าผิดหวัง แต่พี่น้องจำได้ไหม พระเยซูเจ้าตรัสต่อหน้าปีลาตว่า “อาณาจักรของเราไม่ได้เป็นของโลกนี้” (ยน 18:26) ความหมายของพระองค์ก็คือ อาณาจักรของพระองค์ไม่เพียงไม่ได้ตั้งอยู่ในโลกใบนี้เท่านั้น แต่มาตรฐานในอาณาจักรของพระองค์ก็ไม่ใช่มาตรฐานของโลกนี้ด้วยเช่นกัน
     หนึ่งในกลุ่มคนแรกๆ ที่เข้าใจและซึมซับความหมายและมาตรฐานในพระอาณาจักรของพระองค์ได้อย่างดีก็คือโจรที่กลับใจบนไม้กางเขนที่เราได้ฟังในพระวรสารวันนี้ ทั้งๆ ที่เขากำลังเจ็บปวดจนหายใจไม่ออกและใกล้จะตาย เขายังหันมาพูดกับพระเยซูเจ้าว่า “ข้าแต่พระเยซู โปรดระลึกถึงข้าพเจ้าด้วย เมื่อพระองค์จะเสด็จสู่พระอาณาจักรของพระองค์” (ลก 23:42) เขารู้ดีว่าความสำเร็จในพระอาณาจักรของพระเจ้านั้นวัดกันด้วยมาตรฐานคนละแบบ เขารู้ดีด้วยว่าเพื่อจะเข้าสู่พระอาณาจักรของพระเจ้า เราจำเป็นต้องได้รับการช่วยให้รอดพ้น ไม่ใช่โดยการลงจากไม้กางเขน แต่โดยการอยู่บนไม้กางเขน
น่าเสียดายที่หลายครั้ง เราซึ่งเป็นศิษย์ติดตามพระเยซูเจ้าผู้ถูกตรึงกางเขน กลับทำผิดพลาดเหมือนโจรที่ไม่ยอมกลับใจ คือต้องการขอพระองค์ช่วยเราให้ลงจากไม้กางเขน
พี่น้องครับ วันนี้เราสมโภชพระเยซูเจ้ากษัตริย์แห่งสากลจักรวาล บางคนอาจสงสัยว่า ในเมื่อพระองค์เป็นกษัตริย์แห่งสากลจักรวาล ทำไมพระองค์จึงยอมให้มีอาณาจักรแห่งความมืด มีปีศาจ และมีอำนาจชั่วร้ายอยู่ในโลกนี้อีกล่ะ?
     ใช่ เป็นความจริงว่าพระเจ้าไม่ได้กำจัดปีศาจรวมทั้งเทวดาที่ตกจากสวรรค์ให้หมดสิ้นไป เพราะพระเจ้าทรงทราบดีว่าพวกปีศาจและอำนาจชั่วร้ายของมันไม่มีทางเอาชนะพระองค์ได้ อีกทั้งพระเยซูเจ้าผู้ทรงเป็นกษัตริย์ของชาวเราก็ทรงมีอำนาจเหนือทุกสิ่ง บทอ่านที่สองโดยนักบุญเปาโลวันนี้ให้เหตุผลไว้หลายข้อว่าทำไมเราจึงเชื่อมั่นในฤทธิ์อำนาจของพระเยซูเจ้าได้อย่างเต็มเปี่ยม
ประการแรก เพราะพระองค์ “ทรงเป็นภาพลักษณ์ของพระเจ้าที่เรามองไม่เห็น” (1:15) นั่นคือพระเยซูเจ้าทรงเป็นพระเจ้าที่เรามองเห็นได้ เท่านี้ยังไม่พอ “พระเจ้ายังพอพระทัยให้ความบริบูรณ์ทั้งปวงอยู่ในพระองค์” อีกด้วย (1:19)
     ประการที่สอง เพราะพระเยซูเจ้าคือพระผู้สร้างร่วมกับพระบิดาเจ้า นักบุญเปาโลบอกว่า “สรรพสิ่งทั้งในสวรรค์และบนแผ่นดิน ทั้งที่แลเห็นได้และไม่อาจแลเห็นได้ เทพนิกรบัลลังก์ เทพนิกรนาย เทพนิกรเจ้า และเทพนิกรอำนาจ ล้วนถูกสร้างโดยพระองค์ทั้งสิ้น ทุกสิ่งถูกเนรมิตขึ้นโดยพระองค์” (1:16ก) ดังนั้นจึงไม่มีอำนาจอื่นใดจะมาเทียบเคียงกับพระองค์ผู้ทรงเป็นพระผู้สร้างได้เลย
ประการที่สาม ทุกสิ่งไม่เพียงถูกเนรมิตขึ้นโดยพระเยซูเจ้าผู้ทรงเป็นกษัตริย์เท่านั้น แต่นักบุญเปาโลบอกว่าทุกสิ่งยังถูกเนรมิตขึ้นมาเพื่อพระองค์อีกด้วย (1:16ข) และเรามาร่วมใจกันสมโภชวันนี้ก็เพื่อน้อมรับว่าเราเป็นพสกนิกรของพระองค์
     ประการสุดท้าย ไม่ว่าจะเป็นอำนาจชั่วร้าย หรือตัวเราเองซึ่งเป็นคนบาป เราก็สามารถคืนดีกับพระเจ้าได้โดยผ่านทางพระเยซูเจ้าผู้ทรงเป็นกษัตริย์ของชาวเรานี่เอง นักบุญเปาโลบอกว่า “สรรพสิ่งคืนดีกับพระเจ้าโดยทางพระองค์ พระคริสตเจ้าโปรดให้ทุกสิ่งมีสันติ ด้วยพระโลหิตที่ทรงหลั่งบนไม้กางเขนของพระองค์ ทั้งสิ่งที่อยู่บนแผ่นดินและสิ่งที่อยู่ในสวรรค์” (1:20)
     พี่น้องครับ ในเมื่อพระเยซูเจ้ากษัตริย์ของชาวเรา ทรงเป็นทุกสิ่งสำหรับเราทุกคนเช่นนี้ โอกาสสมโภชวันนี้ จึงขอให้เรามีความเชื่อมั่น มีความหวัง และมีความวางใจที่จะแบกกางเขนของเราติดตามพระองค์ เพราะนี่คือมาตรฐาน นี่คือหนทางที่กษัตริย์ของชาวเราทรงเลือกใช้ และพระองค์ทรงประสบชัยชนะเหนือทุกสิ่งมาแล้ว !