บทอ่านจากหนังสือประกาศกอิสยาห์                                อสย 55:10-11
     พระเจ้าตรัสว่า “สวรรค์อยู่สูงกว่าแผ่นดินฉันใด ทางของเราก็อยู่สูงกว่าทางของท่าน และความคิดของเราก็อยู่เหนือความคิดของท่านฉันนั้น ฝนและหิมะลงมาจากท้องฟ้า และไม่กลับไปที่นั่นถ้าไม่ได้รดแผ่นดิน ทำให้แผ่นดินอุดม ทำให้พืชงอกขึ้น เพื่อให้ผู้หว่านมีเมล็ดพันธุ์ และให้ผู้กินมีอาหารฉันใด ถ้อยคำที่ออกจากปากของเรา จะไม่กลับมาหาเราโดยไม่เกิดผล ไม่ทำตามที่เราปรารถนา และไม่บรรลุจุดประสงค์ที่เราส่งมาฉันนั้น”

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญมัทธิว                                 มธ 6:7-15
     เวลานั้น พระเยซูเจ้าตรัสกับบรรดาศิษย์ว่า “เมื่อท่านอธิษฐานภาวนา จงอย่าพูดซ้ำเหมือนคนต่างศาสนา เขาคิดว่าถ้าเขาพูดมากพระเจ้าจะทรงสดับฟัง อย่าทำเหมือนเขาเลย เพราะพระบิดาของท่านทรงทราบแล้วว่าท่านต้องการอะไร ก่อนที่ท่านจะขอเสียอีก ดังนั้น ท่านทั้งหลายจงอธิษฐานภาวนาดังนี้
‘ข้าแต่พระบิดาของข้าพเจ้าทั้งหลาย พระองค์สถิตในสวรรค์
พระนามพระองค์จงเป็นที่สักการะ
พระอาณาจักรจงมาถึง
พระประสงค์จงสำเร็จในแผ่นดิน เหมือนในสวรรค์
โปรดประทานอาหารประจำวันแก่ข้าพเจ้าทั้งหลายในวันนี้
โปรดประทานอภัยแก่ข้าพเจ้า
เหมือนข้าพเจ้าให้อภัยแก่ผู้อื่น
โปรดช่วยข้าพเจ้าไม่ให้แพ้การผจญ
แต่โปรดช่วยให้พ้นจากความชั่วร้ายเทอญ’
เพราะถ้าท่านให้อภัยผู้ทำความผิด พระบิดาของท่านผู้สถิตในสวรรค์ ก็จะประทานอภัยแก่ท่านด้วย แต่ถ้าท่านไม่ให้อภัยผู้ทำความผิด พระบิดาของท่านก็จะไม่ประทานอภัยแก่ท่านเช่นเดียวกัน”

ข้อคิด
    ชีวิตที่ปรากศจากความเป็นหนึ่ง ระว่างความคิด จิตใจ... ปากจึงมักกล่าวได้สารพัดสิ่ง...แต่ไม่เคยแฝงความ “จริงใจ”...เสียงของพระเจ้าผ่านทางประกาศกอิสยาห์ ทำให้เข้าใจว่า พระเจ้าทรงหยั่งรู้ความคิดของเรา
ดังนั้น เมื่อปากจะอธิษฐานภาวนา กล่าวสิ่งใด อย่าลืมให้ใจเป็นหนึ่งเดียวกับ คำที่พร่ำพรรณา ไม่งั้นจะถูกมองว่า “ดราม่า”...พระเยซูเจ้าสอนศิษย์ถึงรูปแบบ ของการภาวนา ที่ควรค่าแก่การนำไปใช้ คือ ให้เร่ิมด้วย
การคิดพิจารณา สรรเสริญ ขอโทษ แล้วขอพรจากพระเจ้า ในสิ่งท่ีจำเป็นสำหรับชีวิต