บทอ่านจากหนังสือเพลงซาโลมอน                                พซม 2:8-14
     ฟังซิ เสียงที่รักของดิฉัน เขากำลังมา กำลังกระโดดอยู่บนภูเขา กำลังกระโดดข้ามเนินเขา ที่รักของดิฉันเป็นเหมือนละมั่งหรือเหมือนลูกกวาง ดูซิ เขากำลังยืนอยู่หลังกำแพงของเรา มองเข้ามาทางหน้าต่าง ลอบมองผ่านลูกกรงเข้ามา ที่รักของดิฉันเริ่มพูดกับดิฉันว่า “ที่รักของฉันเอ๋ย จงลุกขึ้นเถอะ คนสวยของฉันเอ๋ย จงมาเถิด ดูซิ ฤดูหนาวผ่านไปแล้ว ฝนก็วายและจบสิ้นไปแล้ว
ดอกไม้ต่างๆ ปรากฏขึ้นมาบนแผ่นดิน เวลาสำหรับร้องเพลงมาถึงแล้ว เสียงคูของนกเขาก็ได้ยินในแผ่นดินของเรา ต้นมะเดื่อเทศกำลังผลิผล เถาองุ่นผลิดอกบานส่งกลิ่นหอมฟุ้ง ที่รักของฉันเอ๋ย จงลุกขึ้นเถิด คนสวยของฉันเอ๋ย จงมาเถิด นกพิราบของฉันเอ๋ย เธอซ่อนตัวอยู่ในซอกผา ในซอกลึกของหน้าผา ขอให้ฉันได้ยินเสียงของเธอสักหน่อยเถิด เพราะเสียงของเธอนั้นไพเราะ และใบหน้าของเธอก็งดงาม”

บทอ่านจากพระวรสารนักบุญลูกา                                  ลก 1:39-45
     หลังจากนั้นไม่นาน พระนางมารีย์ทรงรีบออกเดินทางไปยังเมืองหนึ่งในแถบภูเขาแคว้นยูเดีย พระนางเสด็จเข้าไปในบ้านของเศคาริยาห์และทรงทักทายนางเอลีซาเบธ เมื่อนางเอลีซาเบธได้ยินคำทักทายของพระนางมารีย์ บุตรในครรภ์ก็ดิ้น นางเอลีซาเบธได้รับพระจิตเจ้าเต็มเปี่ยม ร้องเสียงดังว่า “เธอได้รับพระพรยิ่งกว่าหญิงใดๆ และลูกของเธอก็ได้รับพระพรด้วย ทำไมพระมารดาขององค์พระผู้เป็นเจ้า จึงเสด็จมาเยี่ยมข้าพเจ้า เมื่อฉันได้ยินคำทักทายของเธอ ลูกในครรภ์ของฉันก็ดิ้นด้วยความยินดี เธอเป็นสุขที่เชื่อว่า พระวาจาที่องค์พระผู้เป็นเจ้าตรัสแก่เธอไว้จะเป็นจริง”

ข้อคิด
     การรำพึงรำพันฝันหาบุคคลอันเป็นที่รัก เป็นช่วงเวลาอารมณ์สุนทรีย์มีความสุข ในยุคของโลกาภิวัฒน์ความก้าวหน้าของเทคโนโลยีที่ทันสมัย การสื่อสารที่รวดเร็วทันใจ ไม่เหมือนสมัยก่อน ซึ่งทำให้บริษัทเหล่านี้ร่ำรวยมั่งคั่ง แม้ทุกวันนี้เราสามารถติดต่อสื่อสารกันอย่างรวดเร็ว เห็นภาพทางหน้าจอ ได้ยินเสียงที่ชัดเจน แต่ก็ดูเหมือนว่ามันขาดอะไรไปสักอย่างคือ "ตัวตน" แบบอย่างของแม่พระถือว่าเป็นแบบอย่างของการสื่อสารและความสัมพันธ์ใหม่ที่สมบูรณ์ แม้จะต้องใช้เวลานานในการเดินทาง ไม่สะดวกสบายเหมือนยุคนี้สมัยนี้ แต่ก็ถือว่าเป็นพระพรจริงๆ พระพรในการเยี่ยมเยียน พระพรในการปรนนิบัติรับใช้ และความสุขก็เริ่มขึ้น เมื่อเราทำดีต่อผู้อื่นด้วยความรัก