บทอ่านจากหนังสือประกาศกอิสยาห์                              อสย 42:1-7
     องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสว่า “นี่คือผู้รับใช้ของเรา ซึ่งเราเชิดชู เราเลือกเขาเพราะเราพอใจเขา เราให้จิตของเราแก่เขา เขาจะนำความยุติธรรมไปให้แก่นานาชาติ เขาจะไม่ร้องตะโกนหรือเปล่งเสียงดัง จะไม่ทำให้ใครได้ยินเสียงของเขาตามถนน ไม้อ้อที่ช้ำแล้ว เขาจะไม่หัก และไส้ตะเกียงที่ริบหรี่อยู่ เขาจะไม่ดับ เขาจะประกาศความยุติธรรมด้วยความสัตย์จริง เขาจะไม่หมดหวังหรือท้อใจ จนกว่าจะได้สถาปนาความยุติธรรมไว้บนแผ่นดิน ดินแดนชายทะเลจะรอคอยคำสอนของเขา”
     องค์พระผู้เป็นเจ้าพระเจ้าผู้ทรงสร้างท้องฟ้ากว้างใหญ่ ทรงคลี่แผ่นดินและทุกสิ่งที่เกิดจากที่นั่น ประทานชีวิตแก่ประชากรบนแผ่นดิน และประทานลมหายใจแก่ผู้ที่ดำเนินอยู่ที่นั่น ตรัสว่า“เราคือองค์พระผู้เป็นเจ้า เราเรียกท่านมาด้วยความชอบธรรม เราจับมือของท่านและรักษาท่านไว้ เราให้ท่านเป็นพันธสัญญาของประชากร และเป็นแสงสว่างส่องนานาชาติ เพื่อเปิดตาคนตาบอด ปลดปล่อยผู้ถูกจองจำจากคุก ปลดปล่อยผู้ที่อยู่ในความมืดจากที่คุมขัง”

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญยอห์น                                ยน 12:1-11
     หกวันก่อนฉลองปัสกา พระเยซูเจ้าเสด็จไปที่หมู่บ้านเบธานี ตำบลที่อยู่ของลาซารัสที่พระองค์ทรงทำให้กลับคืนชีพจากบรรดาผู้ตาย ผู้คนที่นั่นจัดงานเลี้ยงเป็นเกียรติแด่พระองค์ มารธาคอยรับใช้ ขณะที่ลาซารัสเป็นคนหนึ่งที่ร่วมโต๊ะกับพระองค์ด้วย มารีย์ใช้น้ำมันหอมสมุนไพรบริสุทธิ์ราคาแพงหนักประมาณครึ่งชั่งชโลมพระบาทพระเยซูเจ้า และใช้ผมเช็ดพระบาท กลิ่นน้ำมันหอมอบอวลไปทั่วบ้าน ยูดาสอิสคาริโอท ศิษย์คนหนึ่งที่จะทรยศต่อพระองค์พูดว่า “ทำไมไม่เอาน้ำมันหอมนี้ไปขายราคาสามร้อยเหรียญ แล้วนำเงินไปแจกให้คนยากจน” ที่เขาพูดเช่นนี้มิใช่เพราะเขาห่วงใยคนยากจน แต่เพราะเขาเป็นขโมย เขาเป็นผู้ถือถุงเงินและยักยอกเงินในถุงนั้น พระเยซูเจ้าจึงตรัสว่า “ช่างเถิด ปล่อยให้นางเก็บน้ำมันหอมนี้ไว้สำหรับวันฝังศพของเรา คนยากจนนั้นอยู่กับท่านทั้งหลายเสมอ แต่เราจะไม่อยู่กับท่านตลอดไป”
     ชาวยิวจำนวนมากรู้ว่าพระองค์ประทับอยู่ที่นั่น จึงมา มิใช่เพียงเพื่อเฝ้าพระเยซูเจ้า แต่เพื่อมาดูลาซารัส ซึ่งพระองค์ได้ทรงทำให้กลับคืนชีพจากบรรดาผู้ตาย บรรดาหัวหน้าสมณะจึงตกลงกันจะฆ่าลาซารัสด้วย เพราะลาซารัสทำให้ชาวยิวจำนวนมากไปเฝ้าพระเยซูเจ้าและเชื่อในพระองค์

ข้อคิด
     ทุกคนในงานต่างก็หมกมุ่นสนุกสนานอยู่กับการกินการดื่ม ในงานเลี้ยงฉลองการกลับคืนชีพจากบรรดาผู้ตายของลาซารัส ไม่มีใครให้ความสำคัญต่อการประทับอยู่ของพระเยซูเช้า แม้แต่ยูดาอัสคาริโอทศิษย์ที่พระองค์ทรงเลือกมากับมือ ก็ปล่อยให้เงินทำตัวเองสับสน ทำให้ตัวเองตกต่ำ ให้ความสำคัญกับเงินมากกว่าพระอาจารย์ มีแต่มารีย์เท่านั้นให้ความสำคัญต่อพระเยซูเจ้า เธอนำน้ำหอมมาชโลมพระบาท พระวรสารเตือนใจเราให้ก้าวจากการบริโภคสู่ความใจกว้าง มองเห็นความความสำคัญ ความต้องการของผู้อื่น และเห็นพระเยซูเจ้าเป็น “พระอาจารย์” เสมอ